zondag 21 april 2013

De uitvoering...


Een week geleden stond ik aan het begin van de marathon, niet geheel zeker of ik er klaar voor was en of ik dit überhaupt wel kon. Ik stond die dag achterlijk vroeg op om met de trein naar Rotterdam af te reizen, uit voorzorg toch maar een trein eerder genomen (je zou op zo'n dag maar eens vertraging hebben) waarna ik als één van eerste in de grote kleedruimte arriveerde. Het weer waarover ik me de voorgaande week zo druk had gemaakt was (nog) aangenaam en koel. Ik kon zelfs genieten van wat motregen. Ik hoefde niet lang te wachten voordat ik bekenden zie en niet lang daarna arriveren John en Ans samen met Anne. Het doel van Ans en mijzelf was meelopen met de pacers van 4:30 en kijken hoever we zouden komen.

Net als vorig jaar was er een "tweetup" (wat een vreselijk woord vind ik dat) oftewel een ontmoeting met bekenden van twitter en bloggers. Ronald, Pascal en Cis, Marco, Jolanda, Bjorn, Ruud, Erik (Petra was al naar het startvak), Richard, Ruben (hebben we elkaar nog geen handje gegeven) en heel speciaal Tiny en Sjan waren er!
Tiny drukte me nog op het hart: 'rustig aan je kan het!'
En dan gaan we op weg naar het startvak waar Lee 'zijn ding doet' 'You'll never walk alone'... right, maar je moet het wel zelf doen! En we zijn op weg.

Een week geleden, had het startschot geklonken en liep ik niet achter de geplande pacers aan maar hadden we ons eigen peletonnetje bestaande uit Marco en John als pacers, waarachter Ans, Anne, Erik en ik ons best deden bij te blijven.
Over de Erasmusbrug, wat blijft dat een mooi moment! Dan begint de lange weg.


Waar en hoe weet ik niet precies meer maar ons peletonnetje viel uit elkaar.
Erik besloot tempo te gaan maken, Ans had het zwaar en kreeg haar ademhaling niet goed onder controle en liet samen met John het tempo dalen. Weer wat verder besloot ook Marco te versnellen en zo bleven Anne en ik over.
Voor Anne was het haar eerste marathon, maar ze liep sterk en soepel, dat ging wel goedkomen!
Inmiddels was de zon er goed doorheen gekomen en werd het steeds warmer.

Een week geleden liep ik samen met Anne door een steeds warmer wordend Rotterdam. De pacers van 4:30 komen ons voorbij bij 22 km en zowel Anne als ik kunnen aansluiten. Al merk ik wel dat bij oplopende temperaturen dat het zwaar is. John komt ons voorbij rennen en zegt dat Ans is uitgestapt. Ik kan het niet geloven... we lopen achter de pacers en bij 24 kilometer loop ik bijna Tiny voorbij, hij moedigt mij aan bij de pacers te blijven. Voor de tweede keer over de Erasmus brug, denkend aan Ans roep ik kei-hard 'kut-brug!' (voor details verwijs ik naar mijn verslag van vorig jaar ;-)). Net over de Erasmusbrug inmiddels 26 km onderweg, gooien de pacers er een kilometer 6:01 uit, hooo dit is op dit moment veel te snel voor mij.

Een week geleden besloot ik na 26 km de pacers te laten gaan en mijn eigen tempo te gaan lopen. Anne kan lekker doorlopen met de pacers en ik moet mijn eigen tempo zien te vinden.. Tot mijn verbazing loop ik hier Erik weer tegen het lijf als gevolg van een pitstop, maar ook hij gaat weer verder.Langs de kant staan dan opeens Jaco en Jacqueline, leuk dit had ik niet verwacht! Net wat ik nodig had op dit voor mij zware stuk van de race.

Een week geleden, moest ik alleen verder... alleen mijn bubbel zijn te vinden voor de laatste 15 kilometer, het beroemde rondje 'Kralingse Bos' waaraan geen einde lijkt te komen.Gelukkig rond 30 kilometer Michiel en Janine, met een geweldig spandoek... Thanks, jullie weten niet half hoe ik mij hierdoor gesteund voelde.

