maandag 8 augustus 2011

Ochtendrunnen

Op 1 augustus begon ik aan een nieuwe baan…. En zoals je misschien herkent, betekent een nieuwe baan, een nieuw ritme en opnieuw balans zoeken.
Eén van de nieuwe dingen die deze baan met zich meebrengt, is dat ik in plaats van 3 dagen in de week, 4 dagen in de week ga werken. Combineer dit met een opgroeiende zoon, 4 hardloopmomenten in de week en het geven van hockeytraining, dan weet je dat ik het druk heb en dus moet woekeren met tijd.

Normaal train ik op maan-, woens-, vrij- en zondag; ik heb mijn parttime dag op woensdag, dus het grootste knelpunt zit dus voor mij op de maan- en vrijdag. Vooral op maandag zijn er eigenlijk te weinig uren op de dag.
Ik vertrek ’s morgens om 07:30 uur en werk tot 17:00, dan ga ik zoon halen op de BSO en ben ik rond 18:00 uur thuis, vervolgens koken, eten, opruimen. Hierna wil zoon nog wat aandacht of moet ik hem nog even helpen met huiswerk/overhoren.
Voordat je het dan weet loopt het al tegen 20:00 uur en om 20:30 uur gaat zoon naar bed. Hij vindt het idee nog erg vervelend dat als hij naar bed gaat, ik ga lopen.
Resteren er 2 opties:
- óf ik laat hem opblijven totdat ik thuiskom (niet echt ideaal omdat dinsdag weer een schooldag is), óf
- ik ga niet lopen (voor runners helemaal geen optie).

Omdat ik toch graag wil blijven lopen, heb ik mijn training naar de morgen verplaatst, ochtendrunnen dus!

Ochtendrunnen heeft een hele hoop voordelen en een heel zwaar nadeel…. Om daar maar mee te beginnen: je moet vroeg, echt vroeg, je warme bed uit! De wekker gaat om 5:15 uur (jawel) en dan valt het voor het gemiddelde avondmens niet mee om je bed uit te komen. Maar als je er dan helemaal uit bent, beginnen de voordelen…
Je schiet in je hardloopkleren en je loopt ongewassen de deur uit, buiten is het lekker fris en ongelooflijk rustig, je hebt de weg bijna helemaal voor jezelf, je moet hem hoogstens delen met een krantenbezorger. Zelfs de verdwaalde bouwvakker is nog te slaperig om een opmerking te maken. Na een uurtje rustig lopen kom je thuis, springt onder de douche en je begint uitermate fris en wakker aan een nieuwe dag en de avond? Die heb je weer helemaal voor jezelf!

Ochtendrunnen probeer ik dus te doen op maan- en vrijdag.

Na een kleine 2 weken ochtendrunnen valt me nog iets op; normaal heb ik veel moeite om rustig te lopen. DL1 gaat bijna standaard te hard… maar ’s morgens lijkt DL1 heel wat 6:30/km, het is alsof ik veel harder loop… Hoe dat kan weet ik niet, maar het bevalt tot nu toe best goed… behalve dat opstaan *gaap*

woensdag 6 juli 2011

Niet perfect

Afgelopen zondag stond er op mijn schema een duurloop van 150'. Ik had de tijd dus had ik een mooie route gepland in de Drunense Duinen. Terwijl ik daar liep, schreef ik in mijn hoofd een perfect blogje, over wat ik die dag aan mijn hoofd had.
Ondertussen liep ik de geplande route en nee, het ging niet zoals ik gehoopt had. Vanaf km 18 was het harken en in plaats van te genieten en ergerde ik me overal aan. Wandelaars, fietsers, honden, kinderen, rokers, paarden en niet te vergeten de zon! Ik wilde die zondag zo graag mijn hoofd leeglopen maar het lukte maar niet.
Eenmaal thuis aangekomen achter de computer kwamen de eerder bedachte perfecte woorden niet...
een paar uur later kreeg ik de bevestiging dat John eerder die dag om 11:00 uur zijn strijd tegen kanker op had moeten geven en was overleden. Gelukkig is hem verdere pijn bespaard gebleven.. mijn gedachten zijn bij zijn gezin, Conny en Caspar.

maandag 27 juni 2011

Halve marathon van Roosendaal (of "de zomerklassieker van Brabant")


Tijd voor een nieuw blogje, want het is alweer even geleden. Natuurlijk zijn de trainingen ondertussen gewoon doorgegaan en ben ik volgens trainer Tiny goed in vorm. Eigenlijk voel ik dat zelf ook wel, de HM in Zeeland (Renesse) ging lekker en ook de trainingen gaan me makkelijk af. Dus op naar de halve marathon van Roosendaal, die ze hebben omgedoopt naar de "de zomerklassieker van Brabant" want dat zou de lading beter dekken...
Zaterdag had ik nog een heel gezellig feestje maar daar heb ik me keurig aan de regels gehouden 1,5 glaasje wijn en voor de rest water, water en nog eens water (overigens wel heel lekker gegeten, thanks Judy)! Ondanks dat kreeg ik in de loop van de avond stevige hoofdpijn en ben ik dan ook met 2 paracetamol in bed gedoken. De volgende morgen was mijn hoofd er niet veel beter aan toe, dus wederom wat molletjes erin. Gelukkig ging het hele heftige er wel wat af dus rond een uur of half 3 zoon naar opa en oma gebracht en op weg naar Roosendaal.
Via twitter had ik afgesproken met Frank en Marjon, onder tweeps bekend als @frankdeM en @marjonrunning, bij de VVV. Nadat ik gelukkig vrij snel een parkeerplekje had gevonden, mijn startnummer had opgehaald en mijn tas had gedumpt, stond ik iets voor 4-en dus bij de VVV. Al gauw kwam Marjon op mij af: "ben jij Kitty?" en stonden we al gauw uitgebreid te kletsen, niet veel later melde Frank zich ook. Met zijn 3-en liepen we het startvak in en het doel voor deze middag werd doorgenomen. Marjon liep de 10 km en wilde graag onder de 50 minuten lopen en Frank wilde op de halve marathon rond de 1:30 lopen (als ik het me goed herinner) wat mijn doel was? *slik* euh, nou ergens tussen 2 uur en 2u10..
Afijn om 16:30 klonk het startschot en het zonnetjes scheen uitbundig, heel uitbundig... In mijn hoofd had ik toch een tijd van 2:00-2:03 dan moet ik dus rond de 5:40-5:45/km lopen, de eerste km-ers gingen prima (zoals altijd) 5:38-5:45-5:37-5:53-5:48-5:51-5:51 hier scheiden de wegen van de HM en 10 km en ineens werd het rustig om me heen. We liepen door het buitengebied en de warmte drukte steeds zwaarder op me. De volgende km-ers gingen in 6:05 (te langzaam) 6:00 (harder gaat niet) om de 10e km-er in 6:24 te doen. Ik wist toen al dat het doel er niet meer in zat, mijn hoofd deed zeer en de kuiten liepen aardig "vol" en het zweet liep in straaltjes van me af. Wat doe ik? Stop ik of loop ik door? Tja, dat is dan wel weer het leuke van een halve marathon, want met 10 km ben je eigenlijk al bijna halverwege en is de weg terug dus net zo lang als doorlopen, dus doorlopen. Zwoegend achter een man met "just do it" op zijn rug, ploeterde ik verder...6:28-6:40-6:08-6:12-6:42 het 15km punt werd gepasseerd in 1:30:48 niet eens zo slecht bedacht ik me toen, als ik nu kan versnellen haal ik er misschien toch nog een leuke tijd uit... Helaas het mocht niet baten, de volgende km ging in 6:14 :-( De km-ers die volgden waren slopend, stukken alleen gelopen en uiteindelijk ook stukjes gewandeld en wat rekoefeningen gedaan. Het publiek aan de kant was super, ze bleven zelfs voor de achterblijvers klappen en juichen!
Uiteindelijk met een knallend hoofd en zere kuiten over de finish wat was ik blij dat ik er was! Eindtijd 2:12:00, gelijk aan mijn tijd die ik liep op mijn allereerste HM in Eindhoven. Na de finish zag ik al snel Frank weer, die het onderweg ook zwaar had gehad maar er toch nog 1:45 uit wist te slepen (Knap werk hoor!). Marjon bleek later 54 minuten te hebben gelopen, ook zij had het onderweg zwaar gehad, ik was dus in goed gezelschap!
Nog even gezellig napraten om daarna toch redelijk snel op huis aan te gaan. Zoon was immers bij opa en oma en de volgende dag was weer een gewone schooldag. Toen ik bij mijn vader en moeder op de stoep stond, voelde ik me toch behoorlijk misselijk. Gelukkig kon ik daar even tot mezelf komen en een douche en wat eten, knapte ik alweer aardig op (gelukkig) eenmaal thuisgekomen heb ik de rest van de avond onder een dekentje gezeten, want nu had ik het: kkkoud ;-))
Gelukkig goed geslapen en vanmorgen alweer een klein herstelloopje gedaan, hoofd voelt stukken beter en de kuiten zijn nog wat gevoelig, maar doen het een stuk beter dan gisteren ;-)

