dag 2010, hallo 2011

Op de valreep van 2010 toch nog even een blogje. Het bloggen staat de laatste tijd op een wat lager pitje... waarom weet ik zelf eigenlijk niet, maar goed, ik blog omdat ik het leuk vind, niet omdat het moet!

2010 was looptechnisch een geweldig jaar, al zat het privé niet altijd mee. Ik hoop dan ook van harte dat 2011 goed nieuws met zich gaat meebrengen! Zoals gezegd 2010 was op loopgebied een héél mooi jaar, waarin de vooruitgang erg groot was. Zo liep ik mijn eerste halve marathon in oktober en in november liep ik maar liefst 12 min van mijn PR af bij de 7-heuvelen in Nijmegen.

Dankzij Tiny kwam er veel meer structuur in mijn trainingen en dat heeft zich uitbetaald! Natuurlijk moet ik hier ook nog even Esther en Annemarie noemen, samen hebben we ons voorbereid op Eindhoven, dat gaan we in 2011 voorzetten met de Venloop!

kijk maar eens naar onderstaand overzicht uit 2009:
jan 49,64 km + 18 km wandelen
feb 60,41 km
mrt 57,75 km
april 85,29 km, 12 trainingen en 1 wedstrijd
mei 98,29 km, 10 trainingen en 2 wedstrijden
juni 102,20 km, 10 trainingen, 1 wedstrijd
juli 115,89 km, 13 trainingen, 2 wedstrijden
augustus 91,78 km, 9 trainingen (vakantie)
september 66,76 km, 6 trainingen, 1 wedstrijd (vakantie + verhuis)
oktober 124,44, km, 11 trainingen, 1 wedstrijd
november 124,83 km, 11 trainingen, 2 wedstrijden
december 90,07 km, 8 trainingen, 1 wedstrijden (wat minder trainingen ivm gladheid)

totaal 1067,35 km

en 2010
januari: 103,41 km in 11 trainingen en 1 wedstrijd
februari: 120,35 km in 12 trainingen
maart: 112,29 km in 11 trainingen en 2 wedstrijd (1xPR)
april: 135,21 km in 12 trainingen en 1 wedstrijd
mei: 148,32 km in 10 trainingen en 3 wedstrijden (1xPR)
juni: 129,65 km in 11 trainingen en 1 wedstrijd
juli: 141,51 km in 13 trainingen
augustus: 136,59 km in 11 trainingen
september: 129,76 km in 10 trainingen en 1 wedstrijd
oktober: 162,94 km in 16 trainingen en 1 wedstrijd
november: 163 km in 16 trainingen en 1 wedstrijd (7^^)
december: 203 km in 17 trainingen en 1 wedstrijd

Totaal 1.686 km

Mijn doelen voor 2011?
Het belangrijkste is natuurlijk: heel blijven en blijven genieten!
Verder hoop ik me te kunnen blijven ontwikkelen in het lopen en met name de halve marathon...
Daarnaast hoop ik een heel aantal mensen weer snel IRL te zien: Esther, Annemarie, Tiny, Moon, Gert, RR, Lazy, Chiel (en frau), Bertus, Kobus, ene D (beterschap), Jaco, Jolanda, John en Maurice. Daarnaast Henk en Willie het moet er toch een keer van komen?
NB ik zal er vast een paar namen vergeten zijn, sorry, ook jullie hoop ik het komende jaar weer tegen te komen!

Ik wens iedereen een goed, gezond en gelukkig 2011 toe!

18 loodzware km-ers

Zaterdag... Op het programma staat voor morgen een lange duurloop van 120 min. Omdat zoon niet thuis is, heb ik mijn handen vrij en dan vind ik het wel eens leuk om "elders" te gaan lopen. Een soort "op avontuur in eigen land".
Het sneeuwt vandaag flink, dus misschien is het wel eens leuk om te gaan lopen in het nationaalpark Loonse en Drunense duinen. Als kind ben ik daar veel geweest en ik ken de omgeving (enigzins) en ach we zijn in Nederland hé? Verdwalen kan niet! Route uitgezet met behulp van de fietsknooppunten (altijd handig, met de dank aan de ANWB) een mooie verharde route om de bekende zandbak heen van zo'n 18 km, dat moest toch lukken.

Zondag.. het regent, de sneeuw is inmiddels veranderd in een soort blub(ber). Buiten is het grijs nat en vies, binnen is het lekker op de bank met een bakje koffie en mijn laptopje. Na een paar "vriendelijke" aanmoedigingen via twitter, besluit ik rond een uur of één toch maar in mijn auto te stappen en richting het startpunt te rijden. Het was even zoeken (maar 1x verkeerd gereden, ahum zo'n 10 km verkeerd) en daar was het begin punt. Auto geparkeerd, handschoenen aan, briefje met de knooppunten, garmin om, flesje drinken, winegums, pet op, mobieltje en tot slotte de autosleutel en gaan. Na 50 meter, shit, midden in de drab en ja hoor ik voel mijn voet nat worden. Okay, we zijn geen watje dus lopen we door... het wordt vast beter in het bos... niet dus drab, drab en nog meer drab. Half gesmolten sneeuw, soms vastgevroren aan de grond al gauw zijn allebei mijn voeten nat, gadver!
Het bos was niet wat ik me ervan had voorgesteld, doordat de sneeuw smelt hangt er een soort mist in het bos en is het geen kerstkaart waar ik vrolijk doorheen huppel, maar meer een scene uit het "blairwitch project". Gelukkig herken ik regelmatig wat punten en weet ik dat ik goed loop. Tot een km of 8-9 loop ik eigenlijk best lekker, maar dan wordt het zwaar, voor de zoveelste keer voel ik mijn voeten nat worden. Toch loop ik door, ik ben halverwege dus omkeren heeft ook weinig zin, nietwaar? Ik loop stug door maar het wordt zwaarder en nog zwaarder. Ik zal iedereen de rest van mijn loop besparen, maar de km-er tijden gaan lekker omhoog, maar ik blijf lopen. Tegen de tijd dat ik op 17,5 km zit en weet dat ik bijna bij mijn auto ben doet mijn hele lichaam zeer en ben ik zoooo blij dat ik in mijn auto kan gaan zitten.

Thuisgekomen, blijkt dat ik herinnering heb meegenomen uit mijn loopje in vorm van een mooie blaar op mijn teen, nog meer au.

Update vandaag heb ik alweer een klein loopje gedaan van zo'n 50 minuten en dat ging prima, een beetje stijf, maar het lichaam "doet" het weer (gelukkig)!

2 jaar!

Dit weekend ben ik 2 geworden!
Tijd voor een jaarlijks terugkerend feestje, nadeel is dat er altijd zo verrekte veel mensen komen. Dit jaar waren het 24.537 en dan praat ik nog niet eens over de aanhang die natuurlijk ook meekwam! Omdat het anders zo'n "gedoe" wordt had ik tegen iedereen gezegd dat ze natuurlijk geen cadeau's mee hoefde te nemen, ik op mijn beurt zie dan ook af van een traktatie; wel zo makkelijk. Tuurlijk vier ik mijn verjaardag het liefst met allemaal hardlopers en als we er dan toch zijn kunnen we het beste met zijn allen een stukkie gaan lopen, toch?
Om het een beetje overzichtelijk te houden, liet ik zo'n beetje alles en iedereen voor me vertrekken, had ik tijd om iedereen persoonlijk uit te zwaaien. Dus toen na een uurtje (bijna) iedereen gestart was en de eerste al weer aan een drankje zaten vertrok ik. Gelukkig vond Esther het ook gezellig om iedereen uit te zwaaien, dus die startte tegelijk met mij. Om optimaal te profiteren en zoveel mogelijk mensen persoonlijk te zien, begon na de start het grote inhalen. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zoveel mensen voorbij mocht lopen, ik vermoed dat ze allemaal voorbij lieten lopen omdat ze natuurlijk wisten dat het mijn feestje was.
Om het kort te houden de eerste 5 km gingen in 30:01 (zoals gepland) de volgende 5 gingen in 29:24 en de laatste 5 in 27:54 (dat was een stukje beter dan gepland) het netto resultaat kwam dan ook uit op 1:27:19, WAUW dat was wel een heel speciaal verjaardagscadeautje ruim 12 minuten sneller dan vorig jaar!
Dit verjaardagsfeestje werd steeds beter!


Na afloop tijd om de party kleding aan te trekken in de parkeergarage van de SNS-bank, vele vertrokken toen naar huis (er was een gevalletje met de NS) en daarna naar MAXIM om met de "intimi" het glas te heffen..
Teveel tweeps en CnR-ers om ze allemaal te noemen, zou er vast een paar vergeten dus: Bedankt allen voor dit geweldige verjaardagsfeestje, jullie zijn volgend jaar weer allemaal uitgenodigd!



NB Ook de NS besloot met mij mee te feesten en mij extra lang te laten genieten van hun vervoerscapaciteiten het tripje van Nijmegen naar huis duurde maar liefst 3 uur!