Inmiddels is de temperatuur ruim boven de 20 graden en ik zie dingen langs de kant die ik niet graag zie.

Een week geleden merkte ik dat ik mensen ging inhalen, ja, je leest het goed, deze slak was bezig met het inhalen van een hele hoop mensen. Veel lopers voor wie de warmte, afstand en tempo toch teveel werd en terwijl veel lopers om mij heen wandelen, loop ik nog steeds hard (ook al is het tempo er bij mij ook behoorlijk uit). Wel loop ik even bij alle drinkposten eventjes om op mijn gemak een bekertje water te drinken.
Bij het verlaten van het rondje "Kralingse Bos" hoor ik ineens: 'wat kijk je boos, je mag wel lachen hoor", ik kijk om me heen en herken in een flits Martine. Sorry Martine, had je echt niet gezien!


Een week geleden begon ik aan het laatste deel van mijn tweede marathon, ik wist dat ik het ging halen, maar vond het steeds zwaar. De gedroomde 4:30 ging ik niet halen, maar wat zou mijn eindtijd worden? Onderweg Tiny en meerdere malen Jolanda gezien maar ik weet echt niet meer waar... Bjorn maakt nog een foto van mij op 41 km, sorry Bjorn ik heb je echt niet gezien!
Dan draai ik de Coolsingel op, ik hoor weer You'll never walk alone en ik schiet vol... (of all moments). Gelukkig komt direct daarna "Don't stop me now" van Queen en krijg ik vleugeltjes!
Ik zie Cis nog staan... ik zwaai en kom echt juichend over de finish!!

Een week geleden heb ik de marathon gelopen, ik deed het in 4:38 en daar ben ik fucking trots op! Bijna nog blijer was ik met mijn gemiddelde hartslag 156! Joepie!!

Een week geleden gaf ik Aboetaleb een weer een hand (we worden zo langzamerhand bekenden van elkaar) en liep ik door het finish gebied, kreeg mijn medaille en stompelde naar de verkleedgelegenheid waar ik John, Richard, Jacq en Jaco weer ontmoette. John vertelde dat Ans weer was gaan lopen.. WTF? Wat een karakter!! Ans finisht net boven de 5 uur! Hulde!!


Een week geleden wisten we nog niet wat er zou gebeuren in Boston...

zaterdag 6 april 2013

Generale..


In februari zou ik eigenlijk de weblogloop bij Tiny in Uden lopen, maar omdat het nodig vond mijn auto tegen een boom aan te parkeren kon dit helaas niet doorgaan...

Tijd voor een herkansing dus... toen ik de mogelijkheid kreeg om samen met Tiny en Esther een rondje te gaan trailen in Uden, was de knoop snel doorgehakt, doen!
Dus vanmiddag parkeerde ik mijn auto (heel dit keer) voor de deur bij Tiny in Uden. Ondanks dat Uden in de afgelopen 10 jaar veel veranderd is blijft het "a trip down memory lane" iedere keer als ik Uden binnen rij, ik heb er tenslotte 7 jaar gewoond.

Bij Tiny en Sjan eerst een kopje koffie drinken en even bijpraten, want ondanks dat we via de "social media" veel contact hebben is het altijd goed om even uitgebreid bij te kletsen, natuurlijk over hardlopen! Daarna gaan we vanuit Tiny op pad en voor mij wederom veel herinningen, daar ging zoon voor het eerst naar zijn kinderdagverblijf, daar heb ik gewoond, daar woonde die en die. Als we het buitengebied bereiken heb ik wel herkenningspunten maar al gauw weet ik niet meer helemaal waar ik ben... tja in de tijd dat ik Uden woonde liep ik nog niet hard, wat een gemiste kans!
Bedaf, de zandverstuiving tussen Uden en Vorstenbosch, ken ik natuurlijk wel en omdat het een trailronde zou worden wist ik wel dat we hier overheen zouden gaan... los zand is tot daar aan toe, maar los zand en heuvel op... grrrr!
De eerste heuvel en mijn HF die tot op dat moment keurig tussen de 145-150 had gezeten vloog omhoog naar 170.
Hijg, hijg waar is nu die goed in vorm zijnde, klaar voor de marathon zijnde, loopster??
Ik realiseer me dat dit pas het begin is...
De rest bespaar ik jullie, veel gehijg, moeizaam naar boven lopen (lees wandelen) en zware benen... Wat was ik blij dat ik na een kilometer of 10/11 weer vaste grond onder mijn voetjes kreeg! Toen ik ook nog even mijn geliefde "bubbel" kwam was ik gelukkig, daar moet ik volgende week ook zijn!
Natuurlijk vond Tiny het ook nog nodig om een laatste heuvel mee te pakken, voordat we weer bij Tiny thuis op de stoep stonden.. Ooo wat waren mijn benen zwaar!