zondag 5 juni 2011

Halve van Renesse


Laat ik beginnen met te vertellen dat ik enorm genoten heb van deze halve marathon en dat ik hem alvast voor volgend jaar genoteerd heb!
Op voorhand was ik redelijk nerveus, het zou warm worden die dag en het parcours werd bestempeld als "uitdagend". Op internet werd ineens gesproken over tropische temperaturen en een erg zwaar parcours, waar had ik me nu weer voor ingeschreven? Afijn over een eindtijd had ik het al niet, wel over genieten én finishen! Zaterdag brak stralend aan, dus hup op tijd uit bed en de auto in. De weg naar Zeeland kan bij mooi weer (zeker in het weekend) erg druk zijn. Even over 11-en draaide ik de (de nog bijna lege) parkeerplaats op in Renesse. Snel een telefoontje naar John die bleek ook al in Renesse te zijn op 900m van mij.
Lang leve het moderne tijdperk met navigatie en mobiele telefoons, enige tijd later hadden we elkaar gevonden. En niet zo heel veel later waren ook Jeffrey (met vrouw en dochters) en Jacqueline present in het Dorpshuis. Mijn 3de halve marathon alweer en weer een temperatuur van boven de 20 graden! Het lijkt wel of ik er een patent op heb... maar goed (iets) wijzer geworden van de vorige keer, was ik deze keer de dag ervoor al begonnen met de voorbereiding door extra veel te drinken. Zo dronk ik een rosé-tje bij mijn ouders met 2 tot 3 glazen water ernaast en heb ik daarnaast nog zeker een extra liter water op. 15 minuten voor de start dronk ik nog bijna een halve liter en had ik een bidon H3O bij voor onderweg. Rustig aan beginnen was me op het hart gedrukt door Tiny en dus zag ik direct na de start Jeffrey, John en Jacqueline al snel van me weglopen. Rustig aan mijn eigen tempo zoeken en rustig doorlopen. Al gauw draaiden we de duinen in, waar we voor het eerst echt voelde dat de zon toch echt flink brandde. Inmiddels had ik mijn tempo redelijk gevonden en had ik wat meer oog voor de omgeving, toen ik ineens merkte dat het publiek "anders" deed dan "normaal". Fototoestellen werden snel tevoorschijn gehaald, veel wijzen en gepraat. Toen ik ineens hoorde: "go Beau", "ziet er goed uit Beau" "go for it, Beau" viel het kwartje... achter me liep Beau van Erven Dorens (voor de liefhebbers; gewoon op schoenen) tot een km-er of 3 liep hij achter me en dus was de grap naderhand al gauw dat ik Beau haasde ;-)) bij het opdraaien van het strand ging hij me voorbij. Als ik toen zijn eindtijd had geweten, was ik erachteraan gegaan, maar goed bij strand met het mulle en losse zand leek het me verstandig rustig aan te doen. Het ging eigenlijk best goed en ik begon mensen in te halen. Euhhh, was dat verstandig zo vroeg in de wedstrijd? Daarna kwam een hard stuk strand: heerlijk! Wind mee en gaan... zo had ik wel 21 km door willen lopen! Helaas moesten we het strand weer verlaten door het mulle zand, steil omhoog richting de vuurtoren. Wat mij betreft het zwaarste stuk van het parcours. Omdat klimmen nu eenmaal niet mijn sterkste punt is, heb ik dat maar even gelopen. Daarna lekker mijn tempo gevonden en liep ik heerlijk door, stukjes bos, mooie open stukken, duinen om tenslotte weer in Renesse uit te komen. Het laatste stukje om het dorp heen vond ik het minste van het parcours maar de benen voelden nog steeds goed en zelfs mijn "moeilijke" punt rond 18,5 km werd probleemloos genomen. Rond 20 km wist ik niet wat mij overkwam, ik voelde me nog steeds prima terwijl ik ook nog aan het versnellen was. De laatste meters voelden wel wat zwaarder, maar een laatste sprintje wist ik er nog wel uit te persen... over de streep in 2:10:28. De beloning was een mooie medaille en al gauw zag ik John en Jacq weer staan, inmiddels was Jacco ook gearriveerd met de fiets uit Middelburg. Terwijl we nog even stonden na te kletsen, zag ik Beau weer die ook nog aan het uithijgen was (gefinisht in 2:08, als ik dat had geweten was ik was ik er wel achteraan gegaan *grijns*). Dus vertelde ik het verhaal dat Beau achter me liep.. waarop John nog even regelde dat Beau (heel sportief!) met me op de foto ging "om me te bedanken"
foto gemaakt door @hardlopendeboer
Met een bus werden we daarna naar een camping gereden waar we heerlijk konden douchen! Perfect geregeld allemaal, complimenten voor de organisatie! Nadat we opgefrist waren en de tassen in de auto hadden gelegd, zijn we nog even in het dorp gelopen om een terrasje te pakken en wat te eten.
Het was weer een super geslaagde loop, ik kan me goed voorstellen dat ze overwegen om hier een marathon van te maken (....). Het ging me eigenlijk vrij gemakkelijk af, had niet echt veel last van de warmte (stond ook een verkoelend windje) maar ik denk dat de voorbereiding (veel drinken) ook heeft geholpen. Die houden we erin dus...
John, Jacqueline en Jacco, bedankt voor de gezellige dag!

zondag 15 mei 2011

Echte meisjes op trail...


