maandag 31 januari 2011

Een bewogen loopje


Gisteren stond (hiephiephoera) de lange duurloop weer op het programma. Toch altijd spannend: hoe zal het deze keer gaan, zeker als je weet dat de intervaltraining van de vrijdag ervoor, volledig mislukte.
Kan ik het nog? En hoe voelen de benen?
Zaterdag was het schitterend weer en dat was ook voor zondag voorspeld, maar al toen ik de ogen opendeed oogde het buiten grijs en grauw... maar geen gezeur, lopen!
De eerste meters gingen lekker, de benen voelden goed dus: gaan! Al gauw zat ik in de "flow" zo heerlijk in mijn eigen wereldje dat ik, voordat ik het goed en wel door had, er al 5 km op had zitten en ik ter hoogte van Made liep. Verder ging het, bijna ongemerkt liep ik Den Hout door en blijkbaar liep ik er lekker ontspannen bij, want een niet onaantrekkelijke fietser riep: "zo dat ziet er goed uit!" (grijns). Net buiten het dorp bij km 9 kreeg ik een hartverzakking: ik werd ingehaald door een andere loopster. Ik had haar gewoon niet horen aankomen, zo zat ik in mijn eigen wereld(voor de liefhebbers het viel me wel op dat ze een mooi vizipro jack aan had ;-)). Al gauw liep ik langs pannenkoekhuis, dat er wat triest en verlaten bijstond, terwijl het, als het enigszins mooi weer durft te zijn, er ontzettend druk is. De brug over en linksaf richting Oosterhout... daar kreeg ik een andere loper in het oog die ongeveer net zo snel (of langzaam) liep als ikzelf en kon er dus mooi zo'n 200m achter blijven hangen.
Ging nog steeds heerlijk, beentjes hadden nergens last van en inmiddels was ik ruim over de helft. De man voor me, had geen flauw benul dat ik achter hem aan liep en besloot te gaan wandelen, waardoor ik hem inhaalde. "Ho" zal hij gedacht hebben "ik laat me niet inhalen door een vrouw" en ik hoorde hem snel achter me aan komen. Gelukkig kon ik hem net voorblijven (grijns) en in Oosterhout scheidde onze wegen. Dwars door de stad, wat was het druk... op zondag? O jee, koopzondag! Al die mensen die echt niet weten wat ze met hun vrije zondag aanmoeten: help! Gauw erdoorheen.. Richting het MEK, dat is de lokale kinderboerderij en ook daar is het druk. De hoek om en langs de geluidswal van de A27 daar is het een stuk rustiger dan in de stad.
Een wandelaar loopt me tegemoet en opeens springt er een behoorlijk grote hond tegen me op en hapt vrolijk in mijn arm. Ik schrik me een ongeluk, gelukkig is het een speelse bijt en bijt hij ook niet door, maar de eigenaar roept het beest niet eens terug! Nu ben ik dol op honden, maar niet op (sommige) eigenaren. Overigens valt het me wel op dat heel veel mensen hun hond wel terugroepen als je er als hardloper aan komt. Ik voel me kwaad worden en roep tegen de man, dat ik het op prijs zou stellen als hij zijn hond terug zou roepen (wat hij dan ook met tegenzin doet) en Bo (of zou het Beau zijn) luistert gelukkig en laat mij verder met rust.
Grrrr, daar gaat mijn "flow" of niet? Gelukkig niet, voordat ik het weet zit ik al ruim voorbij km 17 en begint het laatste (niet al te boeiende) rechte stuk naar huis, langs de Veerse/Oosterhoutseweg. Ook hier kan ik het goede gevoel vasthouden en slaag er zelfs nog in wat te versnellen.
Totdat: ik net achter me piepende remmen en een doffe bons hoor! Jawel, 2 auto's tegen elkaar, gelukkig niet hard (de vaart was er bijna uit) en dus alleen blikschade (gelukkig), maar jee, wat schrik ik (alweer)!
Ik blijf dan ook niet kijken maar loop verder en na 21,5 km en 2:18:10 kan ik de Garmin uitdrukken, wat een heerlijke loop...! Had zo nog verder kunnen lopen, maar dat doe ik niet. Volgende week staat de Mid-winter-marathon (MWM) in Apeldoorn op het programma, daar loop ik 18,5 km. Ben benieuwd hoe de benen dan voelen!

