zaterdag 27 december 2014

Mijn blog zoals gepubliceerd op www.stoerevrouwensporten.nl op 24-12-2014

Life is what happens to you while you're making other plans….

Mijn startscherm op mijn mobiele telefoon vermeld iedere dag nadrukkelijk hoeveel dagen, uren, minuten tot de 3 grote evenementen die ik gepland heb voor 2015.
Rotterdam Marathon in april, triatlon (olympische distance) in juni en de Berlijn marathon in september.

Trainingen gaan voorspoedig, ik zwem, loop hard, doe core stability op dit moment goed voor 9-9,5 uur per week (ik weet het, ik ben fanatiek) en geniet ervan. Ik verwonder me over wat ik allemaal kan.

Het dichtst dat ik de afgelopen jaren bij de dokter ben geweest was voor een doktersverklaring die ik nodig had om de marathon van Parijs te lopen.

Tegelijk met mijn 45e verjaardag kreeg ik de uitnodiging om me bij de dokter melden voor het 5 jaarlijkse uitstrijkje ( O joepie), dit stelde ik natuurlijk uit en nog een keer uit, totdat ik de herinnering ontving waarop ik bedacht dat ik toch nog wat kleinere zaken te bespreken had en ik dit mooi kon combineren.
Dat was nog geen twee weken geleden.
Vandaag was de huisarts zo vriendelijk mij te bellen om me te vertellen dat de uitslag anders was dan gehoopt, namelijk PAP 4.

Life is what happens to you while you're making other plans

PAP 4…. dat is niet goed!
(maar het kan natuurlijk nog slechter)
Hoe kan dat nou… ik probeer zo gezond te leven, eet gezond, beweeg voldoende, let op mijn slaap, gewicht...
Naast de verwarring over mijn persoonlijk leven, komt dan ook de verwarring wat betekent dit voor het sporten?

Sporten is mijn uitlaatklep, mijn ding, waarvan ik gelukkig word, mijn vrijheid!
en alle plannen, hoe moet dat nu?

Ondertussen word ik door een vriend geplaagd over twitter en ik app hem terug: “nu even niet, ik heb net k*t nieuws gehad”, hij voelt aan dat het niet goed zit en vraagt natuurlijk wat er aan de hand is. Op dat moment komen ineens die verdomde tranen, ik baal ervan maar laat het maar even gaan als ik uit ben gejankt app ik hem terug en leg hem uit wat er aan de hand is. Hij reageert superlief!
Eerst maar even trainen tenslotte is mijn lijf is tenslotte niet anders dan een paar uur geleden. Op het programma staat een viaducttraining; 400m tempo omhoog (1:59), naar beneden dribbelen, 200m omhoog (0:57) en naar beneden dribbelen en dat 8x. Nee, gemakkelijk gaat het me niet af, wind tegen en ik heb het koud, maar ik voltooi de training… zie je wel!

Life is what happens to you while you're making other plans

Lang leve google? Of juist niet, ik word blij en niet blij met wat ik op het internet lees. Mijn survival modus gaat in en ik kruip in de telefoon, nee geen patiënt modus, schouders eronder en ik ga het ziekenhuis bellen mijn favoriete afdeling: gynaecologie. Ik leg de situatie uit en vraag om een afspraak. Geen probleem mevrouw 14 januari….
fuck, fuck NEEE dat is nog 4 weken!
De lieve assistente hoort mijn ongerustheid en zegt ik bel je zo terug, ik ga op zoek naar een gaatje. 5 Minuten later belt ze terug, 23 december kun je terecht!! (hulde Annemarie van het Amphia Ziekenhuis). Ik hang op en dan komen toch weer die verdomde tranen, nee, nee, nee, ik wil nog een paar mensen inlichten. Na een uurtje ben ik rustiger en begin te begrijpen wat er aan de hand is en wat me waarschijnlijk te wachten staat.

Om 16 uur zit ik bij mijn huisarts, die zich verbaast over mijn houding, ik ben nuchter, het is nu eenmaal zoals het is… laten we hopen dat het allemaal meevalt en dat het over een paar weken allemaal achter de rug is!

life is what happens to you while you're making other plans

’s Avonds krijg ik mijn gevoel voor humor terug en vraag aan Jan, die schema met oefeningen maakt, of ik mijn gewichtjes niet mee kan nemen naar de gynaecoloog?! Ik kan immers best mijn armspieren en borstspieren trainen als ik daar toch maar lig, moet kunnen toch? Aan Esther mijn (hardloop)vriendin vraag ik of ze bereid is om de 3de kerstdagloop (we gaan voor een halve marathon) heel rustig met mij lopen en leg haar de situatie uit en weer een lieve reactie: natuurlijk!
Tegen alle verwachting in slaap ik die nacht als een roos, zo moe van de emotionele achtbaan!

life is what happens to you while you're making other plans

24 uur geleden….

NB
voor de goede orde:
Ik focus me in deze blog op de gevolgen van wat me overkomt voor het sporten. Het privé aspect hiervan voor mijn familie laat ik hier buiten, we zijn tenslotte een sportblog!