Na een heerlijke (en vooral noodzakelijke) douche tijd voor een uitgebreide evaluatie onder het genot van een heerlijke verse soep en broodjes van Sjan!
Klaar voor Rotterdam? We zullen het volgende week weten!
Vandaag heb ik genoten van goed gezelschap, lopen en de omgeving...!

Dank voor de gastvrijheid Tiny en Sjan!

zondag 17 maart 2013

Lang en ver

De site van de Rotterdam Marathon vermeld trots: nog 27 dagen.
Hebben die mensen achter deze site enig idee wat ze teweegbrengen? Ik bedoel nog 27 dagen en ik word geacht 42,195 km hard te lopen.... Help!!
Deze laatste weken voor de marathon staan overal de lange en verre duurlopen op het programma. Dit zijn de lopen waarin de echte kilometers gemaakt moeten worden. Ja ook door mij...
Ook voor het eerst weer een test waar ik sta..

Vanmorgen maakte ik me dan ook klaar voor een loop van ongeveer 30 km. Na het gebruikelijke gepieker over: "wat trek ik aan" besluit ik voor het eerst sinds lange tijd mijn Salomon rugzak mee te nemen. Ik zal tenslotte wel wat langer weg zijn dan 3 uur.
En dan vertrek ik, al na 1-2 km merk ik dat ik mijn HF niet op het gewenste niveau van 145 weet te krijgen. Ik morrel wat aan mijn hartslagband en merk dat de HF weer een slag of 5 naar beneden krijg, maar deze is net zo snel weer terug op het oude niveau. Ik geef het op en accepteer dat mijn HF rond de 150 zal liggen en probeer een lekker rustig ritme te vinden. Na 3 km kom ik bij de brug over de Bergse Maas

Lekker?
Nou ik heb wel eens fijner gelopen, er zit een klein gevoelig plekje in mijn rechterkuit. Pijn? Nee, dat niet maar ik voel het wel, ik besluit het te negeren. Na het buurtschap Peerenboom, kom je op een hele saaie lange weg, bijna 4 km lang. Hier voel ik dat er een behoorlijke wind staat, maar als ik daarna pal langs de rivier loop, geniet ik maar is de wind een behoorlijke factor geworden.
Zo loop ik lekker door totdat ik na ruim 16 km Drongelen binnen loop
Dit is het verste punt van mijn loop, hier kan ik eindelijk even wegdraaien van de rivier en de wind en mag ik terug naar huis. De weg is ongelijkmatig en ik krijg weer meer last van mijn rechterbeen, door aan de andere kant van de weg gaan lopen brengt wat verlichting. Het gaat nog steeds eigenlijk prima en ik passeer het 20 km punt. Rond de 24 km heb ik er eigenlijk wel genoeg van en besluit ik de kortste weg naar huis te kiezen. Deze keuze heeft wel tot gevolg dat ik die lange saaie weg van 4 km nog een keer moet lopen. Ik baal en krijg het zwaar, dan begint ook mijn heup aan de linkerkant wat te zeuren en mijn rug laat weten dat die rugzak ook zat te zijn.
Een flinke mentale training volgt dan...
maar het lukt, vraag me niet hoe, maar ik maak (hard)lopend de 32 km vol, maar het viel me zwaar!!

