Even bijpraten....

Huh, wat??

Zit ik nu gewoon een blog te tikken?

Blijkbaar ja, 2 jaar na wat ik dacht dat mijn allerlaatste blog ging worden, heb ik ineens weer inspiratie en wil ik weer wat zaken “kwijt”.

Natuurlijk is er van alles gebeurd de afgelopen 2 jaar maar 2018 was sporttechnisch best een saai jaar. Er waren wel een paar hoogtepunten hoor:

* Ik herontdekte het schaatsen, voor het eerst op noren en gaan,

* Liep ik een PR in Barcelona op de Marathon 4:07:04!

Maar belangrijker, ik “overwon” mijn vliegangst, voor het eerst in ruim 25 jaar stapte ik weer in het vliegtuig. Met tranen tijdens het stijgen en landen,
in de volle overtuiging dat ik het niet zou overleven, vloog ik (en kwam ik weer veilig thuis). Om het vervolgens dat jaar nog 2x te doen: naar Ljubljana en naar München.

* Kocht ik een nieuwe (Cannondale) racefiets, met het idee om nu eindelijk eens echte kilometers te gaan maken

* Overwon ik mijn open water angst en zwom ik een 6 km rondje in het Lago di Mergozzo (ja, er zat vis). 

* Ontdekte ik een “nieuwe” sport: Bodypump! 

En schreef ik mij in voor de uitdaging voor 2019 Run in Mont Saint Michel: Trail l’archange. Op een één of andere manier werd ik verliefd op deze 54 km lange trail. 

Dus na een lange warme lange zomer, waarin ik een serieuze loopdip had, werd het tijd om opnieuw serieus te gaan trainen. De planning voor 2019 liep via de zeven heuvelen loop in Nijmegen naar de halve marathon van Egmond, naar de Texel Trail, naar Rotterdam Marathon (again) en Dusseldorf Marathon naar Mont Saint Michel.

De voorbereiding ging redelijk voorspoedig, door ziekte werd uiteindelijk de Texeltrail niet gelopen maar voor de rest keurig mijn lijstje afgewerkt. Daartussen zaten uiteraard de nodige lange duurlopen de meeste daarvan deed ik samen met Jan. In de regen, sneeuw en ijskoude wind maar ook de warmere dagen dienden zich aan. Op een gegeven moment hadden we rondjes wel gezien dus liepen we van Den Bosch naar Oosterhout (38 km en warm) en de urban city trail in Eindhoven (31 km en veel zwaarder dan je denkt).

April kwam en dat bleek de zwaarste maand te zijn. 

Begin april stond Rotterdam Marathon op schema en ja hoor, ineens was het weer warm. Goh, wat was ik zenuwachtig want na Barcelona een jaar ervoor, had ik geen marathon meer gelopen. Kon ik het nog? 

Jan, die me zou supporteren lag thuis met koorts op de bank en dus stond ik er alleen voor. 

Gelukkig vooraf nog wat Vroemers gespot en kon de coach me nog bemoedigende woorden toespreken: “het is een training” en zo ging

ik van start voor mijn 16^e marathon. Door het plotselinge warme weer onderweg weer dingen gezien die je liever niet ziet. Ikzelf kon rustig doorhobbelen en kwam na 4u24 rustig over de streep. Blijkbaar heb ik inmiddels genoeg ervaring om mezelf niet op te blazen.

3 Weken later Düsseldorf Marathon

Met een groep Vroemers; Chiel, Janine, Gon, Marco, Ron (en natuurlijk Jan en ikzelf) reizen we naar Düsseldorf. Buiten dat dit een verrassend leuke stad blijkt te zijn, zijn we daar voor de Marathon, niet al te groot maar wel keurig georganiseerd. Iedereen is daar met zijn eigen doel. Voor Jan is het de dood of de gladiolen en voor mij wederom een training. Het weer is een stuk aangenamer dan 3 weken eerder in Rotterdam en gezien het weer op diezelfde dag in Londen of Antwerpen mogen wij daar niet klagen. Ik besluit maar met de pacers van 4:15 mee te lopen, ik ga het wel beleven. Eigenlijk gaat het gewoon lekker nergens echt problemen, op de laatste kilometers besluit ik de pacers toch maar te laten gaan. Ik zou ze wel bij kunnen houden maar dan moet ik diep(er) gaan en dat is niet de bedoeling. Eindtijd 4:15:47

Jan loopt hier een schitterend PR 4:00:42 (ik hoef niet te zeggen, dat hij tot op de dag van vandaag baalt van die 42 seconden?) en is mijn held van de dag!

Maar ik moet verder.

De trainingen gaan door en later die week loop ik nog 3 x 20km en ben ik op!

Hagel, natte sneeuw en harde wind maken het loodzwaar! Maaar done!

Dat was wel de zwaarste trainingweek!

Inmiddels is het mei mag ik herstellen van deze zware trainingen en me gaan opladen voor Mont Saint Michel!

Dat opladen doe ik wel op een heel relaxt plekje: Ibiza!

Samen met Esther geniet ik van een paar dagen zon, zee en cocktails. Uiteraard wordt ook daar gelopen en train ik op de vroege morgen nog de nodige hoogtemeters naar Dalt Vila, het oude gedeelte van Ibiza stad. 

En dan is het op naar Frankrijk!