Gezellig

Toen ik net ging lopen, kreeg ik de standaard reacties van vrienden en familie over me heen. Eén van de reacties (veelgehoord): "waarom nou hardlopen? Ga toch lekker tennissen of zo.. Hou je ook nog wat sociale contacten aan over!" want hardlopen deed en doe ik alleen.
De lokale AV bood geen start-to-run aan dus heb ik hetzelf gedaan (samen met Evy) en dat ging goed. Nu train ik alweer bijna een jaar met de schema's van Tiny en dat bevalt prima! Wat een eenzame sport zullen er nu veel denken... maar niets is minder waar, ik heb juist een hele hoop leuke, gezellige, gekke mensen leren kennen dóór het lopen!
Vaak zijn de eerste contacten gemaakt over internet (jawel) en wordt afgesproken welke loop er gelopen gaat worden. Dan is het altijd spannend om deze tot nu toe vic's in irl te ontmoeten (...) en vaak blijken het dan hele leuke gezellige mensen te zijn (een uitzondering daar gelaten ;)).
En zo komt het dat er gisteren 4 mensen op weg gingen voor een gezamelijk loopje in Velp. Moon had Annemarie, Gert en mijzelf "overgehaald" met een pan paëlla om bij haar te komen rennen. Niet dat ze ons hoefde over te halen, het is daar sowieso super mooi lopen, maar als ze het aanbiedt.... zeg ik in ieder geval geen nee, lekker! Dus gingen er gisteren tegen 4 uur 3 lopers en 1 fietster op weg (Annemarie is geblesseerd) voor een loopje. Van de vorige keer dat ik bij Moon liep wist ik nog dat ze daar toch echt "bergen" hebben en dat ik daar niet zo'n ster in ben... maar ik hoopte toch wat beter mee te kunnen dan de vorige keer? Nou nee, niet dus :( Gelukkig gaat het bergaf een stuk beter en kon ik op de vlakke stukken gewoon mee. Wat is het daar toch mooi om te lopen! Na ruim 11 km in 1:15 incl 2x wachten voor een treinovergang en bergop, was het een heerlijk loopje.
Na het loopje kregen we van Monique een lekker portje om bij te komen en na het douchen kwamen er al heerlijke geuren uit de keuken en al snel kwam er een fantastische grote pan paella op tafel! Heerlijk gegeten en afgesloten met een ijsje en een lekker kopje koffie, tja dat brengt de bourgondiër in mij naar boven: genieten!
We konden nog uren doorkletsen maar ja, ik moest nog terug naar huis (uurtje rijden) dus rond uur of 9 was het tijd om afscheid te nemen; wel plechtig beloofd dat we dit binnenkort nog eens dunnetjes over zouden doen...
Moon bedankt!!

PS de foto boven dit blog heb ik van internet gehaald, de foto die we van de paëlla van Monique hadden gemaakt was helaas mislukt... maar die zag er nog lekkerder uit!

Nostalgie...

Vrijdag "Toevallig" was ik in de buurt van Uden en na even overleg te hebben gehad met Tiny hadden we al snel een loopafspraak staan.
Leuk in Uden, ik heb daar tenslotte 7 jaar gewoond op 3 verschillende adressen, dus redelijk bekend daar. Het begint al met het rijden naar Tiny's adres, tja vroeger bracht ik daar mijn zoon naar het kinderdagverblijf, maar wat is daar veel veranderd! Ook het mooie appartement van Tiny stond er toen nog niet, maar dat had ik snel gevonden, na een lekkere kop koffie en een (overheerlijke) stroopwafel, snel verkleden en hop naar het bos. Onderweg veel bekende plekken, er staan veel voetstapjes in en rond Uden. Bij Naat Piek de auto weggezet en daar zie ik het bekende slingerpad. Tiny geeft aan dat hij een pittige route had uitgezet van ruim 10km, heerlijk! Samen op pad langs bekende en minder bekende stukken, wat is het daar toch mooi! Ik merk dat ik het goed kan bijhouden en dat geeft een goed gevoel, wat ben ik in een jaar tijd toch vooruit gegaan en dat dankzij de schema's die ik van Tiny krijg. Ondertussen kletsen we wat en geniet ik volop, het rondje van ruim 10km doen we in 1u11 en we sluiten af met 3 sprintjes van zo'n 100 meter, niet mijn favoriete training, laat mij nog maar zo'n rondje van 10km lopen ;) maar de spieren zijn na afloop wel lekker los!
Na de training wordt ik als klap op de vuurpijl nog verwend met lekker eten bij Tiny en Sjan thuis, om 7 uur ga ik vol en voldaan naar huis; Tiny en Sjan, dank je wel!

zondag door het loopje bij Tiny ben ik geinspireerd geraakt... en vandaag ben ik alleen en hoef dus nergens rekening mee te houden. Een bos dat hebben we hier toch ook ergens? Een route uitgezocht op afstandmeten en deze in mijn Garmin 305 gezet en gaan...! Met de auto naar Oosterhout om mijn auto te parkeren voor het bos. Door het bos waar het modderig is, zie ik Teteringen liggen, door langs het spoor door Dorst waar ik mijn Ome Jos tegenkom, die mij niet herkent in mijn hardloop kleding, de goede man loopt inmiddels dan ook tegen de 80. Dwars door de Boswachterij Dorst langs het vroegere natuurzwembad Surae, dat nu is teruggegeven aan de natuur. Verder gaat de route richting Rijen onderweg geniet ik van de mooie herfstkleuren. Langs de lange Vijfeikenweg terug naar Oosterhout, dat laatste stuk is het minste van de route, maar ja. Terug in Oosterhout loop ik een stukje om, langs het adres waar ik van mijn 5de tot mijn 14e woonde, tja de titel van het blog is niet voor niets "nostalgie" en na ruim 15 km zie ik mijn auto weer. Heerlijk gelopen!

van 3 naar 4

Lopen is genieten en dingen waarvan je geniet wil je meer doen, dus heb ik (natuurlijk in overleg met trainer en coach Tiny) besloten om mijn trainingen uit te breiden. Tot nu toe trainde ik op woens-, vrij- en zondag en dat is mij 2 jaar lang prima bevallen.
Maar de ambitie ligt na mijn eerste halve marathon hoger (euhh vooral sneller) en ik wil graag wil, zeker nu er wat meer tijd voor komt, eens wat serieuzer naar het hardlopen te kijken.

De basis moet blijven, lekker blijven lopen... maar er zijn elementen die beter kunnen. Zo moet ik beter op mijn voeding gaan letten, ik eet (erg) graag en zoals ik het blog begon "dingen waarvan je geniet wil je meer doen" en tja.... echt aankomen doe ik niet, maar er mogen ook best een paar kilo's af.

En dus ook het lopen, de omschakeling van 3 naar 4 is toch voor je lijf even wennen dus hebben we de omvang van de trainingen wat teruggebracht. Wat kortere loopjes, maar dus wel 4x per week genieten!

Mijn eerste halve marathon: De (halve) marathon van Eindhoven

Waar te beginnen?
In januari of zo toen "we" het in ons hoofd haalden om deze halve marathon te lopen?
Of zondagmorgen toen in al vroeg in de auto stapte om naar Eindhoven te rijden?
De heerlijke sfeer in Eindhoven?
De super ontvangst en verzorging van Van Gansewinkel?
De niet aflatende steun van trainer/coach Tiny?
De kriebels in de buik sinds zaterdag(avond)?
Het zonnetje dat de hele dag uitbundig scheen?
De meiden waarmee ik de afgelopen weken/maanden de trainingen, hoogte- en dieptepunten heb gedeeld: Esther en Annemarie?
De 2 onbekende dames die mij heerlijk de 1e 10 km hebben doorgeholpen door in een super strak tempo te lopen en waar ik heerlijk achter kon blijven hangen?
Maurice die me de laatste zware km-ers door heeft geholpen?
Of Km 19, waar ik even heel moeilijk had?
Of Stratumseind, dat ik een vlaag heb meegekregen?
Chiel en Janine die ergens langs de kant stond te joelen?
De finish in 2:12:02?

De vele bloggers/tweeps en runners die ik in Eindhoven (weer) mocht ontmoeten; eens kijken uiteraard Tiny, Esther, Annemarie, Jeroen, Gerard, John, Ans, Ton,Jaco, Jolanda, Chiel, Janine, Maurice, Daniëlle (ben ik nog iemand vergeten?)
of de mensen die er waren maar ik toch nog heb gemist? (het was verder ook niet druk in Eindhoven of zo...) Mike, Jaqueline en Roadrunner
Het was een super dag, ik heb ervan genoten! Op naar de volgende uitdaging de 7^^ op 21 november!

