baantraining

Vandaag is het Valentijnsdag dus extra lang op bed blijven liggen in afwachting van een Valentijns-ontbijtje op bed. Toen dat maar niet kwam (wat een verrassing) ben ik maar opgestaan en werd ik alsnog verrast, want voor de verandering sneeuwde het weer eens en lag er een verse laag wit spul op de grond. Zoon kwam ook zijn ontbijt nuttigen en bij het zien van de sneeuw kwam het K-woord er spontaan uit. Dat vat het wel kort en krachtig samen.
Uitgerekend vandaag stond er een baantraining op het programma. Dat betekende dus dat ik door de sneeuw mocht gaan ploeteren en aangezien ik niet bij een club train was het zoeken naar een enigzins begaanbaar (fiets)pad dat bovendien ook nog vlak was. Het enige dat hiervoor in aanmerking komt is het fietspad langs jawel het industrieterrein, welliswaar niet erg inspirerend maar het voldoet aan de randvoorwaarden.

De training bestond uit 2x(1.000-800-600) met één minuut pauze en in twee minuten als de serie gelopen is.
1.000; doel 5:31; 1x 5:14; 2x 5:25
800 ; doel 4:21; 1x 4:22; 2x 4:29
600 ; doel 3:14; 1x 3:42; 2x 3:18

Waaruit weer eens blijkt dat als je te hard start je het later weer mag bekopen. Toch ben ik niet ontevreden, ik had tot voor kort nog geen enkele ervaring met dit soort trainingen, soort groentje ;)! Ik schat mijn snelheid dan ook regelmatig volkomen verkeerd in (zowel te hard als te zacht). Wat (meestal) wel goed gaat is het inschatten van de afstanden.
Wat ikzelf leuk vind om terug te zien is dat ik mijn nieuwgierigheid ook duur moet betalen, zo dook ik in de eerste serie bij de 600 meter in een tunneltje omdat ik graag wou weten waar ik dan uitkwam. Blijkt dat de tunnel een draai maakt en daarna lekker stijl omhoog, heerlijk hoor als je net een tempo probeert vast te houden :) en waar dat tunneltje uitkwam? Tussen de banen van de snelweg op de A27 precies op de brug over de Bergse Maas, weten we dat ook weer!