Eigenlijk moet ik eerst nog iets vertellen over de Nike Free Clinic van Run2Day in Eindhoven onder leiding van Léonie maar daar kom ik later nog wel een keer op terug. Wat ik er wel over wil zeggen is dat ik de filosofie van de schoen volledig onderschrijf, dat het verder heel gezellig was maar ook dat ik nog heel gelukkig ben met mijn huidige Nike Lunarglide!

Zondag stond er iets nieuws op het programma: een trail!
Nadat ik me om 06:00 uur uit bed had gesleept zat ik een uurtje later in de auto naar Valkenswaard. Om daar in de auto van Esther te stappen en ruim weer een uur later uit te stappen in Gulpen voor een loopje van (jawel) 10,8 km. Appeltje, eitje... maar daar houdt dan ook elke vergelijking op. Want een trail is bikkelen, hoogte meters maken en dan weer naar beneden over puin paden, modderige klei paadjes, boomstammetjes, enz! Terwijl we in de rij stonden om onze startnummers op te halen, zagen we John, Marco en Jeffrey al en even later Martine, Ingrid en stond opeens Maurice achter ons, die allemaal de lange trail gingen lopen van 28,5 km (bikkels!) We waren al gewaarschuwd niet te hard van start te gaan. Dus nadat om 10:00 uur het startschot klonk liepen we rustig weg en jawel na 300 meter ging de weg omhoog en daar gingen we.. Oef deze heuvels zijn wat anders dan de heuvels bij zevenheuvelenloop. Na de eerste km-er moet ik beslissen ga ik door in mijn eigen tempo of wacht ik even en loop ik samen met Esther? Die keuze is snel gemaakt, ik wacht even en samen wordt het "echte meisjes op trail" en als de eerste druppels vallen roepen we in koor dat we "bikkels" zijn en gewoon doorlopen (terwijl we ons, als echte meisjes, natuurlijk ook afvragen of onze mascara niet uitloopt). Bergop lopen we goed door en heuvel af genieten we van de omgeving, het is zo mooi daar! Zelfs met donkere wolken erboven, zijn de glooiende heuvels een genot. Inmiddels hebben we wel door dat we, zeg maar, niet aan kop liggen... Ach wat maken een paar minuten meer of minder dan nog uit. Een praatje met een oudere bewoner die zich afvraagt hoeveel mensen hier aan mee doen? (400, wel 400!) en even later met wandelaars uit Eindhoven, die zich afvragen af zij dit volgend jaar ook kunnen (misschien wel, gewoon proberen, toch?) Ondertussen maak ik nog wat foto's en voordat we het eigenlijk goed en wel doorhebben hoeven we nog maar 3 km. De bewegwijzering is prima (al hebben sommigen er wat meer moeite mee ;-)) Bij de laatste klim worden we op het laatst toch nog wat fanatieker, ineens zien we mogelijkheden om binnen de 1,5 uur te finishen. Het laatste pad (met losse stenen) naar beneden (ik zie mezelf op het laatst nog een flinke smak maken) doen we toch voorzichtig om toch onder het "genot" van doedelzakklanken te finishen in 1:28:49 (Garmin), als (oeps) op 2 na laatste. Bij de finish werden we voorzien van Limburgse vlaai en voor de liefhebber smaakvol alcoholvrij bier.
Omdat het toch nog even zou duren voordat de anderen zouden finishen besloten we gebruik te maken van het bijgeleverde vrijkaartje van dichtbij gelegen zwembad. Even opfrissen en de spieren relaxen en als je daar toch bent willen we toch even de wildwaterbaan uitproberen (daar ging ons kapsel). Hebben we heelhuids de trail overleeft bezeren we ons allebei aan die heftige wildwaterbaan... gelukkig niet heel ernstig, maar toch!
Daarna terug naar de finish, waar het inmiddels met bakken uit de hemel komt om de finish van de echter bikkels te zien! De snelste deelnemer legt de 28,5 km in 1:55 af (wat enorm snel) wij moeten "iets" langer wachten voordat we eerst Martine, Jeffrey, Ingrid en ten slotte John en Marco zien finishen. Nadat de heren zijn opgefrist, kletsen we gezellig nog even bij om vervolgens de hele rit weer terug naar huis te maken; wat een gezellige dag! Organisatie bedankt, volgend jaar de lange trail??

De foto boven dit blog is gemaakt door Esther!
Hier nog wat foto's van beide dagen:
hardlopen

zondag 24 april 2011

waarrrmmm!