PS de foto boven dit blog is van Gerard, ik ben zo vrij geweest hem te gebruiken!

mais

Ik heb een hekel aan mais, nee niet om te eten, het is hartstikke lekker door veel gerechten, maar aan de plant. Als het voorjaar begint zijn de akkers nog leeg en kun je ver kijken, de boer doet zijn werk en frisse jonge plantjes worden geplant.
Groeien dat het spul doet, al gauw is het zo hoog dat ik niet meer "met mijn kop boven het maisveld uitsteek".
Tijdens de warme zomermaanden, wuift het mais af te toe op en neer in een zuchtje wind, maar het blijft te laag om schaduw te bieden en te hoog om overheen te kijken.
Maar nu komt het allerergste: het wordt herfst en de mais wordt geoogst (of is het gemaaid? Overigens lees ik overal dat het gehakseld wordt). Voor mij is dat altijd het teken dat de zomer toch echt voorbij is. En wat zag ik vanmorgen? Juist! Ik heb een hekel aan mais.

TTM en tweet-up

Vrijdagavond terug van vakantie, zondag de eerste wedstrijd gepland. De Tilburg Ten Miles (oftewel TTM) was net als vorig jaar het eerste weekend in September, en ik was (net als vorig jaar) van de partij. Liep ik vorig jaar hier mijn eerste 10 km dit jaar ging ik voor de echte Ten Miles..(oftewel 10 EM = 16,1 km). Gelukkig had ik tijdens mijn vakantie in Italië nog wel de nodige km-ers gemaakt en nadat ik Tiny en Esther had gevonden (Tiny nog bedankt voor die geweldige omkleedlocatie) gingen we snel naar de startlocatie. Na alle berichten die ik in Italië had gekregen over kou, regen, verwarming aan en wind was het een stralende warme dag. Vooraf had ik gezegd dat ik voor een tijd ging tussen de 1:40-1:45 maar nadat het startschot was gevallen liep ik strak op een tempo van 6:00/km (als je dat vol kunt houden kom je uit rond een tijd 1:36) maar na 11 km begon het zwaarder te worden, en bij km 14 moest ik zelfs even lopen, vanwege kramp in de kuit. Uiteindelijk finishte ik in 1:40:43 (Garmin gaf overigens 16,45 km aan) op zich niet ontevreden maar toch... er had meer ingezeten. Natuurlijk zijn we na afloop nog wat gaan drinken en ben ik met Esther nog een hapje ben gaan eten (lekker). Tijdens de nabeschouwing kwam Tiny met een goede verklaring voor de kramp in mijn rechterkuit, had ik de dag ervoor niet ruim 11 uur met mijn rechtervoet op het gaspedaal gezeten? Wellicht een beetje overbelasting?
De dagen erna moest er natuurlijk de nodige was en strijk worden gedaan, maar begon ook het "gewone" leven weer. Hierbij hoort natuurlijk ook de hardlooptraining. Dus woensdag een rondje van 50' en vrijdag een lekkere baantraining die goed verteerd werd. De duurloop van zondag werd verzet naar zaterdag, want ik had een tweet-up met Gert

Altijd spannend om andere hardlopers te ontmoeten en samen te lopen. Loop ik niet te langzaam/snel, vinden ze route wel mooi en uitdagend genoeg en welke route zullen we lopen? Bij Gert had ik de keuze snel gemaakt, de ondertitel van zijn blog is immers "a wannabe trailrunner" dus koos ik voor het rondje "boerenverdriet" in de Biesbosch dat (grotendeels) onverhard is. Dit rondje had ik in mei al eens gelopen, maar ik was benieuwd hoe het er nu bij lag. De zuigende, vochtige klei ondergrond, de graspollen en het hoge gras maakte het tot een (zeker voor mij) zware tocht. Het trekpondje zorgt ervoor dat ook andere spiergroepen een workout krijgen. Dus toen we naar ruim 15,5 km en 2 uur na de start de Garmins uitdrukten vonden we dat we wel een drankje verdiend hadden. Dat hebben we dus gedaan, met een hapje erbij en tot slot een ijsje gehaald in Geertruidenberg maakte het tot een hele geslaagde dag, Gert bedankt!

Viale; hardlopen in Italië

Net terug van een fantastische vakantie in Italië en natuurlijk had ik mijn hardloopschoenen ingepakt. De bestemming was voor het 3de jaar op rij, wat mij betreft, één van de mooiste plekken van Italië: het Lagio Maggiore.
De weg langs het Lago Maggiore is enkelbaans en biedt prachtige uitzichten, maar als automobilist heb je geen tijd om hiervan te genieten want de weg kronkelt en draait, dus opletten geblazen. Naast deze weg ligt geen stoep en geen fietspad en wat mij altijd opvalt als ik daar ben is dat alles langs die weg gebeurd. Zo zijn er wielrenners geheel in roze gekleed, hippe mountainbikers en zijn er voetgangers; moeders met baby's en senioren, en af en toe een hardloper, allemaal langs diezelfde weg.
Twee weken per jaar mag ik daar deel vanuit maken en sta soms doodsangsten uit, langsrazende motoren, vrachtwagens en Alfa's en ik, die probeer te lopen langs die (soms te) smalle weg.
Terwijl ik daar loop moet ik denken aan het bovenstaande fragment uit de film "what woman want", waarin Mel Gibson een Nike ad maakt. Want soms, heel even, als je 's morgens vroeg loopt en er valt even een rust moment langs deze drukke weg, dan is het zwaar genieten!


Nog een kleine aanvulling:
Als je niet langs de weg wilt lopen, kun je daar ook prachtig door de bergen rennen, zwaar maar mooi zoals hierboven mijn uitzicht van Mont Orfano op het Lago di Mergozzo vroeg op de dag.

AU, mijn rug

Als je een gemiddeld hardloopblog leest (inclusief die van mij) is het soms net of alle kilometers moeiteloos worden afgelegd. Natuurlijk is dat niet altijd zo. Soms moet je werken, tanden op elkaar en werk je de training stap voor stap af.
Zondag was voor mij zo'n dag.... toen ik opstond was het weer al niet geweldig het dreigde te gaan regenen en er stond een stevige wind, maar ja, het op het schema van Tiny stond een duurloop van 120 min. Ik ben dolblij met deze schema's ze geven zoveel meer structuur aan mijn trainingen en ik weet precies waar ik aan toe ben. Dus geen gezeur schoenen aan en lopen, eenmaal buiten merk ik dat het fris is buiten, maar ik zal het zo wel warm krijgen als ik eenmaal onderweg ben.
De loop is zwaar onderweg veel verschillende omstandigheden, wat regen, stevige frisse wind maar als de zon er 5 minuten doorheen komt is het ineens warm en gutst het zweet van me af. Dan verdwijnt het zonnetje weer en krijg ik een frisse wind over me heen. Ondertussen is het hard werken om te blijven lopen en denk ik met bewondering de mensen die dit blijkbaar zonder moeite doen en die op datzelfde moment "gewoon" een training afwerken van 23,39 en zelfs 66 km (...)!
De voorgeschreven 120 minuten loop ik moeizaam uit en ik kan weer 18 km bijschrijven.

Maandag word ik wakker met pijn in mijn bovenrug, shit maar we moeten gewoon aan het werk. De hele dag zeurt mijn rug door, in de auto, tijdens de vergadering en 's avonds als ik rustig op de bank zit. Op tijd naar bed maar en maar hopen dat het vandaag wat minder zou zijn. Nou nee dus! Het plan was vanmorgen de auto naar de garage te brengen en hardlopend naar huis te gaan (ca 10 km), ik had me al verheugd op al die reacties bij de garage (autofielen; waarom lopen als je ook de auto kunt pakken ;)) maar helaas bij het open van ogen (overigens prima geslapen) was het duidelijk dat gaat niet lukken. Bij het ontbijt een rare gewaarwording...het doorslikken van eten/drank doet zeer, niet in mijn keel maar in "rug" echt een pijnscheut. Hopelijk gaat het snel over want met hardlopen als ene hobby en (lekker) eten als de andere is het verdomd vervelend dat je alle twee je hobby's niet kunt uitoefenen!

Edit: 19-08 het gaat gelukkig al een stuk beter! Het was dus inderdaad een flinke kou op de spieren/longen. Het ziet er naar uit dat ik van het weekend weer kan lopen, gelukkig bedankt voor alle steun ;))

zo maar een training

Op zondag staat er meestal een lange langzame duurloop (lld) op het programma. Die is volgens schema 120 min en dat is best lang om te lopen. Je zoekt mooie routes maar toch hik je er soms tegenaan.

