Venloop 2011 = PR + wijze les

Om maar met de deur in huis te vallen: Eindtijd 2:06:26 of te wel 10km/u en een verbetering van mijn PR van bijna 6 minuten!
Een succes dus, maar hoe is dat tot stand gekomen?
Het begint natuurlijk met (open deur) training en daarna is het handig (zeker in Venlo) om je in te schrijven. Vervolgens meld je op twitter dat je van plan bent deze loop te gaan lopen en dan blijkt dat je niet de enige bent die van plan is om de Venloop te gaan lopen.
Al gauw had contact met John en nadat hij gehoord had dat ik toch echt van plan was een PR te gaan lopen, bood hij mij aan me te hazen... Nou daar hoefde ik geen minuut over na te denken: graag! Voelde me een beetje opgelaten om met mijn tijden een "haas" te hebben ;-)) maar John verzekerde me dat hij het geen enkel probleem vond om zooo langzaam te lopen...
De bewuste zondag brak stralend aan en al snel besloten dat er in het kort gelopen zou worden, het is even schrikken al die witte benen maar goed anders worden ze dus nooit bruin en gelukkig had ik nog een flesje zelfbruiner zodat ik niet al te veel licht gaf!
Op zondag vroeg opstaan is nooit leuk, deze zondag was geen uitzondering, maar het was voor een goed doel en al voor 9 uur had ik zoon bij opa en oma ondergebracht (meid, waarom ga je toch zo ver lopen?) en was ik op weg naar Venlo. In iets minder dan 1,5 uur had ik mijn auto geparkeerd en zat ik in de pendelbus naar het centrum, altijd even schrikken, de voertaal in de bus was Duits (sehr schöne wetter, ja...) In het centrum aangekomen als een soort kip zonder kop de andere lopers gevolgd naar de (wat ik dacht) start waar de Van Ganzewinkel bus zou staan, daar zou ik Esther en Gerard ontmoeten, die de 10 km zouden lopen. Waar zouden we toch zijn zonder de mobiele telefoon? Dankzij dat apparaat had had ik ze toch nog redelijk snel gevonden!
In de bus mocht ik gelukkig mijn spulletjes droppen en kreeg ik van Esther een t-shirt van de Venloop (nogmaals bedankt!). Al snel was het tijd om naar de start van de 10 km te gaan en keurig op tijd werden de 10 km lopers weggeschoten!
Ik wist dat Esther er ongeveer een uurtje op zou lopen, dus op mijn gemak naar de finish gelopen... shit, wat was het al druk in de stad, straks zou ik daar ook lopen en in het zonnetje begon inmiddels goed in mijn nek te branden... Na iets meer dan een half uur kwamen de eerste hardlopers alweer over de finish, ik snap nog steeds niet hoe ze dat voor elkaar krijgen maar goed (....respect!) ondertussen had ik al contact gehad met John en wist ik dat hij ook al gearriveerd was. Esther finishte na een keurige 1:02 (een tijd waarover ze nog niet helemaal tevreden is, omdat ze (veel) sneller kan, maar helemaal niet gek voor iemand die de afgelopen 1,5 jaar met blessures heeft gekampt!). Snel terug naar de bus waar John en Ans al stonden te wachten, toen werd het tijd voor John en mij om naar het startvak te gaan. Na een kleine vertraging (20 min, maar genoeg om de zenuwen in volle hevigheid toe te laten slaan) mochten we eindelijk van start. Mijn dierbare vriendje Garmin had ik John gegeven, het enige wat ik hoefde te doen was lopen.... én genieten. De eerste km-ers waren genieten! (Behalve dat er &^$%-persoon bovenop mijn hak trapte, auw! maar eerlijk gezegd heb ik daar tijdens de loop niet al te veel last van gehad. Adrenaline is een prima pijnstiller ;-)) Ik wil hier toch nog even vermelden, dat er een stuk onverhard in het parcours zat, wat natuurlijk voor een stevige verzwaring van loop zorgde ;-)) Ergens in dat eerste stuk hoorde ik ineens mijn naam roepen en ja hoor daar stond Tiny samen met Jeroen ons aan te moedigen! De eerst 12 km waren een feestje: lekker lopen, veel publiek, een lekker zonnetje en goed gezelschap; wat wil een mens nog meer!
Na 12 km begon ik toch te voelen dat ik aan het hardlopen was en dat er gewerkt moest worden (tja), het was nog steeds genieten, maar dan wat stiller. Echt overal stonden het publiek, ongelooflijk! Op zich hadden zij het niet gek bekeken want volgens mij was het heel aangenaam langs de kant, maar voor mij begon de warmte behoorlijk vervelend te worden (sms zon UIT naar 1234) maar ja doorgaan! Rond km 17 begon het echt zwaar te worden, dankzij de aanmoedigingen van John bleef ik doorlopen. Daarna werd het harken, bij km 19 ging het licht toch even uit, ik zag ineens wat zwarte vlekken langskomen (en nee, het waren geen onweerswolken) dus even wandelen en wat drinken en weer lopen. Ergens in dat laatste stuk zag ik Tiny weer en hoorde ik keihard "Kitty" roepen: Annemarie! Wat waren die laatste 2 km zwaar en wat is 2 km dan ver! Ik was zo blij dat ik over de finish was!! Uithijgen, drinken en de medaille in ontvangst nemen en pas toen voelde ik mijn hak weer schrijnen...!

Mijn tweede halve marathon: volbracht, met een mooi PR, maar waarom was dit ook alweer zo leuk? Nadat ik uitgehijgd was en wat gedronken had, wist ik het weer: daarom dus! Helemaal tevreden over de manier waarop ik gelopen heb ben ik eerlijk gezegd niet, maar dat is het leuke van lopen, je leert er weer van. Te weinig gedronken is mijn conclusie! Dus de komende tijd ga ik zeker tijdens mijn lange duurlopen trainen met meer drinken, zodat vocht en energie aangevuld blijven tijdens het lopen!
Natuurlijk hebben we naderhand nog lekker een drankje gedronken op het terras. Het weer was immers schitterend en mijn eerste rosé van het jaar was bijzonder smakelijk!
Tot slot hebben John, Ans, Esther en ik de dag afgesloten met een lekker hapje eten.
Rest mij alleen om John te bedanken voor zijn super haaswerk en zeer aangename gezelschap die dag! JOHN BEDANKT!
Hier kun je nog meer foto's bekijken van de Venloop, ze zijn gemaakt door Ans, de foto boven dit blog is gemaakt door Esther.