Het ziet er leuk uit... hardlopen in de zon! En hoe hebben we hier in winter niet naar toe geleefd, geklaagd over hoeveel laagjes kleding we aanmoesten en hoe moeilijk het was het warme huis/bed uit te komen om te gaan lopen.
Inmiddels schijnt de zon volop en vragen we ons af, hoe weinig we kunnen aandoen, hoe we zoveel mogelijk vocht mee kunnen nemen en hoe vroeg cq laat het buiten nog aangenaam is om buiten te lopen. Laten we voorop stellen dat hardlopers net gewone mensen zijn en dat de één er beter tegen kan als de ander. Ikzelf ben geen held om te lopen in deze warmte, zo stond er voor vrijdag een interval viaduct-training op het programma. Eén kilometer brug op in 5:20/km en dan rustig terug dribbelen in de volle zon, pfft dat kostte behoorlijk wat moeite!
Voor vandaag stond er een duurloop van 150 min op het programma. Hoe gaan we dat nou doen? Gisteren hadden we een gezellig feestje, we konden lekker lang in de tuin zitten met een rosé-tje, heerlijk genieten! Iets minder is het houten hoofd dat ik ervan krijg ;-) maar (zoals @therunninggirl laatst twitterde: 's avonds een vent, 's morgens een vent, ben ik blij dat ik geen vent ben kan ik na hartenlust klagen over mijn kater) ik wil toch zo graag hardlopen? Ergo ik stond om om 07:30 buiten voor mijn duurloop (graag applaus!) met mijn nieuwe drinkbelt van Salomon die mij tot nu toe prima bevalt! in totaal kan ik nu ruim een liter vocht meenemen. Na de halve marathon in Venlo ben ik op zoek gegaan naar een goede sportdrank, die er enerzijds voor zorgt dat ik voldoende gehydrateerd ben en anderzijds ervoor zorgt dat mijn energie op peil blijft. Van John had ik al vernomen dat hij goede ervaringen had met H3O van Herbalife. Ook van andere (ultra)lopers hoorde ik positieve geluiden hierover gehoord. Nu ken ik toevallig Petra die ook distributeur is. Zij was zo lief mij een paar pakjes te sturen om te proberen en die bevielen dus prima! 's Avonds maak ik de sportdrank klaar (gewoon oplossen in water) en zet ik het lekker in de koelkast. Volgens de gebruiksaanwijzing zou ik hiervoor een halve liter water moeten gebruiken, maar dat vind ik veel te zuur. Dus los ik het op in ongeveer 0,8 liter water en dat is prima, lekker fris!
Zo stond ik dus vanmorgen (enigszins duf) buiten, de route die ik in gedachten had, had ik de week ervoor ook al gelopen en was me zeer goed bevallen. Het was toen al opgevallen dat het door veel bosrijk gebied ging, erg geschikt dus met dit weer. Rustig lopen en genieten van de stilte en de rust in zowel de stad als in het bos. Naarmate ik langer onderweg ben kom ik steeds meer wandelaars, lopers en fietsers tegen. Eigenlijk jammer de stilte was heerlijk! Ik zie konijntjes, wat hazen en hoor een specht... na 2:36 heb ik er 23,5 km opzitten en om 11 uur zit ik met een tevreden gevoel aan de brunch.... Vrolijk Pasen!

maandag 28 maart 2011

Venloop 2011 = PR + wijze les


Om maar met de deur in huis te vallen: Eindtijd 2:06:26 of te wel 10km/u en een verbetering van mijn PR van bijna 6 minuten!
Een succes dus, maar hoe is dat tot stand gekomen?
Het begint natuurlijk met (open deur) training en daarna is het handig (zeker in Venlo) om je in te schrijven. Vervolgens meld je op twitter dat je van plan bent deze loop te gaan lopen en dan blijkt dat je niet de enige bent die van plan is om de Venloop te gaan lopen.
Al gauw had contact met John en nadat hij gehoord had dat ik toch echt van plan was een PR te gaan lopen, bood hij mij aan me te hazen... Nou daar hoefde ik geen minuut over na te denken: graag! Voelde me een beetje opgelaten om met mijn tijden een "haas" te hebben ;-)) maar John verzekerde me dat hij het geen enkel probleem vond om zooo langzaam te lopen...
De bewuste zondag brak stralend aan en al snel besloten dat er in het kort gelopen zou worden, het is even schrikken al die witte benen maar goed anders worden ze dus nooit bruin en gelukkig had ik nog een flesje zelfbruiner zodat ik niet al te veel licht gaf!
Op zondag vroeg opstaan is nooit leuk, deze zondag was geen uitzondering, maar het was voor een goed doel en al voor 9 uur had ik zoon bij opa en oma ondergebracht (meid, waarom ga je toch zo ver lopen?) en was ik op weg naar Venlo. In iets minder dan 1,5 uur had ik mijn auto geparkeerd en zat ik in de pendelbus naar het centrum, altijd even schrikken, de voertaal in de bus was Duits (sehr schöne wetter, ja...) In het centrum aangekomen als een soort kip zonder kop de andere lopers gevolgd naar de (wat ik dacht) start waar de Van Ganzewinkel bus zou staan, daar zou ik Esther en Gerard ontmoeten, die de 10 km zouden lopen. Waar zouden we toch zijn zonder de mobiele telefoon? Dankzij dat apparaat had had ik ze toch nog redelijk snel gevonden!
In de bus mocht ik gelukkig mijn spulletjes droppen en kreeg ik van Esther een t-shirt van de Venloop (nogmaals bedankt!). Al snel was het tijd om naar de start van de 10 km te gaan en keurig op tijd werden de 10 km lopers weggeschoten!
Ik wist dat Esther er ongeveer een uurtje op zou lopen, dus op mijn gemak naar de finish gelopen... shit, wat was het al druk in de stad, straks zou ik daar ook lopen en in het zonnetje begon inmiddels goed in mijn nek te branden... Na iets meer dan een half uur kwamen de eerste hardlopers alweer over de finish, ik snap nog steeds niet hoe ze dat voor elkaar krijgen maar goed (....respect!) ondertussen had ik al contact gehad met John en wist ik dat hij ook al gearriveerd was. Esther finishte na een keurige 1:02 (een tijd waarover ze nog niet helemaal tevreden is, omdat ze (veel) sneller kan, maar helemaal niet gek voor iemand die de afgelopen 1,5 jaar met blessures heeft gekampt!). Snel terug naar de bus waar John en Ans al stonden te wachten, toen werd het tijd voor John en mij om naar het startvak te gaan. Na een kleine vertraging (20 min, maar genoeg om de zenuwen in volle hevigheid toe te laten slaan) mochten we eindelijk van start. Mijn dierbare vriendje Garmin had ik John gegeven, het enige wat ik hoefde te doen was lopen.... én genieten. De eerste km-ers waren genieten! (Behalve dat er &^$%-persoon bovenop mijn hak trapte, auw! maar eerlijk gezegd heb ik daar tijdens de loop niet al te veel last van gehad. Adrenaline is een prima pijnstiller ;-)) Ik wil hier toch nog even vermelden, dat er een stuk onverhard in het parcours zat, wat natuurlijk voor een stevige verzwaring van loop zorgde ;-)) Ergens in dat eerste stuk hoorde ik ineens mijn naam roepen en ja hoor daar stond Tiny samen met Jeroen ons aan te moedigen! De eerst 12 km waren een feestje: lekker lopen, veel publiek, een lekker zonnetje en goed gezelschap; wat wil een mens nog meer!
Na 12 km begon ik toch te voelen dat ik aan het hardlopen was en dat er gewerkt moest worden (tja), het was nog steeds genieten, maar dan wat stiller. Echt overal stonden het publiek, ongelooflijk! Op zich hadden zij het niet gek bekeken want volgens mij was het heel aangenaam langs de kant, maar voor mij begon de warmte behoorlijk vervelend te worden (sms zon UIT naar 1234) maar ja doorgaan! Rond km 17 begon het echt zwaar te worden, dankzij de aanmoedigingen van John bleef ik doorlopen. Daarna werd het harken, bij km 19 ging het licht toch even uit, ik zag ineens wat zwarte vlekken langskomen (en nee, het waren geen onweerswolken) dus even wandelen en wat drinken en weer lopen. Ergens in dat laatste stuk zag ik Tiny weer en hoorde ik keihard "Kitty" roepen: Annemarie! Wat waren die laatste 2 km zwaar en wat is 2 km dan ver! Ik was zo blij dat ik over de finish was!! Uithijgen, drinken en de medaille in ontvangst nemen en pas toen voelde ik mijn hak weer schrijnen...!