Dus vanmorgen vertrok ik dan ook met frisse tegenzin en eigenlijk een beetje sjaggie. Ik had nog geen rondje in mijn hoofd, terwijl ik dat meestal al wel heb. Gewoon gaan lopen dus maar (na even te hebben afgewacht omdat er een behoorlijke bui naar beneden kwam)en al lopende besloot ik eens naar Oosterhout te lopen, dwars door de polder en na 41 min kwam ik op de Effentweg. Het fietspad, dwars door de wijk Dommelbergen, maar ook het fietspad waar ik ooit mijn eerste hardloopstapjes heb gezet toen kwam de zin erin! Ik bedacht me dat het nog maar goed 1,5 jaar geleden was dat ik ooit begonnen met letterlijk een halve minuut lopen, uithijgen en weer aanzetten.
Moet je me nu zien... het pad liep ik met een goed gevoel af. Inmiddels ruim 10 km onderweg, ik moest natuurlijk nog terug naar huis. Om terug naar huis te komen moet ik de A58 over en dat kan eigenlijk maar op 2 plaatsen, dus de dichstbijzijnde viaduct opgezocht, maar hiervoor moest ik door een saai stuk over een industrieterrein. Rond de 14 km kreeg ik het zwaarder, ik begon mijn benen, knieën en heupen te voelen. Daarbovenop vielen er ineens dikke druppels en vroeg ik me af wat ik hier in godsnaam aan het doen was. Afgelopen woensdag was ik ook al door en door nat geregend en hoewel ik heerlijk had gelopen had, sprak het idee weer hartstikke nat te worden nu niet aan. Gelukkig zette de regen niet echt door, maar zwaar werd het. Ik wist dat ik ook nog 3 bruggen over moest voordat ik thuis was. Bovendien wilde ik door, zoon zat alleen thuis en ik was mijn mobiel vergeten, ik had gezegd dat ik om 13:30 weer thuis zou zijn!

Rond de 19/20 km even een minipauze, even lopen en wat drinken. De laatste 2 km waren zwaar, erg zwaar, de benen wilde eigenlijk niet meer en mijn voeten deden "zeer" maar ja ik was nu zover. Dus op mijn tanden bijten en de laatste km-ers vol gemaakt (en op tijd thuis)! Er stond preceies 21,1 km op de teller (dankzij een ieniemienie RR-tje) in 2u21.

Tevreden? Best wel!
Een marathon? Voorlopig echt nog niet, eerst idd die halve maar eens goed onder controle hebben!

Nu een kommetje yoghurt met wat suiker om mijn energie aan te vullen!

update en een "tweetup"

"Ben je gestopt met bloggen?" die vraag heb ik al een paar keer gekregen, langs verschillende wegen. Iedere keer leg ik dan uit dat ik NIET gestopt ben maar dat ik het niet altijd even leuk vind om te bloggen over alweer een training, want veel wedstrijden loop ik op dit moment niet.
Ondanks het warme weer van de afgelopen weken zijn de trainingen gewoon doorgegaan. Het enige dat veranderde was het tijdstip waarop de trainingen gelopen werden, namelijk heel vroeg. Ik heb het zelfs gepresteerd om op 5:30 uur al buiten te lopen! Een hele opgave voor een avondmens zoals ik.

Maar voor vandaag stond er iets leuks op het programma. Geïnspireerd door de vele "tweetups" (voor diegene die niet twitteren: dit is een (loop)afspraak tussen "tweeps"(zijn mensen die twitteren) tot stand gekomen op twitter) besloten
Esther en ik ook een loopafspraak te maken. Voor mij had Tiny een "rustweek" bedacht en dus stond er in plaats van de gebruikelijke 120 minuten duurloop "maar" 90 minuten op het programma en dat was ook wat er bij Esther stond. Om het voor ons allebei bereisbaar te houden kozen we voor een lokatie tussen onze woonplaatsen in; dus kwamen we uit op de Kampina een schitterend natuurgebied tussen Boxtel en Oisterwijk. Een mooie route was gauw gevonden, maar de 17 km was iets te veel van het goede want het tempo was bepaald op rustig. Mijn opdracht was om mijn hartfrequentie niet boven de 140 uit te laten komen. De route had ik dus ingekort tot 14,4 km en deze m.b.v. de site van RunningRonald in mijn Garmin gezet, eens kijken of dat zou werken.
Dus om 10:00 uur (okay iets later, mijn schuld) stonden we op station Oisterwijk. De auto van Esther geparkeerd (viel nog niet mee, want uitgerekend vandaag was er een braderie in Oisterwijk), waarna we in mijn auto naar Boxtel reden. De eerste 500m waren we behoorlijk aan het experimenteren met de Garmin: Waar zit het kaartje? Waar kan ik zien hoe hard ik ga? Hé, nu heb ik opeens een kompas op mijn scherm. Maar hierna ging het als een zonnetje: wat is die Garmin toch een geweldig apparaat! Rustig lopend en kletsend begonnen we aan onze training. Al gauw kwamen we in een bosrijk gebied en daarna op de open hei, kilometers lang zagen we niemand. Uiteindelijk zagen we meer wandelaars, fietsers en paarden-enthousiastelingen. De route was voor 80%-90% onverhard en af en toe was het ploegen door het mulle zand. Genieten dus, maar wel zwaarder dan je in eerste instantie denkt. Na 14,5 km in 1:52:00 (incl. stops om een foto te maken, een slokje te drinken en de route te checken) bereikten we, net op tijd want het begon door te regenen, de auto.
Nadat we ons een beetje hadden opgefrist, gingen we op zoek naar een terras om met een lekkere late lunch de training af te sluiten.
Met een goed gevoel hebben we deze training afgesloten, met het idee om dit zeker nog een keer te doen, het liefst in september als de hei in bloei staat!

mooi weer en minder mooi nieuws

Het is alweer even geleden dat ik geblogd heb, ik heb op het moment wat minder inspiratie. Daarnaast is het de afgelopen week natuurlijk ook super mooi weer geweest, al is dat natuurlijk maar hoe je het zelf ervaart. Iedereen reageert anders op de tropische temperaturen. Zo reageerde Maurice op geheel eigen wijze en barste Twitter uit elkaar van pfffft-tweets (en van het voetbal natuurlijk).
Zelf kan ik er ook niet zo goed tegen, maar dat is natuurlijk geen reden om niet te trainen. Zo heb ik woensdag puffend een rondje gedaan in Oosterhout, in de hoop wat verkoeling te vinden in het bos tussen Oosterhout en Teteringen. Helaas weinig verkoeling maar wel veel insecten, brrr. Het was geen rondje om over naar huis te schrijven. Dus besloot ik vanmorgen om op tijd te vertrekken, om 8:15 was ik al buiten voor mijn duurloop van 2 uur. Het begin was fantastisch, lekkere temperatuur (zo'n 18 graden) en in de schaduw. Na een uurtje werd de zon steeds intensiever, terwijl het terrein steeds 'opener' werd (de volgende keer loop ik dit rondje dus andersom) en voelde ik hem branden. Voldoende pauze nemen onderweg om wat te drinken en voor het maken van een fototje links of rechts. Wat kan het toch mooi zijn onderweg! Wat niet zichbaar is op de foto's zijn wederom de vele vliegende insecten onderweg, grrr! Ondanks een drietal pauzes onderweg loop ik toch een PR(etje) op de 15 km! Liep ik de 7^^ in november nog in 1:39:24 vandaag loop ik 1:38:43. Uiteindelijk kon ik mijn loop afsluiten met 18,29 km op de Garmin in precies 2 uur, een tevreden mens dus (en een temperatuur van inmiddels zo'n 24 graden).
Het minder mooie nieuws deze week is dat ik op de zaak potentieel boventallig verklaard ben. Maar net als met het mooie weer, is het maar hoe je het zelf ervaart. Voor mij is het jammer, maar biedt het ook weer nieuwe kansen. Uiteindelijk zijn we het er over eens; de functie die er lag is niet de functie die bij mij past en die ik ambieer. Tijd om op zoek te gaan naar nieuwe uitdagingen dus! (Dus als iemand een leuke functie weet voor een financial professional laat het even weten ;))

geen auto

De afgelopen 2 dagen had ik geen auto. Natuurlijk heb ik wel een auto, alleen stond hij in de garage. Noodgedwongen moest ik daarom alles op de fiets doen. Gisteren bepakt en bezakt de boodschappen, vandaag zoon van en naar school halen/brengen. Op zich geen probleem, maar doordat we in januari zijn verhuisd is zijn school ruim 5 km verderop. Dus vanmorgen wat vroeger op pad met een ietwat klagende zoon en om 09:15 uur had ik er dus al 10 km opzitten. Om 13:00 de volgende 10 km, maar had er wel een goed gevoel over. Het zonnetje scheen, er stond een stevige wind, zoon klaagde wel (wind tegen) maar toch.... dit gaan we vaker doen!
Doordat ik al 20 km had gefietst, twijfelde ik eigenlijk of ik vandaag nog zou gaan lopen. Ook 's middags nog een druk programma, auto weer ophalen, zoon naar de kapper, eten klaarmaken, enz. En ondertussen maar twijfelen, zal ik wel, zal ik niet.... Na het eten hakte ik de knoop door, ik ging toch nog even een uurtje lopen. De benen wilden en voelden super, ondanks een iets te heftige duurloop van zondag (21,2 km) maar mijn buik vond de aktie zo kort na het eten iets minder geslaagd en begon halverwege te protesteren in de vorm van wat krampen. Grrr, toch maar doorstappen, niet aan denken, was er geen tweep die zei: "pijn is een emotie en emotie kun je uitschakelen"? (al is het mij nog steeds niet gelukt om emotie uit te schakelen, laat staan pijn) Mond raakte droger en droger en natuurlijk had ik geen water bij, ik ging immers maar een uurtje lopen. Lesje geleerd: niet zo snel na het eten gaan lopen én een flesje water zeker bij een avond loopje. Uiteindelijk heb ik toch nog 9 km gelopen in iets meer als dan 58 minuten, en mag ik een drukke en sportieve dag afsluiten.

blogtijd!

