maandag 31 december 2012

Happy 2013!!


Wat was 2012 een geweldig loopjaar...!!

Even wat hoogtepunten van het afgelopen jaar:

Het voorjaar stond in het teken van de Semi Marathon in Parijs, wat een belevenis! En als ik daar aan denk denk ik aan vriendinnetje Esther zonder wie ik dit nooooit had gedaan! Thanks Es!
Ook super dat Jeroen en Ilse daar ook waren, samen in het oranje door Parijs gelopen en een supertijd weggezet! En dan denk ik ook aan die Parisienne die de lopers stond aan te moedigen met "Tout est championne", wat ik met mijn Hollandse gedachten dus snel vertaalde met "iedereen is een champignon" ;-))
En wat een vooruitzicht dat we dit in 2013 weer gaan doen, nu al zin in!!

Nauwelijks bekomen van Parijs, stond de volgende uitdaging al weer voor de deur.. de hele marathon van Rotterdam!
Wat een belevenis... toen ik over de Erasmusbrug liep dacht ik: "ik loop hier gewoon een fucking marathon" en Ans toen we de tweede keer over diezelfde brug liepen het uitriep: "KUTbrug".. ;-))
Maar ook de pijn in mijn lijf na 35 kilometer en de emotie toen ik uiteindelijk finishte!
Ook deze staat in 2013 weer op het programma!

Daarna volgde een minder fraaie periode in mijn (nog korte) loopleven... het wilde gewoon niet meer lukken! Mijn benen leken wel van spaghetti en ik leek volkomen de weg kwijt.
Gelukkig hield trainer Tiny mij op het rechte spoor en waarop ik toch een beetje trots ben is dat ik ben blijven lopen... hoe slecht het ook ging ik heb nooit overwogen om te stoppen met lopen!
Dat geeft wel weer wat het lopen voor mij betekent!

Met het dalen van de temperaturen in het najaar, kwam gelukkig ook het lopen ook weer uit de dip. Samen met de Garmin 310, (omdat die gewoon een veel fijnere hartslagband heeft dan de 305) ben ik op hartslag gaan lopen.
Hierdoor ging het tempo wel omlaag, maar liep ik weer een stuk fijner en daar gaat het tenslotte om!

Het jaar sluit ik dan ook af met een eindsprint in kilometers maar liefst 273 liep ik er in december om het jaartotaal net boven de 2500 km te brengen..
Nee, geen doel op zich maar het voelde lekker om er naar toe te werken!

En dan vergeet ik nog de geweldig weblogloopjes en wedstrijden waar ik liep of supporterde.. Het loopje bij Peet, de weblogloop bij Tiny, de halve van Renesse (mijn eerste DNF), kustloop, Koning van Spanje, de Kustmarathon, Florijnwinterloop, loopje bij John (die we afsloten met een BBQ),'t is voor Niks...

Ik wens iedereen een gezond (toch het allerbelangrijkst), gelukkig, mooi en sportief 2013 toe!!
Proost!!

maandag 26 november 2012

't is (voor) niks, maar het is niet niks


Afgelopen zondag had ik geluk te mogen lopen in één van de mooist loopjes van Nederland 't is (voor) niks in Geldrop.
Nee ik ga niet uitweiden over hoe mooi het was dat kunnen jullie nalezen op de blogjes van Tiny, John, Esther en Gerard.

Wat ik wil vertellen hoe bijzonder het is, dat je dus gewoon een prachtige loop kunt hebben zonder dat het de deelnemers iets kost. Het kost de deelnemers niets (behalve wat BZT) maar de vrijwilligers, kost het een vrije dagen, vrije avonden en vrije middagen.

Waar zouden wij (de lopers in dit geval) zonder de inzet van vrijwilligers?

Maar dat geldt dus voor vele sportclubs/sportevenementen, het valt en staat met vrijwilligers. Vrijwilligers die de bladeren opruimen van het veld of de baan, vrijwilligers die het wedstrijd secretariaat bemannen, vrijwilligers voor de training, vrijwillige scheidsrechters, vrijwilligers achter de bar en vrijwilligers die anderen gewoon helpen!

Hoe kun je die mensen bedanken?

'Niet', denk je dan, maar misschien kunnen we gewoon beginnen met een "dank je wel..."; dus vrijwilligers bij 't is (voor) niks: bedankt..!
Trainer Tiny: bedankt..!

Mocht dit blog enig invloed hebben op de wereld hierbuiten, zou ik je één ding willen vragen, de volgende keer dat je een vrijwilliger in actie ziet, zeg eens dank je wel!
Kost je niets, maar het is niet (voor) niks!


Naschrift:
Ik heb 30,4 heerlijke kilometers gelopen in Geldrop, af en toe flink gebikkeld tegen de wind in. Paden met mul zand, smalle single tracks, mooie natuur en over de finish in 3:31 nog wat!
Wat mij betreft volgend jaar weer!

woensdag 21 november 2012

Guur!


Als rond de klok van 8 uur 's morgens (op mijn vrije dag) de vriendjes van zoon komen binnenvallen met de woorden "het is koud" weet je eigenlijk al voldoende... Het is onder jongeren al jaren trendy om je niet volgens het seizoen te kleden. In de zomer met een gewatteerd jack en in de winter alleen een vest, vinden ze heel normaal.
Ik laat het altijd maar zo, ze voelen het tenslotte zelf...
(Al ben ik moeder genoeg om aan zoon te vragen: heb je het niet koud? Kun je niet beter het andere jack/handschoenen/sjaal aandoen?)