Mijn tweede halve marathon: volbracht, met een mooi PR, maar waarom was dit ook alweer zo leuk? Nadat ik uitgehijgd was en wat gedronken had, wist ik het weer: daarom dus! Helemaal tevreden over de manier waarop ik gelopen heb ben ik eerlijk gezegd niet, maar dat is het leuke van lopen, je leert er weer van. Te weinig gedronken is mijn conclusie! Dus de komende tijd ga ik zeker tijdens mijn lange duurlopen trainen met meer drinken, zodat vocht en energie aangevuld blijven tijdens het lopen!
Natuurlijk hebben we naderhand nog lekker een drankje gedronken op het terras. Het weer was immers schitterend en mijn eerste rosé van het jaar was bijzonder smakelijk!
Tot slot hebben John, Ans, Esther en ik de dag afgesloten met een lekker hapje eten.
Rest mij alleen om John te bedanken voor zijn super haaswerk en zeer aangename gezelschap die dag! JOHN BEDANKT!
Hier kun je nog meer foto's bekijken van de Venloop, ze zijn gemaakt door Ans, de foto boven dit blog is gemaakt door Esther.

zaterdag 26 maart 2011

Gewoon omdat ik er blij van word....

Het heeft helemaal niets met hardlopen te maken, maar ik vind het zo schattig ;-)) Omdat het lente is...!

maandag 14 maart 2011

schoenen ellende (of toch niet?)


Schoenen... tja, zonder kun je niet, of toch? Er zijn mensen die blootsvoets lopen maar dat is niets voor mij. Ik hou mijn schoenen graag aan, maar ik wil wel een paar dat lekker zit. Het afgelopen 1,5 jaar heb ik gelopen op Nike Lunarglide; het herenmodel. Het eerste paar kocht ik om te proberen, bij Wehkamp voor zo'n € 69,- (koopje!) en die bevielen goed. Zo goed dat toen ik ze weer zag, bij Sport2000 in het dorp in de uitverkoop (€ 60,-), ik ze direct weer kocht.
Maar ja, het zijn en blijven herenschoenen en ik blijf toch een vrouw. Dus een tijdje geleden, de knoop doorgehakt en Nike Lunarglide dames besteld (mooi roze is niet lelijk) en ze zaten lekker. Rustig inlopen had ik bedacht, eerst een uurtje als het droog buiten was (je gaat tenslotte niet met je nieuwe schoenen door de blub) dat ging prima, de week erop weer een uurtje geen problemen. Tot een kleine week geleden een loopje van 5 kwartier, ik voel dat het onder mijn voet wat begint te branden. Verschil met de vorige keren? Dit keer heb ik korte sokjes aan. Thuis ondek ik een flinke blaar onder mijn voeten: auw! Maar ach, de vorige keren ging het ook best, dus zaterdag maar direct nieuwe sokjes kopen... ik kan er weer tegen

Zondag: een lekker lange duurloop staat op het programma, via afstandmeten heb ik een route gevonden die begint in Breda, door het Ginneken, langs de Mark naar het zuiden loopt. Bij Galder buigt de route af en via het Mastbos weer terug naar Breda. In totaal zo'n 22 km en ik heb er zin in!
Dus na zondag lekker te hebben uitgeslapen (heerlijk) in de auto gestapt en op weg naar Breda. Ik ben in Breda geboren en ken het er redelijk, dus de eerste km-ers lopen dwars door het Ginneken is genieten, wat is dat toch een leuk stuk van Breda! Al snel loop ik het buitengebied in; wat zijn hier veel hardlopers zeg, zoveel zie ik er nooit op zondagmorgen. Maar ook wandelaars, fietsers, mtb-ers, wielrenners en skaters, druk dus. Na een km-er of 5 wordt het gelukkig rustiger en loop ik heerlijk ontspannen tot een km-er of 10. Kilometer 11, ik loop in het dorp Galder en ik voel mijn voetzolen wat branden, shit. Niet te veel aan denken, ik ben nu op de helft dus omdraaien heeft weinig zin (...) bovendien loop ik op van die kleine keitjes dus dat ik daar wat extra van voel lijkt met logisch.
Bij 11,5 km ben ik opeens mijn lijntje kwijt op de Garmin, huh en nu? Even priegelen aan de Garmin, hmmm handig hij kan ook uitzoomen en daar zie ik weer een lijntje... rechtsaf dus. Ik ben uit mijn ritme, maar ga weer verder langs de weg, voeten blijf ik voelen. Bij kilometer 13 loop ik langs de Galderse meren, hier is het ronduit druk. Ik loop langs de kant van de weg, best veel auto's en motoren. De één na de ander haalt me in... Nee, echt lekker op mijn gemak loop ik niet en mijn voeten doen steeds zeerder. Bij 14,5 km even stoppen om van mijn jasje een bodywarmer te maken, dat was een verstandig besluit. Alleen het lopen gaat niet echt fijner, mijn voeten branden en doen zeer. Als ik Breda weer binnenloop kan ik eigenlijk maar aan 1 ding denken, mijn voeten in een bak koud water.
Thuis check ik de voeten goed en zie dat er wat irritatie is en een beginnende blaar, shit! Dit heb ik eerder mee gemaakt, bij een paar schoenen dat ik kocht voor de Nikes lunarglide, die schoenen waren te smal en deze blaren en pijntjes zijn exact hetzelfde.
Conclusie, de dames Nike Lunarglide is te smal voor mij :(
Twijfel, twijfel ik heb altijd fijn gelopen op Lunarglide... wat nu?
Meer twijfel, overleg met een paar mensen en vanmiddag de knoop doorgehakt!
Ik leef blijkbaar op brede voet, dus heb ik weer het herenmodel besteld!

maandag 28 februari 2011

Weblogloop Uden; of hoe een regenachtige dag een gouden randje kreeg


27-02 's Morgens vroeg: terwijl ik nog in bed lig, hoor ik het buiten waaien, af en toe draait de wind zodat de regen hoorbaar is op mijn raam... brrr! Toch kom ik (zeker voor mijn doen) gemakkelijk mijn bed uit, want vandaag is de weblogloop in Uden. Jee, wat een weer! Ik kijk expres niet meer op buienradar, ik geloof het wel vandaag, maar pak mijn tas in en probeer in te schatten hoe warm/koud/nat ik onderweg zal worden. Mijn grote sporttas zit dan ook bommetje vol, het lijkt wel of ik een week weg ga! Op naar Uden! Vreemd, ik heb er 7 jaar gewoond maar ik ben nog nooit op (of zelfs dichtbij) de atletiekbaan van De Keien geweest. Mooie locatie hebben ze daar, zeg! De koffie (en het gebak) staat klaar en de eerste lopers zijn er ook al. Leuk om weer zoveel bekenden te zien! Zoenen, kletsen en nieuwe mensen ontmoeten het is al gauw erg gezellig!