(foto Monique)

Tijd om mijn blog weer een beetje bij te werken, want ondanks dat er niet veel geblogd is (door mij dan) is er toch veel gelopen.
Nee, geen spectaculaire pr's of zo maar toch een hele hoop positieve ontwikkelingen waarmee ik hoop in de (nabije) toekomst weer PR's te kunnen lopen.
Zo liep ik op 30 mei de Vestingloop in Den Bosch en was dat vorig jaar nog een tafreel van puffende zwetende mensen. Dit jaar was het er nat, druilerig met een koude wind. Vorig jaar liep ik de 5km dit jaar de 10km. Het was toch wel even spannend zou ik ook nu onder het uur kunnen lopen zonder de hulp van "haas" RR? Alle zorgen voor niets, wat mij betreft een prima tijd gelopen 10km in 58:22 en een negatieve split! Voor het eerst echt het gevoel dat ik de controle voerde over het lopen. Rustig beginnen, inhouden, inhouden, inhouden en pas na 5 km rustig versnellen. De zwaardere km in de polder (pal wind tegen) lekker doortrekken en finishen in een sprint. (Officiële uitslag 10,1 km in 58:51). Dit weekend was zowieso al geslaagd want vrijdags was het Parkfeest in Oosterhout waar ik samen met Esther was en waar het gezellig was tot in de vroege uurtjes..... Ook Esther was aanwezig op de Vestingloop en haar verslag kun je lezen op haar blog.
De week die daarop volgde stond privé in het teken van de avond4daagse van Zoon, maar gelukkig kon deze dinsdag nog ontwijken. Ik moest voor cursus naar Arnhem, een goede gelegenheid om af te spreken met Monique om daar eens een loopje te doen en lekker te eten. Wat een schitterende omgeving rondom Velp en wat moet ik nog veel trainen om een fatsoenlijke trail te kunnen lopen. Toen Monique voorstelde om wat trail werk te doen op wat heuveltjes daar, dacht ik dat nu inmiddels al wel een beejte aan te kunnen. Nou dus niet! Terwijl Moon naar boven huppelde de heuvel op moest ik nog niet eens halverwege hijgend erkennen dat ik toch maar even ging wandelen.... :(( Uiteindelijk toch bijna 10 km op de teller, thanks Moon voor de gezellig avond!
De volgende avond zoals gezegd: de avond4daagse 5km sjokken in jawel 1,5 uur!! (commentaar verder onnodig), gelukkig ging het donderdags een stuk sneller, jawel 5 km in 1 uur (we gaan vooruit). Vrijdag stond er een baantraining op het schema, ik zag er behoorlijk tegenop (de temperatuur was inmiddels opgelopen tot een aangename bqq temperatuur van 25 graden) 1000-800-600-400-200 meter met 1 minuut pauze ertussen. Terwijl de afstanden korter worden, moeten ze steeds sneller worden afgelegd. Joepie, dit keer verliepen ze bijna vlekkeloos, maar er blijft natuurlijk altijd ruimte voor verbetering. Ook de avond4daagse liep op zijn einde, leuk voor de kids dat het zo'n heerlijk weer was!

Zaterdagavond: Van Goghloop in Nuenen, van tevoren had ik met Esther afgesproken dat we Tiny zouden verrassen. Hij wist niet dat ik er zou zijn. Op het laatst mocht sloot ook Monique nog aan en dus liepen wij 3-en de 10km en Tiny de halve marathon. Alle respect voor Tiny, het was bloedheet en hij loopt gewoon 1:38:37. Wij moesten 2 ronden, Tiny 4 (+ een beetje) en heeft ons gewoon op een rondje gezet. "Hoi, zij hij alles goed hier?" Even een stukje opgelopen en zoef eroverheen. Ik had besloten het rustig aan te doen, ik wilde zondag namelijk nog mijn duurloop doen. Monique sloot zich na 1 (lekker snel) rondje bij ons aan, te warm.... Voor Esther respect! Haar eerste 10 km sinds een jaar en ze liep precies dat wat ze wilde lopen 6:30/km en dat ondanks de warmte! Voor mij een heerlijk rondje waarin ik merkte dat ik dit tempo makkelijk kon volhouden, bijna zonder hijgen... Ik was te gast bij het bedrijfsteam van Van Gansewinkel, die een luxe bus ter beschikking hadden waar we onze spullen konden laten, en we heel luxe, voorzien werden van water/fris en na afloop vers gebakken kruidkoek. Als tegenprestatie moest ik natuurlijk lopen in het shirt van Van Gansewinkel... uiteraard geen probleem, maar om nu te zeggen dat ik er goed in uitzag? Ondanks de mooie foto's van Maurice sta ik erop als een soort levend lijk. De avond sloten we gezellig af op het terras in Nuenen. De week sloot ik af met een langzame duurloop op zondagmorgen, de temperatuurpaal bij de lokale bank gaf 33 graden aan en ik had het zwaar. Uiteindelijk heb ik de 1,5 uur volgemaakt met bijna 13 km op de teller (met wat drinkpauzes ertussen). Deze week had ik ruim 40 km op de teller staan en mijn lijf vond het voldoende. Regen maakte een einde aan de warmte en rust maakte een einde aan deze drukke hardloopweek, maar ik heb van beide genoten :))

Boerenverdriet; Oostwaardpad Biesbosch

Vandaag stond er weer een lange (langzame) duurloop op het programma van maar liefst 120 min. Waar zou ik eens gaan lopen? Omdat ik voor de rest van de dag toch geen plannen had en het weer beloofde droog te blijven, ben ik in de auto gestapt naar Hank, om daar een wandelroute te volgen die ik al een keer eerder gespot had. Het rondje Boerenverdriet maakt deel uit van het Oostwaardpad en zou ongeveer 15 km lang zijn.
Nu hoor ik iedereen denken, okay 15km in 2 uur? Volgens de folder zou het wandelpad grotendeels onverhard zijn, langs boerenakkers en dwars door karakteristieke grienden. Voor de volledige folder kun je hier klikken. Verder zou ik met een trekpondje over moeten, ik was benieuwd.
Zoals gezegd met de auto naar het beginpunt gereden en rustig genietend aan de route begonnen. Flesjes water bij, fototoestel voor het fotoalbum, mobiele telefoon en de autosleutel dat zou voldoende moeten zijn. De eerste 4 km waren prachtig aan de rand van de akker, door de grienden, lekker rustig en tijd om af en toe een fotootje te maken.
Maar ineens was ik de te volgen bordjes kwijt, huh hoe kon dat nu? Ach, maar rustig doorlopen het is hier ook zo mooi... inmiddels liep ik wel weer verhard, dat was toch niet bedoeling? En waar was ik eigenlijk?
Op gevoel een stukje verder gelopen en gelukkig ik herkende dit gele veld. Ineens zag ik ook weer de bewegwijzering van de boerenverdriet route staan, volgen dan maar. Inmiddels zat ik al ruimschoots aan de 10 km, bij 11,5km arriveerde ik bij het trekpondje. Grr het ding staat aan de overkant dat betekend dat ik hem eerst naar met toe moet trekken, dan er zelf op springen en vervolgens mezelf naar de overkant moet trekken en dat allemaal "in the middle of nowhere". Maar hoe moet dat? Er zit een wiel aan dus draaien maar! Ja hoor, langzaam komt het pondje mijn kant op. Tegen de tijd dat ik zelf aan de overkant sta, ben ik een kwartier verder. Rustig verder dan maar, maar ik voel dat mijn benen het beste hebben gehad en bij km 13 besluit ik dan ook om maar gewoon te gaan wandelen. Het hardlopen door gras dat soms bijna tot mijn knieën komt is nu te zwaar. Bij km 15,5 bereik ik een verhard pad en besluit ik nog even wat te rennen, maar de accu is echt leeg en net na km 18 gooi ik de handdoek in de ring, mijn benen doen zeer, ik wandel de laatste km terug naar de auto.
Zelfs het instappen in de auto doet zeer, al met al ben ik toch 2:50 uur onderweg geweest vond ik het hartstikke mooi, maar zwaar!