Als de vriendjes dus binnen komen vallen met een dik jack aan en wanten aan weet je dus dat ze het zelf koud hebben en eieren voor hun geld kiezen..

Diezelfde ochtend staat er nog een lekkere training op het programma en dient de vraag zich aan: wat doe ik aan?
Nu weet ik dat menige vrouw zich dat iedere ochtend afvraagt (uitzonderingen daar gelaten) maar onder lopers is dat een hele prangende vraag. En nee, fashionvictims onder ons, niet welk kleurtje maar meer hoeveel en welke laagjes?!
Nu zijn lopers net gewone mensen en heeft de ene het eerder koud dan de ander. Ik behoor tot de eerste categorie. En dan openbaart zich een contradictio in terminis, ik ben een koukleum die van de koude houd..!
Ja echt waar, ik vind het geweldig om buiten lopen midden in de winter, -10 of -20 ik geef er niet zoveel om (al vind ik die witte zooi wat minder) maar hoe blijf ik warm?
Het antwoord weet ik inmiddels: laagjes!

Maar hoeveel en welke?
Een loper blijft wikken en wegen..

Kijk dat in een lange tight naar buiten ga, dat is een zekerheidje in november (ook hier uitzonderingen daar gelaten). Al heb ik bij eerder genoemde temperaturen toch echt met 2 broeken over elkaar gelopen, dat acht ik nu niet noodzakelijk. Shirt met lange mouwen maar dan jackje, trui of beiden? En zet ik al een muts op of houd ik mijn petje nog op?
Belangrijke vragen op de vroege morgen.

Als de kinderen de deur uitgaan en de koude morgenlucht stroomt naar binnen is mijn keuze snel gemaakt.. dun shirt met lange mouwen en hierover heen mijn favoriete looptrui en ja wel een muts.
Kort haar heeft zo zijn voordelen maar koude oren horen daar niet bij.

Onderweg vind ik het (ondanks diverse tempoversnellingen) guur, maar warme oren heb ik en echt koud heb ik het ook niet!
Dit keer een goede keuze dus!
Blijft de vraag natuurlijk wat doe ik zondag aan? Waarom zondag?
Nou dan staat 't is (voor) niks op het programma en word ik geacht 30 km door de bossen te lopen... Het weer? Een graad of 9 bewolkt en regen.
Het belooft overigens weer gezellig te worden met veel oude en nieuwe bekenden! Ben om meerdere redenen heel benieuwd hoe dit zal gaan!

woensdag 7 november 2012

de weg terug... is taaier dan gedacht!


Afgelopen zaterdag... regenachtig, kil en grijs, kortom ideale omstandigheden wat mij betreft om een loopje te gaan doen.
Op het programma stond de halve marathon in Woudrichem (Woerkum voor intimi)ook bekend als de Vestingstadrun (om vooral verwarring te willen voorkomen met de Vestingrun die in Den Bosch gehouden wordt), snappen jullie het nog?

Afijn 21,1 kilometer door het buitengebied lopen dus.

Om 12:00 stond Maurice op de stoep (nog bedankt voor een hele gezellige dag!) om na een kop koffie richting Woudrichem af te reizen. Na het definitief inschrijven en betalen (jawel, 6 hele euro's voor een halve), was het wachten op de start. De regen die de hele ochtend was gevallen was gestopt en we konden vertrekken. Maurice ging voor de 11 km, maar doordat beide routes tot ruim 7 km gelijk liepen én er gelijktijdig gestart werd, konden we mooi samen beginnen.
Het doel was 6 min/km en dat deden we dus ook (m.u.v. de eerste km'er natuurlijk die gaat traditioneel te hard 5:42 ;-)). Bovenop de dijk voelden we al een stevige zijwind, maar in die fase van een loopje heb je daar nog niet echt last van. Wat mij wel opviel is dat mijn hartslag eigenlijk al direct te hoog zat, ruim boven de 160.
Na 4 km rechtsaf en bam, pal wind tegen.. Gelukkig kon nog een beetje schuilen achter Maurice maar dat het werken was bleek algauw uit mijn hartslag ruim 170 op dat moment wist ik eigenlijk al dat ik het moeilijk zou krijgen.
Na 7,5 km draaide Maurice rechts (lucky him, hij kreeg (even) wind mee) en ik ging linksaf tegen de wind in! Het 10 km punt passeerde ik net onder het uur, maar op dat moment besloot ik het gas eraf te halen en mijn snelheid naar rond de 6:30 te laten zakken... mijn HF vond dat ook fijn want die daalde mee naar rond de 165.

De route was mooi, erg mooi zelfs, maar open landelijk gebied, af en toe een
boerderij, maar dan had het ook wel gehad. Nergens een plekje waar dan ook maar even de wind weg viel, zodat je een beetje kon herstellen. Inmiddels liep ik ook alleen, dus ook geen groepje waarin ik me kon verschuilen.

Pas naar ruim 13 kilometers eindelijk (even) wind mee! Pas bij 15 km kreeg ik definitief de wind achter me! De 15 passeerde ik in 1:32 even kreeg ik hoop misschien zou ik met wind mee nog wat kunnen versnellen 6 km in 36 minuten zou mijn eindtijd 2:08 uitkopen, waarmee ik onder de gegeven omstandigheden superblij mee zou zijn!

