zondag 21 april 2013

De uitvoering...


Een week geleden stond ik aan het begin van de marathon, niet geheel zeker of ik er klaar voor was en of ik dit überhaupt wel kon. Ik stond die dag achterlijk vroeg op om met de trein naar Rotterdam af te reizen, uit voorzorg toch maar een trein eerder genomen (je zou op zo'n dag maar eens vertraging hebben) waarna ik als één van eerste in de grote kleedruimte arriveerde. Het weer waarover ik me de voorgaande week zo druk had gemaakt was (nog) aangenaam en koel. Ik kon zelfs genieten van wat motregen. Ik hoefde niet lang te wachten voordat ik bekenden zie en niet lang daarna arriveren John en Ans samen met Anne. Het doel van Ans en mijzelf was meelopen met de pacers van 4:30 en kijken hoever we zouden komen.

Net als vorig jaar was er een "tweetup" (wat een vreselijk woord vind ik dat) oftewel een ontmoeting met bekenden van twitter en bloggers. Ronald, Pascal en Cis, Marco, Jolanda, Bjorn, Ruud, Erik (Petra was al naar het startvak), Richard, Ruben (hebben we elkaar nog geen handje gegeven) en heel speciaal Tiny en Sjan waren er!
Tiny drukte me nog op het hart: 'rustig aan je kan het!'
En dan gaan we op weg naar het startvak waar Lee 'zijn ding doet' 'You'll never walk alone'... right, maar je moet het wel zelf doen! En we zijn op weg.

Een week geleden, had het startschot geklonken en liep ik niet achter de geplande pacers aan maar hadden we ons eigen peletonnetje bestaande uit Marco en John als pacers, waarachter Ans, Anne, Erik en ik ons best deden bij te blijven.
Over de Erasmusbrug, wat blijft dat een mooi moment! Dan begint de lange weg.


Waar en hoe weet ik niet precies meer maar ons peletonnetje viel uit elkaar.
Erik besloot tempo te gaan maken, Ans had het zwaar en kreeg haar ademhaling niet goed onder controle en liet samen met John het tempo dalen. Weer wat verder besloot ook Marco te versnellen en zo bleven Anne en ik over.
Voor Anne was het haar eerste marathon, maar ze liep sterk en soepel, dat ging wel goedkomen!
Inmiddels was de zon er goed doorheen gekomen en werd het steeds warmer.

Een week geleden liep ik samen met Anne door een steeds warmer wordend Rotterdam. De pacers van 4:30 komen ons voorbij bij 22 km en zowel Anne als ik kunnen aansluiten. Al merk ik wel dat bij oplopende temperaturen dat het zwaar is. John komt ons voorbij rennen en zegt dat Ans is uitgestapt. Ik kan het niet geloven... we lopen achter de pacers en bij 24 kilometer loop ik bijna Tiny voorbij, hij moedigt mij aan bij de pacers te blijven. Voor de tweede keer over de Erasmus brug, denkend aan Ans roep ik kei-hard 'kut-brug!' (voor details verwijs ik naar mijn verslag van vorig jaar ;-)). Net over de Erasmusbrug inmiddels 26 km onderweg, gooien de pacers er een kilometer 6:01 uit, hooo dit is op dit moment veel te snel voor mij.

Een week geleden besloot ik na 26 km de pacers te laten gaan en mijn eigen tempo te gaan lopen. Anne kan lekker doorlopen met de pacers en ik moet mijn eigen tempo zien te vinden.. Tot mijn verbazing loop ik hier Erik weer tegen het lijf als gevolg van een pitstop, maar ook hij gaat weer verder.Langs de kant staan dan opeens Jaco en Jacqueline, leuk dit had ik niet verwacht! Net wat ik nodig had op dit voor mij zware stuk van de race.

Een week geleden, moest ik alleen verder... alleen mijn bubbel zijn te vinden voor de laatste 15 kilometer, het beroemde rondje 'Kralingse Bos' waaraan geen einde lijkt te komen.Gelukkig rond 30 kilometer Michiel en Janine, met een geweldig spandoek... Thanks, jullie weten niet half hoe ik mij hierdoor gesteund voelde.

Inmiddels is de temperatuur ruim boven de 20 graden en ik zie dingen langs de kant die ik niet graag zie.

Een week geleden merkte ik dat ik mensen ging inhalen, ja, je leest het goed, deze slak was bezig met het inhalen van een hele hoop mensen. Veel lopers voor wie de warmte, afstand en tempo toch teveel werd en terwijl veel lopers om mij heen wandelen, loop ik nog steeds hard (ook al is het tempo er bij mij ook behoorlijk uit). Wel loop ik even bij alle drinkposten eventjes om op mijn gemak een bekertje water te drinken.
Bij het verlaten van het rondje "Kralingse Bos" hoor ik ineens: 'wat kijk je boos, je mag wel lachen hoor", ik kijk om me heen en herken in een flits Martine. Sorry Martine, had je echt niet gezien!