Vroeg, heel vroeg, dauwrennen in Den Hout

Vanmorgen ging om 05:00 uur de wekker, om 05:15 was ik eruit en had ik mijn hardloopkelding aan, om vervolgens om 05:30 in Den Hout te arriveren, me in te schrijven en om 06:00 uur met nog een paar honderd "gekken" te starten voor een loopje.
Ben ik gek geworden? Een beetje wel vrees ik...
Het begon eigenlijk bij de Kaaienloop van afgelopen zaterdag, na afloop kregen we allemaal een flyer over dauwrennen in Den Hout. Ik besteedde er eigenlijk geen aandacht aan, maar Esther nam de flyer mee naar huis, waar haar man hem vond en die leek het wel wat...
Dus al gauw kwamen er via twitter berichten dat ze samen wilden meedoen. In eerste instantie hield ik het nogal af, ik ben een echt avondmens en vooral GEEN ochtendmens, maar als er lopers zo vroeg willen opstaan om in mijn "achtertuin" te gaan lopen dan kan ik niet achterblijven, toch?
Dus had ik vanmorgen, dapper mijn wekker gezet en was ik op tijd aanwezig in Den Hout. Mocht ik eraan twijfelen, er waren nog meer mensen die zo vroeg hun bed uit waren gekomen, meer dan ik verwacht had. De start was simpel: de kerkklok sloeg 6 en de starter riep: start en daar gingen we. Wij gingen voor 7,5 km (ook mogelijk 10 en 15 km) en hadden al gezegd niet voluit te gaan, gewoon rustig lopen (zeker gezien het tijdstip en omdat we afgelopen zaterdag al de Kaaienloop gedaan hadden). De plaatselijke harmonie was ook al present en liep al vrolijk een deuntje te blazen en er was zelfs publiek (...), respect voor deze mensen. Verder was de loop keurig georganiseerd, hulde voor de vroege vrijwilligers. Na ruim 7,5 km (7,656 volgens de organisatie) was de finish in de tent, en klokte ik af op 49:59.
Onze beloning? Koffie met een worstenbroodje!

Toen ik thuis de data nog een keer bekeek was ik toch erg tevreden over de opbouw van de loop. In de laatste km-ers konden we zelfs nog wat versnellen.

Bij thuiskomst lekker douchen, ontbijtje en nog een dutje op de bank (gaap)!

Kaaienloop 2010 nieuw PR!

"Je kunt het, het gaat goed!" hoe vaak Ronald dat onderweg tegen me heeft gezegd, ik weet het niet meer. Feit is dat ik halverwege tegen hem zei: we zijn pas halverwege en dat ik bij de 3e passage, het allerliefste wilde gaan lopen. Maar nee, we moesten nog een rondje.
De Kaaienloop in Oosterhout bestaat uit 4 rondjes van 2,5 km door de binnenstad van Oosterhout. Vorig jaar liep ik hier de 5 km voor het eerst onder het half uur, en vandaag was de doelstelling de 10 km binnen het uur lopen. Hoe zat het ook al weer? Eind december liep ik samen met Tiny de Kangaroeloop in Vught en kwam toen tot een tijd van 1:00:13. Daarna ben ik gaan trainen met schema's van Tiny en hebben we een stapje "terug" gedaan om te wennen aan de nieuwe schema's en te kijken hoe die aan zouden slaan. Nou dat heb ik geweten, inmiddels staat de PR op de 5km op 27:25 en vandaag zou dan de 10 km aan de beurt zijn.
Het internet is toch een geweldig medium, via twitter hadden Esther, Ronald, Ilse en mijn oude "buurman" Jeroen laten weten mee te willen lopen. Op het blog van Ronald had ik gelezen dat hij wel mocht lopen, maar niet zo hard, dus of hij mij wilde "hazen" naar een tijd onder het uur? Al gauw kwam het antwoord: "geen probleem". Esther en Ilse gingen voor de 5 km en Jeroen en Ronald zouden hun "hazen" ondertussen kon ik mooi wat foto's maken. Ilse finishte in een prima tijd van 27:59, super! En Esther deed de 5km in weer een minuut minder dan een maand gelopen in Sint Anthonis, niet gek na een jaar blessureleed. Ondertussen liepen Jeroen en Ronald er nog achtelijk fris bij ;) en maakten we ons klaar voor de start van de 10km. Had op voorhand de uitdrukkelijke instructie gekregen mijn mond te houden (valt voor mij echt niet mee) en de km tijd op 5:50 bepaald. Om 19.00 uur klonk het startschot, en daar gingen we. De eerste ronde ging redelijk soepel maar hard, de tweede ging ook nog wel maar ook hard, bij het ingaan van de 3de kreeg ik twijfels dit ging ik niet nog 2 ronden volhouden (we waren immers pas op de helft)en bij het ingaan van de 4de ronde wilde ik eigenlijk gewoon gaan lopen.
Natuurlijk deed ik dat niet (kon Ronald toch niet teleurstellen?) al liepen de km tijden in de 4de ronde wel op naar 5:56, de eerste km waren zo hard gegaan dat het gemiddelde uitkwam op 5:41/km en de eindtijd op 56:54 !! Een heel dik PR! Ik had zomaar 3:19 er vanaf gelopen!
Thanks Ronald!
Moet ik natuurlijk ook de tijd van Jeroen even vermelden 41:22, supertijd!
Na het lopen gezellig tapas gaan eten bij La Cantina Y Tapas en om Jeroen te steunen tuurlijk het 3-gangen menu genomen

Na het lopen gezellig tapas gaan eten bij La Cantina Y Tapas en om Jeroen te steunen tuurlijk het 3-gangen menu genomen. Ondanks dat "eerst eten zeggen ze in Oosterhout" een veelgehoorde uitspraak is hier, hadden we toch maar besloten na afloop te gaan eten. Nou dat smaakte goed en toen we rond middernacht na de auto's terug liepen, kon ik terugkijken op een zeer gezellige avond! Ronald volgende keer kom ik jouw kant op!

Have marathon gelopen, per ongeluk!

Toen ik dit vandaag naar tegen Tiny schreef, kreeg ik als antwoord "Dat kan niet per ongeluk zijn." Hoe het toch gebeurde:
Vanmorgen regende het en zelfs na een uitgebreid ontbijt bleef het regenen, om nu te zeggen dat het enthousiasme eraf spatte om buiten een rondje te gaan hardlopen.... nou nee! Eigenlijk had ik een ronde gepland door de Biesbosch maar om nu met dit weer door de weilanden te lopen modderen, daar had ik minder trek in; plannen omgegooid en ik ging weg voor 90 min asfalt happen in de regen. Richting Raamsdonk kwam ik al gauw door een mooi straatje met mooie boerderijen waar ik nog nooit geweest was en ondanks dat ik al doornat was genoot ik. Inmiddels was ik op weg naar Waspik, maar de weg waarlangs ik liep was mooi, maar een wel druk, dus dook ik gauw de polder in. Alles onder controle, inmiddels een half uur onderweg dus nog alle tijd. Langs een prettige geasfalteerde weg die een stuk minder druk was dan de eerdere hmmm het ging lekker, stukkie verder nog maar, hé een weggetje rechts; de fietsroute "vrachelen en donge-route" stond aangegeven. Hé hier is het mooi, langs de Donge nog maar een stukje het pad volgen, wat een rust! Een halfverhard pad, fris groen (met dank aan de regen) Genieten! (met een hoofdletter G) Dus loop ik verder paadje links, recht, hmmm waar ben ik nu precies? Inmiddels aanbeland bij km 8 en dan 9. Gelukkig mensen met een hond, ze adviseren me rechtdoor te lopen en inderdaad bij km 10 zie ik een bekende weg. Shit, ik zit bij 's-Gravenmoer, ik weet exact waar ik ben, maar ik ben een eind weg van huis. Okay niet zeuren en doorlopen maar, langs de bekende weg dan maar. Oosteind door, Oosterhout in, maar even een pitstop bij mijn ouders langs (precies 10 EM) om het thuisfront te laten weten dat ik "iets" later ben en een glaasje water. Vandaar uit is het nog een km of 5,5 naar huis, het regent nog steeds maar ik geniet ook nog steeds. Als ik thuis kom geeft de Garmin 21,72 km aan in 2:29:57 Ik heb het gedaan: een halve marathon, per ongeluk!

2009 versus 2010

Op het ogenblik heb ik weinig inspiratie voor het schrijven op mijn blog. Dat wil niet zeggen dat hier niets gebeurd; sterker nog: ik heb het druk. Zo is het druk op de zaak, we krijgen met een heel aantal collega's een assesment. Dit brengt natuurlijk de nodige drukte/stress met zich mee, gelukkig heb ik het lopen om me lekker in af te reageren.

Mijn trainingen gewoon verder en worden steeds verder uitgebreid.
Kijk maar eens op het overzichtje:

jan: 103,41 km in 11 trainingen en 1 wedstrijd
feb: 120,35 km in 12 trainingen
mrt: 112,29 km in 11 trainingen en 2 wedstrijd (1xPR)
apr: 135,21 km in 12 trainingen en 1 wedstrijd

afgelopen maand liep maar liefst ruim 135 km-ers, voor de lol heb ik er mijn km van vorig jaar maar eens op nagekeken:
jan: 49,64 km
feb: 60,41 km
mrt: 57,75 km
apr: 85,29 km gerend over 12 trainingen en 1 wedstrijd.