Helaas dacht mijn lijf er anders over, blijkbaar had ik in de voorgaande kilometers (te) veel gegeven, want hierna kreeg ik behoorlijk last van mijn maag en oorpijn (wtf? ja echt) ik heb geen flauw idee of dat kan door de wind of zo.. maar zeer deed het op dat moment (overigens heb ik er naderhand totaal geen last meer van gehad). Uiteindelijk kwam dit watje dus (bijna klappertandend) na 2:14:51 over de finish, wel behoorlijk ver van het de gehoopte 2:06!

Thuis onder de douche kwam ik weer wat op temperatuur en een goede maaltijd bij het Bergsch Backhuys maakte dat ik me weer helemaal lekker voelde!

Als toetje nog de De Marathon in Almkerk gedaan in precies 110 minuten... Dat maakte deze ultra dag helemaal super en af!

(Het grappige is natuurlijk dat deze film deels gefilmd is tijdens de Rotterdam Marathon van het afgelopen jaar en dat ik de heren toen 'live' heb gezien... niet dat ik er toen bij stilstond dat dit acteurs waren, dat realiseerde ik pas achteraf. De film is overigens de moeite waard en zit vol met 'foute' Rotterdamse humor... ;-)en nee, ik heb helaas geen bekenden in de film kunnen spotten!)





donderdag 1 november 2012

De weg terug!


Waar te beginnen??
De afgelopen maanden waren op hardloopgebied "wisselend" te noemen.

Het hardloopdipje promoveerde in een volwaardige hardloopdip..

Mijn eerste DNF werd een feit bij de halve van Renesse *shame*, daar waar ik het jaar ervoor nog zo had genoten van het lopen op het strand. Kwam ik nu amper vooruit wat een lijdensweg was dat...
Uiteindelijk heb ik hem wandelend uitgelopen... maar de medaille heb ik niet in ontvangst genomen. Overigens was het wel een super gezellige dag in Zeeland, volgend jaar wat mij betreft weer (al was het maar om revanche te nemen)!

Toen volgde een heel gezellig loopje in Utrecht bij John, wederom super gezellig, maar looptechnisch (ondanks respectabel aantal kilometers) shit...

Juli ging voorbij en augustus kwam...
Mijn trouwe Garmin FR305 gaf de geest (...) en in Italië had ik bij 27 graden zowaar een opleving, heel rustig lopen (kon ook niet anders, veel te warm voor mij) wist ik er toch nog een heel aantal kilometers te lopen, heerlijk!
Zou dit het einde zijn van mijn malaise??

De Garmin FR310 kwam en ging vanwege een defect weer net zo snel weer weg. Gelukkig kreeg ik een mooie nieuwe toegestuurd... Met dank aan de goede service van Runstore
In september stond wederom een strandloop gepland: de Kustloop in Vrouwenpolder, vol goede moed begonnen, maar het wederom verliep het niet zoals gehoopt. Gelukkig dit keer wel uitgelopen, maar de manier waarop én een eindtijd van 2:21 kon ik er niet erg tevreden mee zijn.

Zo langzamerhand werd ik er wanhopig van... zonder aanwijsbare oorzaak of blessure leek ik niet meer te kunnen (hard)lopen. Vele mailtjes (en gesprekken) gingen op en neer naar Tiny, die vooral benadrukte rustig te blijven...
Was het dan alleen maar kommer en kwel? Welnee, af en toe zaten er gelukkig best lekkere trainingen tussen, deze gaven dan weer een sprankje hoop dat het gewoon weer allemaal goed zou komen. Gelukkig wel want stoppen met hardlopen, nee echt niet!!

Zo langzamerhand hadden zowel Tiny als ik het idee dat de temperatuur hier behoorlijk invloed op had, toch bleef/blijf ik dat vreemd vinden; ik loop inmiddels al een tijdje en heb vaker met warm weer gelopen...

Na de (voor mij mislukte) loop in Vrouwenpolder, besloot ik terug te gaan naar wat ik deed voor de Rotterdam Marathon toen ik liep als een zonnetje. "Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg" werkt tenslotte ook de andere kant op bedacht ik.
Wat deed ik toen anders??

Dus haalde ik mijn oude Nike Lunarglides uit de kast en begon hier voorzichtig weer wat op te lopen. Het voelde raar en lomp naar alle kilometers die ik gemaakt had op de Frees maar toch vertrouwd. Daarnaast ben mijn hartslagband echt gaan dragen (groot verschil tussen de FR305 en de FR310; de hartslagband is veel zachter en deze kan ik dragen zonder dat mijn huid stuk gaat). Afwisselend werden nu de Lunarglides en Frees gedragen, waarbij ik steeds beter ging lopen op de Lunarglides.
De knoop werd doorgehakt: nieuwe Nike Lunarglides (4) besteld en vooral gaan trainen op hartslag en veel minder op tempo!

Inmiddels heb ik mijn loopdip officieel ten grave gedragen en staat zaterdag voor het eerst weer een loopje op het programma: de halve marathon van Woudrichem!

Ik heb er ontzettend veel zin in maar ben stik zenuwachtig; zal het mij lukken om die halve in een redelijk fatsoenlijk tempo af te kunnen leggen?

(ben benieuwd bij wie ik nog in RSS feed zit ;-))

zaterdag 28 april 2012

Van runnershigh naar runnersdip


Het schijnt normaal te zijn... ik schijn ook niet de enige te zijn... na de marathon...

.. heb ik dus last van een lopersdipje of post-marathondepressie.

Voor de goede orde ik loop wel gewoon, maar ik mis de voldoening van het lopen, die ik eerder wel voelde... en dus valt het me zwaar om te de deur uit te gaan.
Met als gevolg dat ik me lui, suf en energieloos voel!

Diagnose is gesteld!