Rond 12:00 uur vertrekken we met ruim 30 man/vrouw voor de loop, ik ben redelijk zenuwachtig, kan ik de groep wel bijhouden? We gaan de regen in, de eerste km-ers gaan lekker vlot (5:50/km) iedereen heeft er duidelijk zin in. Ondertussen hoop ik dat het tempo dadelijk wat zal zakken want als ik op dit tempo Bedaf (Bedaf is een gebied rond Uden met los zand en zandduinen)over moet vrees ik het ergste!
De eerste zandheuveltjes dienen zich aan en ja hoor, weer blijkt: ik ben geen klimgeit, ik loop welliswaar achteraan, maar kan de groep bijhouden. Gelukkig kan ik daarna weer even herstellen, ondertussen zijn we nat, natter, natst. Mijn schoenen, sokken en broek alles zit onder de modder. De km-er tijden liggen nu zo gemiddeld rond de 6:20 niet gek als je bedenkt dat we door mul zand en modder ploeteren. Bij km 13 vind ik mijn Waterloo :( weer een stijl heuveltje op en ik moet lossen (lees lopen, shame) ik zeg nogmaals: geen klimgeit, deze km gaat dan ook in 7:35. Gelukkig vind ik ook daarna herstel en gaat de km erna in 5:48 en blijven de km onder de 6:00 tot aan het rustpunt op 16,5 km. Nu we stilstaan en een kopje warme thee drinken voelen we pas hoe koud het is...
Zoals afgesproken maak ik hier een doorsteek. Terwijl de groep 9 km rent loop ik met Esther, Erik en Marcel de doorsteek van 4 km, wat zijn we nat en koud als we na iets meer dan 20 minuten wandelen bij het samensmelt-punt aankomen. Het duurt nog minstens een half uur voordat de groep hier langs komt dus op zoek naar een schuilplaats en die hebben we gevonden bij de kinderboerderij. Eerst onder een afkapping (maar in ieder geval uit de regen en wind) en nadat de beheerder ons uitnodigde om in de "kantine" te wachten, geplakt tegen de verwarming....
Ineens ging de tijd weer snel en voordat we het wisten zagen we de groep ineens aankomen, weer op weg, de regen en kou in! Rustig aan lopen we die laatste 5 km uit tempo zo rond de 6:30 en het wonder geschiedde ik had het niet koud meer! Die laatste 5 km gingen ook zo gemakkelijk dat ik betwijfelde of het wel 5 km was, maar Garmin is onverbiddelijk het waren er toch echt 5! Op dat moment had ik er nog wel 10 kunnen lopen!

Als verzopen katten arriveerden we bij De Keien, voor een heerlijke warme douche. Daarna was het tijd voor een lekker drankje en kregen we heerlijk eten aangeboden van Sjan en Tiny, want deze loop had een bijzondere aanleiding! Zowel Sjan als Tiny worden dit jaar 65 én ze zijn dit jaar 40 jaar getrouwd! Een bijzonder jubileumjaar dus voor 2 bijzondere mensen!
Lopen, drinken, eten en heel veel gelachen, dus! Om een uur of 19:00 is het tijd om naar huis te gaan, een mooie, lange, natte dag! Sjan en Tiny bedankt voor deze geweldige dag, het was er één met een gouden randje, die staat in mijn geheugen gegrift.
Enne o ja, de volgende keer loop ik de hele 30 mee!


NB: foto's zijn gemaakt door een verkleumde Maurice!

dinsdag 22 februari 2011

Halve zolen


"Halve zolen" zo worden we wel eens genoemd en met "we" bedoel ik dus hardlopers. Sinds ik aan de Spoordijk woon, weet ik dat ik dat hier vroeger een spoorlijn liep; officieel heet deze de Langstraatspoorlijn maar deze staat in de volksmond bekend als de Halve Zolenlijn. De spoorlijn liep oorspronkelijk van Lage Zwaluwe via Geertruidenberg, Waalwijk, Vlijmen naar Den Bosch.
De bijnaam Halve Zolenlijn refereert aan de schoenenindustrie die vroeger in Waalwijk gevestigd was en is natuurlijk ironisch bedoeld voor de inwoners van deze streek. Er was tijdens de aanleg wel rekening gehouden met het eventueel in een later stadium dubbelspoors maken van de lijn, wat nog te zien is aan de brugpijlers van bijvoorbeeld de Moerputtenbrug in het natuurgebied de Moerputten.
De spoorlijn werd geopend tussen 1886 en 1890 en was volledig gefinancierd met de opbrengsten uit Indië. Met deze spoorverbinding werd voornamelijk leer en aanverwante artikelen van en naar de Langstraat vervoerd. Lage Zwaluwe fungeerde als overlaadpunt voor scheepvaart naar Rotterdam. Tegenwoordig is alleen nog een deel vanuit Lage Zwaluwe naar Oosterhout als goederenspoorlijn in gebruik. Op het talud tussen Raamsdonksveer en 's-Hertogenbosch ligt een fietspad, het Halve Zolenpad genaamd.
Tussen Vlijmen en 's-Hertogenbosch gaat het oude tracé door het natuurgebied de Moerputten. De 600 meter lange Moerputtenbrug is in oktober 2006, na een uitvoerige restauratie, als wandelpad geopend. Het laatste stuk spoorlijn werd pas in 1997 opgebroken. In 2008 is door de gemeente Waalwijk een stuk spoor van 250 meter aangelegd ter hoogte van de Cartografenweg in Waalwijk, dit ter nagedachtenis aan de Halve Zolenlijn. Tot en met 1997 lag ter hoogte van het Koning Willem I College in 's-Hertogenbosch ook nog een stuk van het Halve Zolenlijn. In 1996 heeft de NS dit stuk spoor nog wel gebruikt, tijdens de eerste etappe van de Tour de France. Als verkapte reclame werd daar een treinstel van het toen gloednieuwe dubbeldeks interregiomaterieel gestald, opdat de hele wereld het kon aanschouwen. Tegenwoordig is de lijn vanaf Waalwijk in westelijke richting een fietspad.
(bron Wikipedia)
Regelmatig loop ik een gedeelte van dit Halve Zolenpad, en al lopend is stilletjes de uitdaging geboren. Na overleg met Tiny hebben we een voorlopige datum geprikt. Op 09-09 gaan we (Tiny en ik) het Halve Zolenpad lopen vanaf mijn voordeur tot de "gouden draak" in Den Bosch een loop van 32,5 km; als dat geen mooie uitdaging is!