Tot dan!

dinsdag 25 januari 2011

lange duurloop....Hoe


Ik loop al een tijdje met deze blogpost te worstelen, het wil maar niet lukken om er een verhaal van te maken. Ik schijn de juiste vorm maar niet vinden, ondanks dat ik graag wil vertellen over mijn ervaringen met de lange duurloop. Dus laat ik jullie maar langs deze weg weten....
....hoe lekker ik de lange duurlopen vind die ik op zondag maak,
....hoe ik (ondanks het vaak sombere weer) geniet van de rust, stilte, het bikkelen en het "avontuur" van lopen op onbekend terrein,
....hoe mijn Garmin het mogelijk maakt om onbekende paden te ontdekken, met dank aan RunningRonald,
....hoe ik deze loopjes eigenlijk altijd te hard loop, omdat ik mijn Garmin op route heb staan en niet op tempo,
....hoe geweldig het gevoel is (met name achteraf),
....hoe ik echt op zoek moet naar een een drinksysteem, want nu kom ik nog toe met 2 kleine flesjes water, maar wat als het straks warmer weer wordt?,
....hoe als ik begin met lopen, ik er ook altijd (een beetje) tegenop zie, het is en blijft (althans voor mij) een hele afstand om te lopen.
....hoe goed het voelt om zonder al te veel problemen toch gewoon 20 km af te leggen (wie had dat ooit gedacht)
....hoe deze routes er in het voorjaar/zomer uitzien?

NB De foto heb ik afgelopen zondag gemaakt en is het kasteel Dussen in Dussen natuurlijk. Voor de liefhebbers de tussenstand bij het lijnen -1 kilo, dat schiet dus nog niet echt op...

donderdag 13 januari 2011

lijnen


"jij hoeft niet af te vallen, jij bent hartstikke slank" hoe vaak ik dit niet hoor... en toch ben ik aan de lijn, want zo slank ben ik niet.
De eerste aanwijzing dat ik toch wat meer vet bij me had, kreeg ik deze zomer. Zoon had wat foto's van mij gemaakt terwijl ik aan het roeien was in bikini. En daar waren ze pontificaal in beeld, mijn vetrol(len), gadver! Mijn geweten had ik al snel gesust, ach het is een onflatteuze foto, ik zat in een rare houding en last but not least: het was vakantie!

De rest klinkt bij menigeen ook bekend, na de vakantie was het al snel herfst, winter en kon de verhullende kleding weer uit de kast getrokken worden. Totdat ik in de kerstvakantie "per ongeluk" op een weegschaal stapte bij Nemo ai... daar stond het toch echt AUW! Maar ook hier werkte de stuisvogel politiek toch goed: had rugzak bij me, kleren, laarzen aan, enz..., en ik sport toch (ruim) voldoende? Bovendien was het verschil met mijn eigen weegschaal ruim 9 kilo!

Toch bleef het knagen, een science center en een heel slecht geijkte weegschaal? Lijkt me niet! Dus toen er een paar dagen later op internet een aanbieding voorbij kwam van een luxe weegschaal (incl. vet, vocht en spiermeting) had ik deze snel besteld. Een paar dagen later werd het pakje bezorgd en aaaai, ja hoor, op deze weegschaal was ik ook zo'n 5 kilo zwaarder, grrr.
Mijn spierweefsel-percentage was prima, maar het vetpercentage was wel weer hoog :( na wat googlen kwam ik uit op de site van het voedingscentrum waar ze van die leuke testjes hebben. Wat bleek mijn BMI is goed (voor de liefhebbers 24) maar mijn taille omvang was wel aan de hoge kant (79) het is allemaal nog goed, maar wel aan de hoge kant, zeker voor mijzelf!
Ook lekker om te constateren het teveel aan vet zit allemaal rond mijn middel, dus zit er maar één ding op: lijnen en buikspieroefeningen!

Ik ben dus begonnen en ter ondersteuning van het afvallen gebruik ik de eetmeter geeft mij een prima inzicht over wat ik in mijn mond stop, maar ook of ik alle voedingsstoffen, vitamines en mineralen binnenkrijg, ik wil tenslotte gezond afvallen, leven en sporten.
Ik moet zeggen dat ik heel enthousiast over de site ben!

Ten slotte wil ik nog wel even kwijt, dat ik vind dat je hele mooie maar ook hele lelijke dikke en dunne mensen hebt. Ik wil slank zijn voor mezelf en dat dit niet een norm is die ik anderen kan en wil opleggen. Iedereen moet zich vooral lekker voelen in zijn eigen lijf!