Waar is mijn energie en de kick gebleven?

Erger nog: komen die nog terug?

Stel je toch eens voor dat het zo blijft?

Afijn, na al die weken van lange duurlopen, had ik me verheugd op een periode met relaxte kortere loopjes genietend van de 'enorme' conditie die ik inmiddels had opgebouwd. Valt dat dus even tegen, het lopen gaat echt wel maar om nu zeggen dat het genieten is en alles fluitend gaat, nee echt niet!

Diagnose bekent maar nu de oplossing:
In een artikel las ik:"Een mogelijkheid om dit op te lossen is je gevoelens hierover te erkennen. Verder is het advies om je sociale leven weer actief op te pakken, zelfs als je er geen zin in hebt! Dit is een goede manier om van je negatieve gevoelens af te komen."
Great, nog meer dingen doen waar ik geen zin in heb!
Trouwens ik heb geen negatieve gevoelens, ik heb gewoon geen 'goesting' zoals ze hier een paar kilometer verderop zo mooi zeggen. Sorry hoor mijn vrije tijd is te kostbaar om die vol te stoppen met dingen waar ik geen zin in heb!

Wat ga ik dan wel doen? Eigenlijk niets bijzonders, ik ga gewoon mijn schema volgen, want volgende week loop ik de "koning van Spanje trail" in Zuid-Limburg. Dit was vorig jaar één van de hoogtepunten in het jaar, dus als dat me niet gemotiveerd krijgt..!!



woensdag 18 april 2012

Mijn Marathon.... Rotterdam 15-04-2012

Rond de 40 km staat mijn volkomen verkleumde trainer Tiny het tempo is er volledig uit en ik zeg tegen hem: 'alles doet zeer'. Ik weet niet wat en of hij iets tegen mij zegt, op dat moment is het zwaar... erg zwaar, voor mij.
Ik sukkel door richting Coolsingel, steeds meer mensen staan langs de kant.. harde muziek ik hoor de speaker langs de kant staan de borden 500m, 400m, 300m, 200m, 100m; lachen! De fotografen komen in beeld... 50m, ik zie de finish en achter de finish staat Ans! Ik probeer nog even aan te zetten en dan ben ik over de finish... klaar, het zit erop!! 4:44:37

De tranen zitten hoog, erg hoog... Ans vangt me op en samen lopen we door vak naar het uitgang. Daar staat de burgemeester van Rotterdam de heer Ahmed Aboutaleb de finishers een handje te geven, wat een mooi gebaar van deze man!
Ik kan niet meer, ik pak een banaantje en wat te drinken, krijg mijn zwaar bevochten medaille en een plastic

'dekentje' om (het voelt bijna lekker). Dan ziet Ans, haar John en daarnaast staan Maurice en Silvia. Ik ben ook zo blij om hen te zien... tranen zitten nog steeds zo hoog. Maurice is zo lief geweest om mijn spullen tijdens de marathon bij te houden en ik krijg mijn jasje van hem. Als we uit het vak lopen heb ik het gevoel dat Maurice mij overeind moet houden, maar uiteindelijk komen we met zijn allen aan bij de kleedruimte in het Albeda College, waar ook Frank op ons zit te wachten en waar het eerder deze dag allemaal begon....

.... het is vroeg als mijn wekker gaat, douchen (misschien vreemd, maar voor een wedstrijd douche ik altijd, ben ik in ieder geval lekker fris voordat de wedstrijd begint), zoon wegbrengen naar zijn Opa (en Oma; dat is nog een heel verhaal maar dat sla ik hier maar even over) en hop naar Lage Zwaluwe om de trein te pakken. Ik plof neer en twitter dat ik in de trein zit, heel snel krijg ik een reactie van Frank: 'ik zit er ook in!'. Al gauw hebben we elkaar gevonden, ploffen we naast elkaar en kletsen we totdat we in Rotterdam Centraal binnenrijden. Op zoek naar de kleedruimte in het Albeda College, lopen we verkeerd (er zijn dus meerdere Albeda College's in Rotterdam) en dus voelen we dat er een stevige wind staat, brrr! Als we dan uiteindelijk in de juiste kleedruimte belanden zien we al snel Ruud zitten en lopen we ook al snel Ans en John tegen het lijf, als we allemaal zijn omgekleed (uiteraard met de juiste hoeveelheid zenuwen: waar laten we onze gelletjes? hebben we wel de juiste outfit aan?) lopen we gezamenlijk naar het bloggers-meetingpunt voor het politie bureau.
Gezellig al die bloggers/twitteraars, veel bekenden maar ook nieuwe gezichten. Ik presteer het nog steeds om mensen volledig over het hoofd te zien, sorry! Tijd om het startvak te zoeken (viel overigens niet mee)en dan zingen Ans, Erik en ik, onder toeziende blik van een paar verbaasde Fransen, uit volle borst: 'you never walk alone' mee. De start verloopt vlot erg vlot en dan gaan we... ik kan het bijna niet geloven: ik loop in de marathon mee...!