Tevreden ben ik over het feit dat ik netjes gediciplineerd op tijd mijn gelletjes heb ingenomen, om de 45 minuten. Ook heb ik echt meer gedronken dan ik normaal doe (met dank aan de Salomon Rugzak).
Minder tevreden ben ik over het feit dat het best moeizaam ging... ik had zeker na Geldrop en Parijs verwacht dat 30 km toch makkelijker zou gaan dan het in werkelijkheid ging. Het idee dat er nog 10 km bij moeten... staat me eigenlijk nog helemaal niet aan!

dinsdag 5 maart 2013

Parijs 2013

Mocht je zo'n loper zijn die vindt dat je bij iedere wedstrijd moet "knallen" en tijden heel belangrijk vinden? Prima, maar dan is dit blog niets voor jou...
Maar genoten heb ik...;-))

Donderdag

Na een slechte nachtrust, begon mijn donderdag met een stevig assessment, waar ik gelukkig (hakken over de sloot) voor slaagde... maar tjee wat was dat een kruisverhoor zeg!
Daarna moest ik nog een paar uurtjes werken, alvorens ik naar huis mocht, waar mijn tas al ingepakt klaar stond, want om iets voor 7-en die avond zou de Thalys vertrekken vanuit Rotterdam Centraal. Gelukkig zijn Esther en ik allebei van de "zekere" dus stonden we ruimschoots op tijd op het "nieuwe" Rotterdam Centraal. Keuze genoeg, wat wilden we eten?
Na een lekkere pasta maaltijd en een goede Starbucks koffie (er zouden er nog meer volgen dit weekend) wisten we op tijd in de trein te belanden, die ons keurig op tijd afleverde op Gare du Nord Paris... Ik moet zeggen dat is wel heel relaxt reizen. Na nog een kort ritje met de metro konden we op de bank ploffen en onze meegebrachte fles wijn opentrekken: "op Parijs"!!

Vrijdag

Eindelijk konden we doen waarover we het al zo lang hadden gehad, een mooi loopje door Parijs, doel: het Bois de Boulougne (waarvoor we overigens uitgebreid zijn gewaarschuwd en nee, ik denk niet dat je er 's avonds of 's nachts moet zijn.. maar dat terzijde) maar voordat we er waren, hadden we al uitgebreid verkeerd gelopen, niet getreurd altijd tijd voor een fotomomentje of (in ons geval) op de kaart-kijk-momentje; waar zijn we in godsnaam?! Zo belanden twee Hollandse deernes in het Bois de Boulougne waar we, nieuwsgierig als we zijn, een paadje inslaan en zowaar midden in Parijs nog wat slagen te trailen. Vanuit het Bois lopen we richting de Arc de Triomph, niet gehinderd door enige gêne, maar wel door tientallen stoplichten lopen we verder, dwars over de Champs-Élysées (als je de kans krijgt moet je dat zeker doen, loopt super lekker, licht naar beneden, een zalig zweef momentje... zo wil ik er wel 42 lopen ;-)) om vervolgens via de Dome des Invalides, na 13 km weer 'thuis' te belanden. Wat een heerlijk loopje...!!
's Middags mochten we ons startnummer gaan halen, in het Parc Floral nabij het Chateau des Vincennes het is koud als we naar de expo lopen, binnen is het warm en gezellig druk. Alles gaat soepel en snel (met dank aan alle vrijwilligers) en binnen nu time hebben we onze startnummers en goodiebag te pakken, inclusief knalgeel Semi Marathon de Paris t-shirt van Adidas (al kreeg ik direct Maja de Bij associaties).
En dan lopen we over de expo, tja wat moet ik daarvan zeggen, er is weinig nieuws te ontdekken.... totdat... Esther DE rugzak spot! Combineer DE rugzak met een leuke Fransoos en ik zie een mooie deal tot stand komen! Ik moet zeggen dat het een prachtige rugzak is en ik hoop dat ze er heel veel plezier van zal hebben. Overigens val ik zelf bijna voor een heupbidon van hetzelfde merk, maar ik hou me in...
Na de Expo besluiten we nog een route te lopen door de Marais, de Joodse wijk van Parijs... het is koud, bitterkoud.. we zijn dan ook heel blij als we een klein tentje in kunnen duiken, voor een kop uiensoep (Esther) en een hartige taart voor mij, yummie!
Stiekem zijn we dan allebei blij als we de Metro in kunnen duiken, richting het appartement, uiteindelijk hebben we vandaag ook bijna een halve marathon afgelegd en dat voelen we best wel een beetje!