maandag 7 februari 2011

Midwinter (mini)Marathon in Apeldoorn


"Waar blijft toch mijn startnummer voor de Midwinter marathon?" Diverse lopers op Chat 'n Run hadden al een tijdje aangegeven dat ze hun startnummer binnen hadden, maar bij mij nog niets! Checken bij Esther, die had ook nog niets binnen, maar die had toch al besloten dat ze niet van start zou gaan. Op maandag toch maar een mail geschreven naar de organisatie, een snelle reactie terug: "mevrouw, u staat niet ingeschreven.." *vloek* hoe kan dat nu weer? Gelukkig is daar twitter en al gauw kreeg ik van Marco het aanbod om zijn marathon startnummer 63 over te nemen. Nogmaals thanks Marco!
Even mailen naar de organisatie (complimenten!) en binnen no time stond het nummer op mijn naam en hoefde ik het alleen nog maar om te wisselen voor een startnummer op de 18,5 km!
Dus op zondagmorgen fris om half 8 uit bed... nou niet echt dus, mopper, mopper (ik ben nu eenmaal GEEN ochtendmens) uit bed, douchen kleren pakken, wat eten en onderweg naar Den Bosch, waar ik met Esther had afgesproken om samen naar Apeldoorn te rijden.
Dat ging eigenlijk heel voorspoedig en na even zoeken in naar een geschikte parkeerplaats vonden we Orpheus heel snel! Mooie locatie, wel druk!
En al gauw zagen we bekenden langskomen.Nee, ik ga niet iedereen opnoemen veels te veel en ik zal er echt wel vergeten. Nog even dubben, wat trek ik aan? Trui of shirt? Uiteindelijk viel de keuze op mijn trui, vanwege de toch wel harde wind. Achteraf had ik beter voor een shirt kunnen kiezen, maar ja, dat wist ik toen nog niet, hé?
Het startvak in en nog even met Esther kletsen, die met haar nieuwe foon de foto maakte die nu boven dit blog staat (ben dus officieel jaloers op je mooie foon). Terwijl ik stond te wachten op het startschot, keek ik het startvak rond zag Maurice (die mij op dat moment overigens niet zag) en hoorde ik opeens: "hi" naast me! Annemarie, surprise, surprise...!
Al snel mochten we van start voor 18,5 km door het mooie gebied rond Apeldoorn/het Loo. Samen met Annemarie passeerde ik "de Naald" is nu toch een punt waarop je gemengde gevoelens hebt... maar al snel daarna was ik haar opeens kwijt (...) maar goed het plan was om een constant tempo te lopen van 6:00/km mijn eindtijd zou dan net boven de 1uur50 uitkomen. Hmm aan mijn benen voelde ik wel dat het parcours omhoog ging, maar ik had dus geen flauw idee of dat lang zou zijn of kort, wat het 1 "berg" of zou het net als bij de 7 heuvelen op en neer gaan (notitie voor mijzelf: parcours vooraf beter bestuderen ;-)) rustig doorlopen beetje voorsprong op het schema want wie weet wat voor "berg" er nog zou komen.
Met een km of 9 liep ineens Maurice weer naast me, even een paar woorden gewisseld, maar aangezien het bergop ging, toch maar mijn adem gespaard. Het is dan leuk om te merken dat iedereen aan het zwoegen is, het was gewoon stil bij alle lopers.
Net na de 10 km was daar ineens de omslag, we mochten omlaag: heerlijk! Nog steeds hield ik mijn tempo in, want ja, ik verwachtte nog wel een "berg" maar hoe langer ik doorliep, hoe harder ik ging én er kwam gewoon geen berg meer, dus liep ik een hartstikke mooie negatieve split!
Pas vandaag kom ik erachter dat ik op de 15km nog bijna een pr had gelopen, het scheelde maar 3 seconden! Het laatste stuk (weer langs de naald) en over de Loolaan, was dan ook genieten. Blij dat ik kon finishen in een hele mooie tijd van 1:48:14 kwam ik in het uitloopvak de jarige Jaco tegen; die ondanks een flinke verkoudheid een mooie 1:49:55 wist te lopen! Jaco bij onze volgende ontmoeten, kletsen we eens wat langer door. Bij de finish stond ook Annemarie te joelen
Opfrissen, trainer Tiny sms-en, nog even napraten en dan de stad in met Esther.. Nou over het winkelen in Apeldoorn kunnen we kort zijn, hiervoor hoef je niet naar Apeldoorn te gaan! Uiteindelijk zijn we neergestreken in hotel et le café de Paris waar we voor een heel aangename prijs heel lekker (en veel) hebben gegeten, complimenten! Waarna we weer naar Den Bosch zijn gereden, hier presteerde ik het om tot 3x toe de verkeerde afslag te nemen *shame* om Esther bij haar auto af te zetten (ter verdediging ze hebben daar zoveel veranderd en als je dan van een andere kant komt...) waarna ik om 19:30 na een vermoeiende maar gezellige dag weer thuis was! Als het aan mij ligt volgend jaar weer!

