De Biesbosch

Sinds ik verhuisd ben woon ik in de achtertuin van de Biesbosch. Zo was ik al een tijd bezig om een route te bedenken om daar eens te gaan hardlopen. Het meest voor de hand liggend is een route naar Drimmelen, dus toen er een paar weken geleden stond er op mijn schema een lange duurloop stond was de keuze snel gemaakt. De jachthaven van Drimmelen zou het worden. In de zomer een drukte van jawelste met veel dagjesmensen en boten die af en aan varen. Maar op een grijze winterdag, waar de sneeuw nog op de paden lag niet veel te beleven. Overgens ligt daar zelfs op een saaie winterdag voor kapitalen in het water, pfff. Het mooiste van deze route is een rustig pad langs de Amertak, geen auto's en weinig mensen.
Maar als ik dan kijk op de kaart wordt mijn aandacht vooral getrokken door het gebied tussen de Bergse Maas en de Nieuwe Merwede, daar wil ik lopen.
Vandaag besloot ik dan toch ook echt die kant op te gaan. Er is eigenlijk maar 1 probleem en dat is dat ik dus die Bergse Maas over moet. Nu is dat op zich geen probleem de A27 gaat er ook overheen en er is een fietspad maar eer ik deze over ben heb ik er al weer 3 km hardlopen op zitten (en je moet natuurlijk ook nog terug) maar dat mocht de pret niet drukken vandaag stond er namelijk een duurloop van 90 min op het schema dus tijd zat. Het doel was wederom een jachthaven maar dan die van Hank. Daar was ik nog nooit geweest. Hank is voor mij altijd synoniem geweest voor de
Kurenpolder hier kwam ik regelmatig met Zoon op warme dagen zwemmen. Maar nu ging de route voorbij de kurenpolder door het openland naar de jachthaven. En na 6,63 km en na bijna 45 minuten lopen had ik het gevonden: de haven Veel kleiner dan die van grote broer Drimmelen maar daarom zeker zo charmant. Gezellig ik zag een restaurantje en de verhuur van bootjes en ik werd helemaal enthousiast hier kom ik zeker van de zomer nog een keer terug. Maar verder moest ik want ik was al halverwege mijn loop. En bij het keren zag ineens een mooi pad bovenop een dijk daar wilde ik overheen. Nou daar heb ik geen spijt van gehad, prachtig uitzich over het water de rietkragen en zag ik eenden die ik normaal niet in de vijver zie rondzwemmen. Prachtig, ik kan niet wachten tot de lente komt, al voorzie ik dan als hardloper wel weer een probleem. Er is nergens beschutting, het is een heel open landschap, dat wordt zweten en water meenemen op zo'n loop.
Zonder precies te weten waar ik uit zou komen kwam ik toch weer uit op kruising waar het monument staat voor gecrashte britse halifax in mei 1944. De Biesbosch samen met de Bergse Maas de natuurlijke grens tussen bezet en vrij Nederland (voor meer informatie klik hier)en uiteindelijk moesten ze tot mei 1945 wachten op de bevrijding. Op de achtergrond kun je het enige lelijke object hier in de omgeving zien, de Amercentrale. Wie heeft toch ooit kunnen verzinnen dat ding hier weg te zetten. Maar ja, hij staat er en je kunt er niet omheen, dus van de nood een deugd gemaakt; het is een prima orriëntatiepunt. Vanaf dit punt de korste weg naar huis genomen, de wind trok goed aan en vooral op de brug kwam ik nauwelijks vooruit. Het begon net te regenen toen ik thuis kwam, ruim 15 km in 1:45 en op achter de laptop zit een tevreden mens!