Dan zie je pas echt wat voor progressie je in een jaar tijd maakt en dat maakt me best een beetje trots ;))

dansende koeien

Uit alle hoeken komen ze nu tevoorschijn en overal kom je ze tegen: hardlopers. Als ik 's morgens naar mijn werk rijd zie ik de eerste al gaan, vaak met lange tight en jasjes aan, want het is nog best frisjes zo vroeg. Wanneer ik 's avonds naar huis rijd, zie ik de avondploeg gaan. De meeste hebben de jasjes uitgedaan en deze vervangen voor fel gekleurde shirts. Waar waren al die lopers de hele winter lang? Maanden kwam ik steeds dezelfde mensen tegen en veel waren dat er echt niet.
Bij het Heetmanplein in Den Bosch, het toppunt, ik kom om 17.30 uur een hele loopgroep tegen, ik krijg de neiging om mijn raampje naar beneden te draaien en te melden dat ik ook loop...
Hoe zouden die lopers reageren? "euhh ja, leuk! Maar wat moeten we hier mee?" Dus dat doe ik maar niet en ik vervolg mijn weg naar huis. Als ik de snelweg afdraai en langs de polder rijd, zie ik ook daar meerdere lopers gaan. Ik kan het niet nalaten en bekijk ze met een mengeling van nieuwsgierigheid en jaloezie. Zo zie ik een jongere man in voetbaltenue zwaar lopen, een meisje in een trainingspak (is dat niet een beetje te warm?), een oudere man die langs de provinciaalse weg loopt en het zwaar lijkt te hebben en even verderop twee jonge tienermeisjes die hun best hebben gedaan er zo hip mogelijk uit te zien.
In mijn auto zit ik te lachen want terwijl ik dit bedenk klinkt er op de radio een spotje van "wakker dier" hierin kun je locaties opvragen bij jouw in de buurt waar je "dansende koeien" kunt bewonderen; in de lente mogen de koeien na een lange winter weer de wei in en dansen dan van plezier, zouden deze hardlopers de menselijke variant zijn?

trainen, wedstrijdje en weer verder trainen

(bijna) Al mijn vrienden vinden hardlopen saai en verwonderen zich dan ook regelmatig over mijn enthousiasme om te (blijven) lopen. Inmiddels ben ik gestopt met uitleggen dat hardlopen helemaal niet saai is, maar juist erg leuk en spannend; maar is dat ook zo?
Is het voor de gemiddelde lezer intressant om te weten hoe hard (of zacht) ik gelopen heb? Ik vermoed dat dat niet het geval is, maar goed, daarom is het ook MIJN blog, ik vind het dus wel intressant, leuk, spannend en vaak ook nog gezellig.

Een loopweek is meestal heel gestructureerd doordat ik 3x in de week train met een schema dat ik van Tiny krijg. Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoe blij ik ben met die schema's, hierdoor zit er veel meer structuur in mijn trainingen.
Een loopweek begint voor mij op woensdag met een duurloop van een uur, op vrijdag "surprise" een baantraining of andere opdracht, om tenslotte op zondag te eindigen met een lange langzame duurloop (LLD). De meeste trainingen gaan in een heel rustig tempo zo gaat de woensdag training in een tempo van 6:41/km en de zondag training in 7:14/km. Het leek mij dat ook sterk dat zo rustig trainen zou leiden tot betere prestaties bij wedstrijden, maar de praktijk bewijst het...
En sinds ik dat gemerkt heb ben ik helemaal om.. overigens denk maar niet dat alle trainingen (ondanks een laag tempo) gemakkelijk af te werken zijn, regelmatig zit er een stevige baantraining bij waarbij je je grenzen mag opzoeken en je blij bent dat er het er na een half uurtje op zit!

Nu is het na het succes op de 5 km natuurlijk ook tijd om mijn PR op de 10 km eens te verbeteren. Mijn laatste PR is van kerst 2009 toen ik voor het eerst kennis maakte met Tiny tijdens de Kangaroeloop in Vught. Toen liep ik 1:00:13 op de 10 km, maar dit moet nu toch echt in het uur kunnen. Dus hoop ik op 8 mei tijdens de Kaaienloop dit binnen het uur te brengen. De voorbereidingen gaan in ieder geval goed.
Op 2de paasdag liep ik in Boxtel de Paasloop van 7,4km en finishte ik deze in 42:41 een goede indicatie dat die 10 km toch echt binnen het uur moet lukken ;)) Overigens was het erg gezellig in Boxtel, Tiny was van de partij en liep een schitterende 1:04:33 over 15 km (respect) en ook Maurice was van de partij en finishte net boven de 1:10 ook op de 15km. Het leuke in Boxtel is dat je elkaar tegenkomt en je elkaar wat kunt aanmoedigen maar dat van opgeven ook geen sprake kan zijn...

Vandaag is dan de dag dat de marathon van Rotterdam gelopen wordt, wat een bikkels daar. Nu ik zelf loop, zie ik eigenlijk pas hoe groot de prestatie is die daar wordt neergezet. Dus lopers daar: Succes!
Ik heb vandaag heel rustig verder getraind want, tja ik loop dan welliswaar geen marathon maar, ook voor "kleinere" prestaties dient getraind te worden!

Een nieuw PR op de 5 km

Nou om maar met de deur in huis te vallen: mijn PR op de 5 km is bijgesteld van 29:17(Ekiden juli 2009) naar 27:25 (Sint Anthonis)!

Jee zelfs als ik het zie staan bij de uitslagen kan ik het bijna niet geloven...

Vrijdag rond een uur of 5 gaat de telefoon, Esther of ik zin heb om mee te gaan naar de Effenaar in Eindhoven waar Caro Emerald, Jan Smit, Alain Clark en natuurlijk Edwin Evers optreden? Ja, natuurlijk! Dus snel, snel alles hier thuis geregeld, spullen van zoon ingepakt en alles afgegeven bij Opa en Oma (die gelukkig wilden oppassen, thanks) en als een speer richting Eindhoven gereden.
Het was een supergezellige, swingende avond waarbij voor mij vooral het optreden van Caro Emerald het hoogtepunt was! Super! Na afloop zijn we eigenlijk niet eens blijven hangen en toch vrij snel naar huis gegaan, uiteindelijk was ik toch pas op 01.00 uur thuis. Onderweg zeiden we nog tegen elkaar, dat wordt morgen geen PR (zere voeten van het staan ;))

Gelukkig kon ik de volgende morgen lekker uitslapen en na een goed ontbijt moest natuurlijk toch weer haasten. Eerst naar Nijmegen en vandaaruit door naar Sint Anthonis. Het was dan ook al over tweeën eer ik daar aankwam. Sint Anthonis is geen grote loop, alleen een halve marathon en de 5km, maar alles was netjes geregeld: een veld waar je je auto kon parkeren, een kleedkamer waar je je tas weg kon zetten, gratis koffie, thee en speculaas; kortom prima! Bij aankomst herkende ik al gauw een hele hoop bekende lopers Chiel, Tiny, Corné en Giesje met de inmiddels beruchte hond (leuk jullie te ontmoeten), Maurice en natuurlijk Petra die allemaal de halve marathon gingen lopen behalve Giesje die gezellig kwam supporteren. Esther en ik gingen voor de 5 km. Voor Esther die nog steeds aan het opbouwen is na haar blessures ging het om het uitlopen en graag binnen de 32 minuten. Ikzelf had ergens geroepen dat het tijd werd mijn PR te verbeteren en wilde graag onder de 29 minuten lopen.
Een kwartier nadat de halve marathon van start was gegaan waren wij aan de beurt, Esther had mij ervan overtuigd dat ik best alleen in een t-shirt kon lopen en wat was ik daar onderweg blij mee! Ik wist dat ik rond de 5'45"/km moest lopen om binnen de 29' te finishen. De eerste km ging in 5'24" te snel maar ik dacht dat ik nog wel in zou moeten leveren tegen het einde. Uiteindelijk gingen de km in 5'24", 5'25",5'34", 5'36" en 5'36" en gaf Garmin uiteindelijk aan 5.00 km in 27'37" en toen ik thuis de uitslagen nog na aan het lezen was stond er zelfs 27'25". Dat betekend dat mijn PR ineens met bijna 2 minuten is bijgesteld, om precies te zijn 114 seconden;)). Ook de missie van Esther was geslaagd 31'41" helemaal niet gek voor iemand die meer dan een half jaar niet echt heeft kunnen rennen. Nadat wij ons al hadden opgefrist en omgekleed hebben we de finish van de halve marathon nog meegemaakt, klasse alle deelnemers.Chiel die 2 minusten van zijn PR liep, Tiny die nog zo fris over de streep kwam na 1:37:25 en daarmee 3de werd in zijn categorie en Petra die haar 2de halve marathon binnen een week liep 1:49:41, geweldig!