Een week geleden begon ik aan het laatste deel van mijn tweede marathon, ik wist dat ik het ging halen, maar vond het steeds zwaar. De gedroomde 4:30 ging ik niet halen, maar wat zou mijn eindtijd worden? Onderweg Tiny en meerdere malen Jolanda gezien maar ik weet echt niet meer waar... Bjorn maakt nog een foto van mij op 41 km, sorry Bjorn ik heb je echt niet gezien!
Dan draai ik de Coolsingel op, ik hoor weer You'll never walk alone en ik schiet vol... (of all moments). Gelukkig komt direct daarna "Don't stop me now" van Queen en krijg ik vleugeltjes!
Ik zie Cis nog staan... ik zwaai en kom echt juichend over de finish!!

Een week geleden heb ik de marathon gelopen, ik deed het in 4:38 en daar ben ik fucking trots op! Bijna nog blijer was ik met mijn gemiddelde hartslag 156! Joepie!!

Een week geleden gaf ik Aboetaleb een weer een hand (we worden zo langzamerhand bekenden van elkaar) en liep ik door het finish gebied, kreeg mijn medaille en stompelde naar de verkleedgelegenheid waar ik John, Richard, Jacq en Jaco weer ontmoette. John vertelde dat Ans weer was gaan lopen.. WTF? Wat een karakter!! Ans finisht net boven de 5 uur! Hulde!!


Een week geleden wisten we nog niet wat er zou gebeuren in Boston...

zaterdag 6 april 2013

Generale..


In februari zou ik eigenlijk de weblogloop bij Tiny in Uden lopen, maar omdat het nodig vond mijn auto tegen een boom aan te parkeren kon dit helaas niet doorgaan...

Tijd voor een herkansing dus... toen ik de mogelijkheid kreeg om samen met Tiny en Esther een rondje te gaan trailen in Uden, was de knoop snel doorgehakt, doen!
Dus vanmiddag parkeerde ik mijn auto (heel dit keer) voor de deur bij Tiny in Uden. Ondanks dat Uden in de afgelopen 10 jaar veel veranderd is blijft het "a trip down memory lane" iedere keer als ik Uden binnen rij, ik heb er tenslotte 7 jaar gewoond.

Bij Tiny en Sjan eerst een kopje koffie drinken en even bijpraten, want ondanks dat we via de "social media" veel contact hebben is het altijd goed om even uitgebreid bij te kletsen, natuurlijk over hardlopen! Daarna gaan we vanuit Tiny op pad en voor mij wederom veel herinningen, daar ging zoon voor het eerst naar zijn kinderdagverblijf, daar heb ik gewoond, daar woonde die en die. Als we het buitengebied bereiken heb ik wel herkenningspunten maar al gauw weet ik niet meer helemaal waar ik ben... tja in de tijd dat ik Uden woonde liep ik nog niet hard, wat een gemiste kans!
Bedaf, de zandverstuiving tussen Uden en Vorstenbosch, ken ik natuurlijk wel en omdat het een trailronde zou worden wist ik wel dat we hier overheen zouden gaan... los zand is tot daar aan toe, maar los zand en heuvel op... grrrr!
De eerste heuvel en mijn HF die tot op dat moment keurig tussen de 145-150 had gezeten vloog omhoog naar 170.
Hijg, hijg waar is nu die goed in vorm zijnde, klaar voor de marathon zijnde, loopster??
Ik realiseer me dat dit pas het begin is...
De rest bespaar ik jullie, veel gehijg, moeizaam naar boven lopen (lees wandelen) en zware benen... Wat was ik blij dat ik na een kilometer of 10/11 weer vaste grond onder mijn voetjes kreeg! Toen ik ook nog even mijn geliefde "bubbel" kwam was ik gelukkig, daar moet ik volgende week ook zijn!
Natuurlijk vond Tiny het ook nog nodig om een laatste heuvel mee te pakken, voordat we weer bij Tiny thuis op de stoep stonden.. Ooo wat waren mijn benen zwaar!

Na een heerlijke (en vooral noodzakelijke) douche tijd voor een uitgebreide evaluatie onder het genot van een heerlijke verse soep en broodjes van Sjan!
Klaar voor Rotterdam? We zullen het volgende week weten!
Vandaag heb ik genoten van goed gezelschap, lopen en de omgeving...!

Dank voor de gastvrijheid Tiny en Sjan!