De eerste keer de Erasmusbrug.. we zien Bjorn (die die dag zo ongeveer 1800 foto's zal maken) ondertussen gezellig kletsend vliegen de kilometers voorbij. Na ruim 10 kilometer zet Erik aan en gaat door, Ans en ik boemelen lekker samen door we hebben ongeveer hetzelfde tempo. Mijn Garmin is inmiddels leeg, gebeurd mij anders ooooit, maar vandaag is mijn Garmin leeg! Ans en ik denken een beetje aan een eindtijd van 4:30 en weten dat we dan 6:23/km moeten lopen. Ans zegt de tijden van de kilometers en mijn vaste commentaar we liggen op koers. Onderweg komt Ans diverse bekenden tegen en onderweg kom ik Annemarie en Vanessa tegen. De halve marathon gaat in 2:14:14 en ik voel me super. Rond 25 kilometer ontmoeten we de Erasmusbrug voor de 2de keer, deze ontmoeting is wat minder aangenaam. Ans vervloekt de brug luidkeels, dat lucht op! Rond 28 kilometer naderen we de Coolsingel en horen we speaker en de muziek maar wij gaan door, we moeten nog een rondje Kralingse bos. Rond 29 kilometer zien we Maurice en Tiny voor de eerste keer, Ans heeft het hier wat moeilijker maar loopt goed door. Van Maurice krijg ik hier de rest van mijn gelletjes. Op dat moment komt Rinus ons voorbij zetten, hij is pacer op onze gewenste eindtijd van 4:30 we verliezen nu tijd.. maar ach 4:35 is ook mooi het motto blijft jezelf niet kapot lopen; de marathon begint pas na ruim 30 km. Begin van het Kralingse Bos staan Chiel en Janine ons aan te moedigen, Chiel loopt nog even met ons mee, het gaat nog steeds goed. Op 33 kilometer krijg ik het zwaar, daar staan borden waarop aanmoedigingen voor de passerende lopers worden weergegeven, ik weet dat mijn zoon iets heeft ingestuurd, maar ik zie zijn aanmoediging niet... ik krijg het steeds moeilijker, mijn knieën doen zeer en mijn benen lopen vol en bij 34/35 gaat het lichtje uit, daar stond hij dan toch: 'de man met de hamer!'. Terwijl ik het steeds moeilijker krijg en stukjes moet gaan wandelen gaat het bij Ans een stuk makkelijker, nog even hoop ik dat ik er wel overheen kom, maar ik moet toch echt de conclusie komen dat het niet gaat. Ik geef aan dat Ans moet doorlopen, zij gaat goed! Ik hark en het doet zeer.... 37 km, 38 km, 39 km, 40 km en dan zie ik Tiny.....

NB ik vergeet zoveel mensen: Petra die een grandioos PR liep, samen met Leo. Erik gefeliciteerd met een fantastisch debuut. Pascal en John wederom ijzersterk. Andere John die dit keer erg verstandig was...;-). Sylvia en Ronald die samen geweldig hebben gelopen. Letitia bedankt voor je lieve knuffel vooraf. Martine, ik droom ervan zo te kunnen lopen als jij.., Frank gefeliciteerd met een superstrak debuut en je gezelligheid. Marie ophouden met miepen: You did it!. Barry en Vanessa super gelopen, kun je trots op zijn! Stroep, volgende keer doe ik het over okay..? Ten slotte onze supporters: Tiny, Sjan, Maurice, Cis, Silvia, Jolanda (ik weet dat je er was) en Bjorn: Bedankt voor jullie support!! (en natuurlijk ook de virtuele support op twitter) en het thuisfront: bedankt!
Edit ik was er al bang voor... vergeet ik bijna Hans die zijn 23e Rotterdam marathon liep, WOW! Ook Jacqueline was van de partij, ijzersterk zoals altijd!


zondag 1 april 2012

De laatste loodjes..


Nog twee weken en als het goed is sta ik aan de start van mijn allereerste marathon: de Rotterdam Marathon...

maar voor het zover is, stond er voor vandaag nog de langste lange duurloop op het programma en omdat het toch de laatste is besloot ik eens een hele andere kant op te lopen dan ik de laatste weken heb gedaan.
De eerste 3 km zijn niet echt bijzonder, je moet tenslotte het dorp uit. Het wordt pas leuk op het moment dat je Bergse Maas over moet. Je moet dan de snelweg kruisen en komt via een tractor doorgang tussen de twee banen van de snelweg de A27 uit om weer onder de snelweg door te gaan en dus aan de andere kant uit te komen.
Daarna loop je het natuurgebied Peereboom in, ik kom er niet zo vaak maar is daar prachtig.. geen bosgebied, maar juist prachtige vergezichten en kleine gehuchten. Over een schitterend gelegen fietspad loop ik langs de rivier rechts en weilanden links heerlijk te genieten. Het enige vervelende zijn die wildroosters, ik durf daar niet overheen te hardlopen dus stap ik er iedere keer voorzichtig overheen.

Dit pad volg ik helemaal tot Drongelen, ik wil graag verder lopen, maar ik zit inmiddels al op ruim 16 km en ik moet ook nog terug!
Ik loop van Drongelen naar Eethen dwars door het dorp en dan loop ik langs de provinciale weg terug naar Meeuwen, een stuk minder pittoresk en nog zwaar ook. Doordat ik inmiddels wind tegen heb loop ik wat minder gemakkelijk. Meeuwen door dan maar.. Best een mooi dorpje maar behoorlijk christelijk. Op zondag is hier niet veel te beleven is, de mensen die op straat zijn wandelen voornamelijk en lijken zich te ergeren dat ik op zondag door hun dorp heen ren, jammer voor hen!

Vanuit Meeuwen loop ik door naar Dussen, zoals altijd vind ik Dussen erg charmant en geniet ik volop van dat dorp! Als ik bij het kasteeltje van Dussen ben besluit ik verstandig te zijn en de kortste weg naar huis te pakken. Dat betekent helaas wel dat dat vanaf iets meer dan 25 km dezelfde route volg als die ik op de heenweg ook liep, maar nu met wind tegen. Zo zijn die laatste 9 km toch nog pittig!
Na 34km in 3:40 druk ik mijn Garmin uit en ben ik thuis. Het enige wat ik kan denken is, nog 8 erbij en ik sta op de Coolsingel!