maandag 31 januari 2011

Een bewogen loopje


Gisteren stond (hiephiephoera) de lange duurloop weer op het programma. Toch altijd spannend: hoe zal het deze keer gaan, zeker als je weet dat de intervaltraining van de vrijdag ervoor, volledig mislukte.
Kan ik het nog? En hoe voelen de benen?
Zaterdag was het schitterend weer en dat was ook voor zondag voorspeld, maar al toen ik de ogen opendeed oogde het buiten grijs en grauw... maar geen gezeur, lopen!
De eerste meters gingen lekker, de benen voelden goed dus: gaan! Al gauw zat ik in de "flow" zo heerlijk in mijn eigen wereldje dat ik, voordat ik het goed en wel door had, er al 5 km op had zitten en ik ter hoogte van Made liep. Verder ging het, bijna ongemerkt liep ik Den Hout door en blijkbaar liep ik er lekker ontspannen bij, want een niet onaantrekkelijke fietser riep: "zo dat ziet er goed uit!" (grijns). Net buiten het dorp bij km 9 kreeg ik een hartverzakking: ik werd ingehaald door een andere loopster. Ik had haar gewoon niet horen aankomen, zo zat ik in mijn eigen wereld(voor de liefhebbers het viel me wel op dat ze een mooi vizipro jack aan had ;-)). Al gauw liep ik langs pannenkoekhuis, dat er wat triest en verlaten bijstond, terwijl het, als het enigszins mooi weer durft te zijn, er ontzettend druk is. De brug over en linksaf richting Oosterhout... daar kreeg ik een andere loper in het oog die ongeveer net zo snel (of langzaam) liep als ikzelf en kon er dus mooi zo'n 200m achter blijven hangen.
Ging nog steeds heerlijk, beentjes hadden nergens last van en inmiddels was ik ruim over de helft. De man voor me, had geen flauw benul dat ik achter hem aan liep en besloot te gaan wandelen, waardoor ik hem inhaalde. "Ho" zal hij gedacht hebben "ik laat me niet inhalen door een vrouw" en ik hoorde hem snel achter me aan komen. Gelukkig kon ik hem net voorblijven (grijns) en in Oosterhout scheidde onze wegen. Dwars door de stad, wat was het druk... op zondag? O jee, koopzondag! Al die mensen die echt niet weten wat ze met hun vrije zondag aanmoeten: help! Gauw erdoorheen.. Richting het MEK, dat is de lokale kinderboerderij en ook daar is het druk. De hoek om en langs de geluidswal van de A27 daar is het een stuk rustiger dan in de stad.
Een wandelaar loopt me tegemoet en opeens springt er een behoorlijk grote hond tegen me op en hapt vrolijk in mijn arm. Ik schrik me een ongeluk, gelukkig is het een speelse bijt en bijt hij ook niet door, maar de eigenaar roept het beest niet eens terug! Nu ben ik dol op honden, maar niet op (sommige) eigenaren. Overigens valt het me wel op dat heel veel mensen hun hond wel terugroepen als je er als hardloper aan komt. Ik voel me kwaad worden en roep tegen de man, dat ik het op prijs zou stellen als hij zijn hond terug zou roepen (wat hij dan ook met tegenzin doet) en Bo (of zou het Beau zijn) luistert gelukkig en laat mij verder met rust.
Grrrr, daar gaat mijn "flow" of niet? Gelukkig niet, voordat ik het weet zit ik al ruim voorbij km 17 en begint het laatste (niet al te boeiende) rechte stuk naar huis, langs de Veerse/Oosterhoutseweg. Ook hier kan ik het goede gevoel vasthouden en slaag er zelfs nog in wat te versnellen.
Totdat: ik net achter me piepende remmen en een doffe bons hoor! Jawel, 2 auto's tegen elkaar, gelukkig niet hard (de vaart was er bijna uit) en dus alleen blikschade (gelukkig), maar jee, wat schrik ik (alweer)!
Ik blijf dan ook niet kijken maar loop verder en na 21,5 km en 2:18:10 kan ik de Garmin uitdrukken, wat een heerlijke loop...! Had zo nog verder kunnen lopen, maar dat doe ik niet. Volgende week staat de Mid-winter-marathon (MWM) in Apeldoorn op het programma, daar loop ik 18,5 km. Ben benieuwd hoe de benen dan voelen!

Tot dan!

dinsdag 25 januari 2011

lange duurloop....Hoe


Ik loop al een tijdje met deze blogpost te worstelen, het wil maar niet lukken om er een verhaal van te maken. Ik schijn de juiste vorm maar niet vinden, ondanks dat ik graag wil vertellen over mijn ervaringen met de lange duurloop. Dus laat ik jullie maar langs deze weg weten....
....hoe lekker ik de lange duurlopen vind die ik op zondag maak,
....hoe ik (ondanks het vaak sombere weer) geniet van de rust, stilte, het bikkelen en het "avontuur" van lopen op onbekend terrein,
....hoe mijn Garmin het mogelijk maakt om onbekende paden te ontdekken, met dank aan RunningRonald,
....hoe ik deze loopjes eigenlijk altijd te hard loop, omdat ik mijn Garmin op route heb staan en niet op tempo,
....hoe geweldig het gevoel is (met name achteraf),
....hoe ik echt op zoek moet naar een een drinksysteem, want nu kom ik nog toe met 2 kleine flesjes water, maar wat als het straks warmer weer wordt?,
....hoe als ik begin met lopen, ik er ook altijd (een beetje) tegenop zie, het is en blijft (althans voor mij) een hele afstand om te lopen.
....hoe goed het voelt om zonder al te veel problemen toch gewoon 20 km af te leggen (wie had dat ooit gedacht)
....hoe deze routes er in het voorjaar/zomer uitzien?

NB De foto heb ik afgelopen zondag gemaakt en is het kasteel Dussen in Dussen natuurlijk. Voor de liefhebbers de tussenstand bij het lijnen -1 kilo, dat schiet dus nog niet echt op...

donderdag 13 januari 2011

lijnen


"jij hoeft niet af te vallen, jij bent hartstikke slank" hoe vaak ik dit niet hoor... en toch ben ik aan de lijn, want zo slank ben ik niet.
De eerste aanwijzing dat ik toch wat meer vet bij me had, kreeg ik deze zomer. Zoon had wat foto's van mij gemaakt terwijl ik aan het roeien was in bikini. En daar waren ze pontificaal in beeld, mijn vetrol(len), gadver! Mijn geweten had ik al snel gesust, ach het is een onflatteuze foto, ik zat in een rare houding en last but not least: het was vakantie!

De rest klinkt bij menigeen ook bekend, na de vakantie was het al snel herfst, winter en kon de verhullende kleding weer uit de kast getrokken worden. Totdat ik in de kerstvakantie "per ongeluk" op een weegschaal stapte bij Nemo ai... daar stond het toch echt AUW! Maar ook hier werkte de stuisvogel politiek toch goed: had rugzak bij me, kleren, laarzen aan, enz..., en ik sport toch (ruim) voldoende? Bovendien was het verschil met mijn eigen weegschaal ruim 9 kilo!

Toch bleef het knagen, een science center en een heel slecht geijkte weegschaal? Lijkt me niet! Dus toen er een paar dagen later op internet een aanbieding voorbij kwam van een luxe weegschaal (incl. vet, vocht en spiermeting) had ik deze snel besteld. Een paar dagen later werd het pakje bezorgd en aaaai, ja hoor, op deze weegschaal was ik ook zo'n 5 kilo zwaarder, grrr.
Mijn spierweefsel-percentage was prima, maar het vetpercentage was wel weer hoog :( na wat googlen kwam ik uit op de site van het voedingscentrum waar ze van die leuke testjes hebben. Wat bleek mijn BMI is goed (voor de liefhebbers 24) maar mijn taille omvang was wel aan de hoge kant (79) het is allemaal nog goed, maar wel aan de hoge kant, zeker voor mijzelf!
Ook lekker om te constateren het teveel aan vet zit allemaal rond mijn middel, dus zit er maar één ding op: lijnen en buikspieroefeningen!

Ik ben dus begonnen en ter ondersteuning van het afvallen gebruik ik de eetmeter geeft mij een prima inzicht over wat ik in mijn mond stop, maar ook of ik alle voedingsstoffen, vitamines en mineralen binnenkrijg, ik wil tenslotte gezond afvallen, leven en sporten.
Ik moet zeggen dat ik heel enthousiast over de site ben!

Ten slotte wil ik nog wel even kwijt, dat ik vind dat je hele mooie maar ook hele lelijke dikke en dunne mensen hebt. Ik wil slank zijn voor mezelf en dat dit niet een norm is die ik anderen kan en wil opleggen. Iedereen moet zich vooral lekker voelen in zijn eigen lijf!