Zaterdag
Hier kan ik kort over zijn: shopdag en niets gekocht! Ja, je leest het goed!

Zondag

Halve Marathon dag begint koud maar met zon!
De dag begint vroeg met en lekker ontbijt dat er bij mij prima ingaat, maar bij Esther een stuk minder. Na eindeloos dubben over de outfit van vandaag vertrekken we met de metro. Van vorig jaar weten we dat het druk zal zijn in de Metro, maar het geeft wel een bijzondere sfeer al die hardlopers in de metro!
Bij het Chateau de Vincennes is het druk, erg druk... maar toch lopen de zaken best soepel dankzij vele vrijwilligers, we kunnen de tassen snel afgeven en dan wil Esther nog even naar de WC.... ons enige puntje van kritiek: enorme rijen voor de dixies!
Dan kunnen we naar het startvak, met een 'kleine' vertraging kunnen we uiteindelijk van start! Al zigzaggend proberen we een comfortabel tempo te vinden en hoe bizar ook, al tijdens de eerste kilometer zien we mensen wandelen. Na een kilometer of 2/3 hebben we een lekker tempo te pakken en kan het grote genieten beginnen! Voor mijn gevoel heb ik 21,1 km met een enorme grijns rond gelopen. Ja, vorig jaar liep ik een stuk sneller, maar dit jaar heb ik genoten...! Zoveel dingen gezien, die ik vorig jaar helemaal gemist heb... af en toe had ik dan ook tijd genomen voor een fotomomentje. Esther liep ontzettend lekker door op haar VFF'jes en ja de Fransen keken wel, maar zeiden niets! Het zag er heel soepel en makkelijk uit, ongelooflijk trouwens hoeveel mensen we ingehaald hebben! Een ienieminie dipje rond 16/17 km en dat was het, circa 1,5 km voor de finish kon ik even versnellen zodat ik een finishfoto van Esther kon maken en ook dat ging zooo lekker! (Ik zweer het; als ik op dat moment een marathon had moeten lopen....) Ik kwam over de finish in 2:19 nog wat en vlak daarna Esther.
En dan zit het erop...! Medaille, sportdrank, zoutje en wat fruit, spullen ophalen en een werkelijk overvolle metro (wat zal die gestonken hebben) later, komen we weer terug in ons appartement. Esther springt onder een welverdiende douche en ik besluit nog een stukje door te lopen om de 30 vol te maken.. maar jee dit valt tegen! Mijn spieren zijn inmiddels koud en wat stijf en het lopen valt me zwaar. Het is een mooie toeristische route onder de Eiffeltoren door, langs de Seine (wind tegen en kil) onder de Pont Alexandre III door, langs het museum D'Orsay, over de Pont Royal naar de andere kant van de Seine. Dan langs het Place de la Concorde over de Pont Alexandre III naar het Dome des Invalides om vervolgens huiswaards te keren, 30 km op de teller!
Na een welverdiende douche (een tactische opmerking van Esther gaf aan dat ik behoorlijk stonk) besluiten we 's avonds nog lekker naar Quatier Latin te gaan! We doen dat via de Notre Dame op het Il-de-la-Cité en Starbucks (cafeïne shot verdiend) gevolgd door een wijntje en een lekker etentje met nog meer wijn, sluiten we een geweldige dag af!

Maandag

Helaas onze laatste dag in Parijs... het zit er weer op!
Opruimen, tassen inpakken, lekker ontbijtje, kop koffie en l'Equipe gekocht (de uitslag staat erin en dus ook onze namen in krant) en dan is het tijd om weer naar Nederland te gaan..
Met frisse tegenzin maar ik weet dat er thuis een blije zoon op mij wacht.. en dat maakt thuiskomen een stuk aangenamer!

Kortom een (lang) weekend om nog lang van na te genieten! (gelukkig hebben we de foto's nog ;-)) Esther bedankt!