Over die Coolsingel gesproken, hoe ga ik alle aanwezige twitteraars/bloggers vinden tussen zo'n 30.000 anderen?
Heel simpel we hebben een ontmoetingspunt!
Ook dit jaar zal dat weer voor het politiebureau op nog geen 200 meter verwijderd van de startvakken. Loop jij mee, of ben je er al toeschouwer/supporter bij? Kom dan even langs het ontmoetingspunt. Tussen een uur en 30 minuten voor de start kan nog even “ontspannen” gemeet and greet worden.
(ik hoop dat er een dixie in de buurt staat, want als die zenuwen door mijn buik gieren....;-))



dinsdag 6 maart 2012

Semi Marathon de Paris

Een tijdje geleden vroeg Esther me of ik zin had om om samen met haar de halve marathon in Parijs te lopen... Ja dat is toch wel heel bijzonder. Parijs, daar ben ik jaren geleden ooit een dag geweest maar het idee dat ik ooit eens een halve marathon zou lopen is bijna bizar. En zo vertrokken 2 Hollandse deernes op een vrijdagmiddag in een wit autootje naar Parijs. Esther had me al gewaarschuwd dat we midden in Parijs moesten zijn, maar ach ik ben regelmatig naar Italië gereden dus hoe erg kan Parijs nu toch zijn? Nou dat heb ik geweten... Ik ben de Place de la Concorde over gereden, langs de Madeleine en de Dome des Invalides en dat op een drukke vrijdagavond.. met klotsende oksels, maar met een onbeschadigde auto, arriveerden we in hartje Parijs!
Zaterdag mochten moesten we ons startnummer ophalen in het Bois des Vincennes, alles was keurig geregeld! De medische verklaring waarvoor ik hier in Nederland zo mijn best had moeten doen bij de huisarts werd even globaal bekeken en goedgekeurd (was dat het nu?) toen in de rij voor het startnummer. Het startnummer kwam samen met een heel aantal goodies (t-shirt, zweetbandje, warmhoudponcho, vruchtenmoes en smeersel voor de spieren) zag er prima uit! De enige domper op het geheel was dat het steeds duidelijker werd dat Esther zondag toch echt niet zou kunnen lopen. Waar we zolang naar uit hadden gekeken, een toeristisch loopje met zijn 2-en door Parijs werd zo noodgedwongen een sololoop. Waar we zo lang naar uit hadden gekeken werd door de omstandigheden toch heel anders, al weken hadden we lol met elkaar over wilde (loop)plannen. De metro pakken naar een willekeurig station en dan dwars door de stad weer naar het appartement rennen... of 's avonds nog een rondje van een km of 5 langs de Eiffeltoren en het Louvre. Dat zat er dus niet in. Zaterdagmiddag zijn we op het gemak lekker gaan winkelen op de Champs-Élysées en omgeving gesnuffeld in de Adidas en Nike store enne... niets gekocht!! *het moet niet gekker worden*
Zondag was de dag van de halve Marathon! De wereld is soms klein en ik wist (heel toevallig) dat Jeroen ook daar ook zou lopen en nadat we even SMS contact hadden gehad, hadden we elkaar snel gevonden! Even bijkletsen met Jeroen en Ilse en toen snel het startvak in.., het laatste startvak in mijn geval met een doelstelling van 2:10 of meer. Het is toch vreemd om in je eentje in een vak te staan en werkelijk waar niemand te kunnen verstaan... Ja hier en daar een woordje maar daar houdt het dan ook mee op. Ik besloot dat ik maar zo ver mogelijk naar voren moest gaan, zodat ik snel van start kon. We werden keurig gestart vanachter een startlint.. en daar gingen we!
Om een tijd van 2 uur rond te lopen moest ik 5:42/km lopen wist ik, de eerste kilometers gingen vlot. Ik had een Frans stel gevonden die een mooi tempo liep (in steenkolen Frans heb ik gezegd dat ze een 'bon vitesse' liepen). Bij een km of 7,5 besloot ik het Franse straatmeubilair van dichtbij te bekijken (conclusie het is er smerig). Knieën deden zeer maar door... en tegen elke Fransman vertellen dat het 'ça va bien' ging. Op 10 km liep klokte ik een tijd van 55:30 (euhh, stond mijn PR niet op 56 nog wat? Help!).
Onderweg was alles prima geregeld, flesjes water waren er voldoende, ideaal die kan je meenemen onderweg en af en toe een slok nemen. De 15 kilometer ging in 1:23:34 (PR was 1:25:23 (gelopen tijdens de 7^^ in november). Benen begonnen nu toch wel erg zwaar te worden, het parcours was verre van vlak. Veel vals plat en af en toe stevige heuvel, maar daar staat tegenover dat je ook weer mag dalen. Inmiddels was het gemiddelde tempo iets opgelopen naar 5:37 nog ruim voldoende marge dus om de 2 uur te halen, doorlopen! De laatste kilometers waren zwaar, waar blijft die finish? Daar is de finish! Ik klok af in 1:59:07!! Mijn broek en knieën zijn kapot, maar wat ben ik blij! Eindelijk die onder die 2 uur! Een dik PR officieel stond die nog op 2:06:26, maar in Woudenberg had ik al 2:03:10 gelopen. Na de loop met enkele honderden (stinkende) hardlopers de metro in, terug naar het appartement snel douchen, wat eten en dan naar Montmartre waar nog een mooie wandeling maken (die arme benen van me moesten ze nog een keer klimmen en vooral dalen...) Maandag was het helaas alweer tijd om naar huis te gaan, wat moet het toch heerlijk zijn om gewoon een week relaxt in Parijs te kunnen blijven en op je gemak (hard)lopend Parijs te kunnen ontdekken! De terugreis viel nog best tegen, sneeuw onderweg.. tja dat verwacht je niet... we deden er dan ook 'iets' langer over dan gepland. Thuis aangekomen viel de officiële uitslag van de halve marathon mij toch erg tegen 2:00:18 (huh?)
Het duurt wel even voordat er bij mij een lichtje gaat branden... wat is er waarschijnlijk gebeurd? Ik heb Garmin ingesteld op halve marathon in 2:00 benodigd tempo 5:42/km.
Toen Garmin de halve marathon heeft gemeten (21,1 km) is hij gestopt (doel gehaald in 1:59:02), de werkelijke afstand is volgens Garmin wat langer geweest (21,39 km) en heb ik op de streep op de stopknop gedrukt, waardoor ik hem eigenlijk weer aanzette 5 sec later keek ik nog een keer en zeg dat de tijd liep en drukte op stop (eindtijd dacht ik dus 1:59:07) maar omdat de route dus langer was heb ik bijna 300 meter zonder tijdwaarneming gelopen en kom je op een officiële eindtijd van 2:00:18. Wat ik niet kan verklaren is het verschil in tussentijden. Het blijft een beetje wrang, maar goed het is zoals het is.. toch een mooie verbetering van mijn PR en lekker gelopen!

Uiteraard moet ik speciaal Esther bedanken voor dit super weekend! Esther het was super, ik hoop dat we het ooit nog eens over kunnen doen maar dan dat we allebei kunnen lopen! Dikke zoen!

maandag 27 februari 2012

Weblogloop Uden 2012, traditie?


En daar sta je dan....
Van te voren een redelijk grote mond gehad op twitter dat ik dit keer toch echt de 'weblogloop' bij Tiny zou uitlopen. Er ligt dan ook wel een uitdaging, want er moet wraak worden genomen op eerder 'mislukte' pogingen. Vorig jaar liep ik, maar was ik nog niet in staat om de hele afstand af te leggen, dus boog ik na 16km af om de groep bij 25km weer op te pakken en de laatste 5km mee uit te lopen. Meer zat er op dat moment niet in, maar het voelde toch niet helemaal goed.., ik wilde zo graag bij de groep horen die die hele route uitliep.
In augustus kwam een herkansing, ik was er klaar voor... maar het liep die dag voor de meesten iets anders dan gepland, het begon met een tropische regenbui en daarna liep de temperatuur op tot een even tropische 28 graden, mijn maag was het daar niet mee eens en bij 20km moest ik de handdoek in de ring gooien en de strijd staken.
Maar vandaag zou ik mijn wraak krijgen..
Totdat ik een week ervoor koorts kreeg (2 dagen maar) en de eerste training daarna ik liep als een dweil, de moed zakte me in de schoenen, hoe moest dat nu?! In Uden aangekomen en na eerst alle bekenden begroet te hebben, eerlijk tegen Tiny gezegd dat ik toch mijn bedenkingen had. Tiny verzekerde me dat ik het kon...
Er lag een heerlijke taart, maar ik besloot wijselijk maar over te slaan, wetende dat mijn maag toch wel redelijk mijn zwakke kant was en dat de kriebels er toch al de overhand hadden. Ik keek de groep eens goed rond en realiseerde me goed dat ik toch echt de langzaamste van het stel was... (aaai! Kan iedereen zeggen maakt niets uit, maar iedereen is toch opgelucht als blijkt dat hij/zij niet de langzaamste is, toch?)


12:00 uur we gaan van start, Tiny houdt het tempo lekker laag en voor het eerst die dag voel ik me lekker, dit tempo kan ik meer dan goed volgen! De kilometers vliegen voorbij en ik weet dat er dadelijk nog pittige stukjes komen. Bedaf komt en gaat en de eerste 'wasbordjes' dienen zich aan. De natuurlijke volgorde wordt hersteld en ik loop achteraan, ik besluit me niet gek te laten maken en loop ze op mijn eigen tempo (langzaam maar zeker). Inmiddels naderen we het ecoduct en ik weet dat de stop dichtbij is. Bij het 16 km voel ik me prima, hoogstens een beetje warm, maar verder doet het lijf precies wat het moet doen.. lopen!
Het tweede deel begint en het gaat me goed. Bij een km of 24 lopen we Uden weer in, in dit stuk van Uden heb ik veel voetstapjes staan. Goede en slechte herinneringen liggen hier dicht bij elkaar, maar het lopen gaat door! De laatste (kunstmatig aangelegde) heuvels vervloek ik stevig, ik slaag er ook niet meer in om deze 'hardlopend' op te gaan, ik wandel dus maar..
De molen passeren we, daarna is het op naar de Abdij en dwars door het centrum van Uden. Ik hoor Tiny mij vertellen dat er diverse panden op korte termijn tegen de grond aan gaan, maar het dringt niet echt door (sorry Tiny), de markt over, Theater Markant, de meubelzaak Van Donzel, de Chinees, jeee hoe ver is het nog? En dan... het bordje "de Keien" (eindelijk ;-)). We draaien de

atletiekbaan op en zie dat sommigen nog een rondje lopen (zal ik?) Ach wat maakt het uit, die 400m kunnen er ook nog wel bij!
Ik word beloond met een dikke zoen van Tiny, been there, done it, waar is het t-shirt??

Na het uitpuffen, douchen, kwamen de praatjes terug... Met zijn allen genieten we van een prima maaltijd (voor iedereen meer dan verdiend)!
Tiny, Sjan bedankt voor de gastvrijheid!
Maurice de foto's zijn weer fantastisch, Jacqueline wat loop je toch makkelijk, John onze wraak is zoet, John ik moet nodig wat bij je bestellen, Jaco de vorm komt er weer, Ron gefeliciteerd met je kleindochter (opa is prima in vorm), Jos hopelijk voel je je weer wat beter, Frank die marathon wordt een eitje, loopgroep "wijbosch" en Harry dit is een thuiswedstrijd, Gert veel plezier in de Ardennen (kijk niet onder teveel deksels), Joeri jij maakte het internationaal, Ruud alweer zo'n topper bij wie het lopen zo gemakkelijk lijkt te gaan, Lopers van de Keien, het was super gezellig, bedankt!
(Mocht ik iemand vergeten zijn: sorry)

vrijdag 20 januari 2012

... Hoe het verder ging

Waar te beginnen?
Veel gebeurd... maar het lopen gaat door!

Bloggen ja, maar wel als ik zin en inspiratie heb. Laatste tijd had ik gewoon geen zin; bloggen moet vooral geen verplichting worden.

Augustus begon met een nieuwe baan en een nieuw ritme.. het ochtendrunnen werd geïntroduceerd en werd onderdeel van mijn leven. Terwijl mijn lange duurlopen in het weekend steeds langer werden. Zo lang dat ik het zelfs aandurfde om op 21-08 bij Tiny me aan een 30 km te wagen. Nee, dat ging niet goed en een deuk in mijn ego was opgelopen... dat moest wel even opgepoetst worden!
De trainingen gingen verder.

September kwam en begon met de Ten Miles en wat een luxe ik werd verwend: ik werd gehaast door Tiny. Al kreeg ik onderweg van het publiek wel te horen dat ik het rustig aan moest doen met hem ;-). Maar ook daar liep ik niet zoals ik graag had gewild, een flinke buikkramp gooide roet in het eten. Weer een deukje erbij..
Ook dit deukje werd opgelapt en opgepoetst... de trainingen gingen verder.

Oktober meldde zich en begon met een heel warm en bijzonder weekend. Ik ging supporteren bij de kustmarathon in Zeeland, wat bijzonder! Rik en Ilonka die beiden wonnen en niet te vergeten Tiny die eerste werd in zijn leeftijdscategorie. Zou ik dat ooit kunnen? Ach eerst maar eens 30 km zien te lopen, toch?
Direct daarna was een eveneens warme halve marathon in Breda, die ik bewust rustig heb gelopen. Rustig? Ja echt wel, maar uiteindelijk alsnog sneller dan mijn allereerste halve marathon een jaar eerder in Eindhoven.


De trainingen gingen weer verder, dat moest ook wel want inmiddels had ik me ingeschreven voor de marathon in Rotterdam! Eind oktober lukte me (na veel getwijfel) bovendien voor het eerst een echter 30-er te lopen, yeah!
De trainingen gingen verder....

In november werd er een horrorwinter aangekondigd. Ja hoor, zul je zien de winter dat ik "moet" trainen wordt het een horrorwinter.



Niet zeuren nu, dit heb je zelf gewild dus aan de bak! De zevenheuvelenloop werd gelopen samen met Esther weer wat sneller dan het jaar ervoor en wat een gezellige nazit! Een uniek verschijnsel deed zich voor, ik had last van langzamere lopers!
De trainingen gingen verder en verder.

December ging (bijna) geruisloos voorbij, maar ook in deze maand slaagde ik erin een paar 30'ers te lopen, dat gaf vertrouwen... de opgelopen deukjes waren goed opgepoetst en bijna niet meer te zien ;-)
De trainingen gingen verder...

Januari een nieuw jaar met opgewonden tweets over de inschrijving van de kustmarathon. Zou ik...? Een voorzichtig mailtje naar Tiny, zou ik het kunnen?
Het briljante antwoord van Tiny wil ik jullie niet onthouden...
"Wat kan er concreet gebeuren?
Je schrijf niet in zul je ook nooit weten of je het kon.
Je schrijft wel in. Je gaat van start en het lukt.”eeuwige roem”
Je schrijft wel in het lukt niet. “deukje in je ego” Strijken we wel weer glad.
Je schrijft wel in en het lukt niet kost het je je inschrijfgeld. Schadepost van ong. 50€"
Als je kijkt op de deelnemerslijst van de site van de kustmarathon kun je zien wat mijn conclusie is geweest van deze mail.


Op 7 januari werd de Florijn Winterloop gelopen, waar ik ingeschreven stond voor de 25 km. Samen met haas Erik slaagde ik erin 3 min 20 van mijn pr op de halve marathon af te lopen (2:03:10) Jippie! Bovendien slaagde ik erin om de 25 km af te leggen met een gemiddeld tempo van 5:52/km, dat had ik niet verwacht!
Komend weekend staat het loopje bij Petra op de planning, alweer een loopje van 25 km. Geen deukje meer te bekennen... nu goed bijhouden, dat moet ook wel, want over 85 dagen sta ik (als het goed is) aan de start van de Rotterdam marathon!
Eén ding staat vast: de trainingen gaan verder!