Lekker eten én hardlopen

Een paar dagen geleden schreef iemand op Twitter: Hardlopers moeten wel blijven hardlopen anders worden ze veel te dik met al dat eten! Nou dat is een uitspraak die op mijn lijf geschreven is!
Mensen die mij al wat langer kennen, weten dat ik altijd al gejojod heb met mijn gewicht. Zo woog ik toen ik een jaar of 16 was zo'n 85 kilo. Na wat lijn pogingen was ik toen weer een paar jaar stabiel op zo'n 65 kilo. Om vervolgens door te schieten naar de 75 kilo en een aantal jaren later weer terug te gaan naar de 60 kilo. Zwanger worden leverde natuurlijk weer kilo's op (ik mocht immers weer) maar de stress erna zorgde dat ik weer snel afviel naar rond de 60 kilo. Natuurlijk kwam ik na verloop van tijd weer aan tot ruim 70 kilo en jawel weer af te vallen naar zo'n 62 kilo. Nu ben ik al weer een tijdje stabiel op zo'n 65 kilo.

Ieder pondje gaat natuurlijk door het mondje. Ik ben echt dol op lekker eten en drinken, echt heerlijk! Ik vind (bijna) alles lekker, ik ben makkelijk over te halen met de belofte voor een lekker hapje (...) Ik ben ook niet van de muizenhapjes, ik wil lekker en veel eten. Er is maar één probleem dat gaat dus niet... ik kom gegarandeerd aan.
Sinds ik een ruim een jaar hardloop, ben ik behoorlijk stabiel en ja ik eet eigenlijk alles wat ik wil. Dus in een jaar tijd, heb ik 2 dromen bereikt: ik kan eten wat ik wil, zonder aan te komen én ik kan zonder (al te veel) problemen 15 km hardlopen!

Drunense Duinenloop

Knal, het startschot valt en we schrikken ons een hoedje! Staan we nog gezellig in het startvak te kletsen als toch heel plotseling de start wordt gegeven. Het is vanmorgen heerlijk loop weer. De zon schijnt uitbundig maar er staat nog een frisse knisperende wind. Esther en ik doen mee aan de Drunense Duinenloop.
Voor diegene die hier niet bekend zijn, de Loonse en Drunense Duinen zijn een natuurgebied in Noord-Brabant. Het is ruim 3500 hectare groot en is sinds 2002 een Nationaal park. Het park is enerzijds grotendeels een afwisseling van droge zandverstuivingen en naaldbos, maar ook de uitgestrekte beekdalzone van de zandlei hoort erbij. Hier ligt met name het natuurgebied De Brand bij Udenhout, met zijn afwisseling van hakhoutbossen, natte weilanden en moerasruigtes. Het is totaal is meer dan 35 km² groot (bron Wikipedia), een mooie naam dus voor een loop door de gemeente Drunen, maar van de Duinen hebben wij vandaag niets gezien.
Voor het eerst lopen we samen een wedstrijd waar we van te voren hebben gezegd dat het NIET om de tijd zou gaan, het doel was lekker ontspannen en pijnvrij lopen. Vooral voor Esther die terugkomt van een aantal heel vervelende blessures is het kijken hoe het gaat en dan kan de 6 km waar wij ons voor hebben ingeschreven een heel eind zijn. Het leuke van zo ontspannen een wedstrijd lopen is dat je vreselijk veel ziet. Van vreselijke gordijnen tot een Laaf in iemands achtertuin, geweldig! Ondertussen blijft het zonnetje lekker schijnen en kan ik het niet nalaten te zeggen: "wat hebben we het toch slecht", heerlijk is het!
Tegen het einde van de loop zie ik een boog voor ons en vraag ik aan een medeloopster is daar de finish, 'ja' zegt ze. Het is dan ongeveer nog 400 m, sprintje? Esther zegt: 'gaan' en dus sprint ik de laatste 400m maar als vlak bij ben word ik naar rechts gestuurd, shit wat is dit? Blijkt dat we nog een blokje om moeten... en dus is die laatste 400m nog bijna een 1km en heb ik het op eind nog best zwaar. Maar het gevoel na de finish is goed en dat is onbetaalbaar!

De Biesbosch

Sinds ik verhuisd ben woon ik in de achtertuin van de Biesbosch. Zo was ik al een tijd bezig om een route te bedenken om daar eens te gaan hardlopen. Het meest voor de hand liggend is een route naar Drimmelen, dus toen er een paar weken geleden stond er op mijn schema een lange duurloop stond was de keuze snel gemaakt. De jachthaven van Drimmelen zou het worden. In de zomer een drukte van jawelste met veel dagjesmensen en boten die af en aan varen. Maar op een grijze winterdag, waar de sneeuw nog op de paden lag niet veel te beleven. Overgens ligt daar zelfs op een saaie winterdag voor kapitalen in het water, pfff. Het mooiste van deze route is een rustig pad langs de Amertak, geen auto's en weinig mensen.
Maar als ik dan kijk op de kaart wordt mijn aandacht vooral getrokken door het gebied tussen de Bergse Maas en de Nieuwe Merwede, daar wil ik lopen.
Vandaag besloot ik dan toch ook echt die kant op te gaan. Er is eigenlijk maar 1 probleem en dat is dat ik dus die Bergse Maas over moet. Nu is dat op zich geen probleem de A27 gaat er ook overheen en er is een fietspad maar eer ik deze over ben heb ik er al weer 3 km hardlopen op zitten (en je moet natuurlijk ook nog terug) maar dat mocht de pret niet drukken vandaag stond er namelijk een duurloop van 90 min op het schema dus tijd zat. Het doel was wederom een jachthaven maar dan die van Hank. Daar was ik nog nooit geweest. Hank is voor mij altijd synoniem geweest voor de
Kurenpolder hier kwam ik regelmatig met Zoon op warme dagen zwemmen. Maar nu ging de route voorbij de kurenpolder door het openland naar de jachthaven. En na 6,63 km en na bijna 45 minuten lopen had ik het gevonden: de haven Veel kleiner dan die van grote broer Drimmelen maar daarom zeker zo charmant. Gezellig ik zag een restaurantje en de verhuur van bootjes en ik werd helemaal enthousiast hier kom ik zeker van de zomer nog een keer terug. Maar verder moest ik want ik was al halverwege mijn loop. En bij het keren zag ineens een mooi pad bovenop een dijk daar wilde ik overheen. Nou daar heb ik geen spijt van gehad, prachtig uitzich over het water de rietkragen en zag ik eenden die ik normaal niet in de vijver zie rondzwemmen. Prachtig, ik kan niet wachten tot de lente komt, al voorzie ik dan als hardloper wel weer een probleem. Er is nergens beschutting, het is een heel open landschap, dat wordt zweten en water meenemen op zo'n loop.
Zonder precies te weten waar ik uit zou komen kwam ik toch weer uit op kruising waar het monument staat voor gecrashte britse halifax in mei 1944. De Biesbosch samen met de Bergse Maas de natuurlijke grens tussen bezet en vrij Nederland (voor meer informatie klik hier)en uiteindelijk moesten ze tot mei 1945 wachten op de bevrijding. Op de achtergrond kun je het enige lelijke object hier in de omgeving zien, de Amercentrale. Wie heeft toch ooit kunnen verzinnen dat ding hier weg te zetten. Maar ja, hij staat er en je kunt er niet omheen, dus van de nood een deugd gemaakt; het is een prima orriëntatiepunt. Vanaf dit punt de korste weg naar huis genomen, de wind trok goed aan en vooral op de brug kwam ik nauwelijks vooruit. Het begon net te regenen toen ik thuis kwam, ruim 15 km in 1:45 en op achter de laptop zit een tevreden mens!

tijd voor....Lente!

Af en toe begint het erop te lijken, als het zonnetje voorzichtig doorbreekt of zoals vandaag dat werkelijk alle sneeuw verdwenen lijkt te zijn: lente! Ik snak na een lekker zonnetje op mijn gezicht, een korte tight en topje in plaats van 2 of 3 lagen.
Maar goed elk weer is loopweer weet ik inmiddels dus vandaag geen uitzondering. Omdat ik al een vermoeden had dat het een drukke dag zou worden, liep ik vanmorgen (op mijn vrije dag) al om 08.00 uur buiten (jawel;)) Nee mijn verstand had ik niet helemaal verloren, met het tijdstip was niets mis, wel het feit dat ik niets gegeten of gedronken had. Dat was iets minder slim. Vandaag stond er een doorloop op het programma van 60 min in een tempo van 6:48 met 8x een versnelling van 2 min in een tempo van 6:06
doel---> resultaat
6:48---> 6:34, 6:44, 6:47, 6:50, 6:51, 6:45, 6:53, 6:46
6:06---> 5:47, 5:34, 5:55, 6:02, 5:50, 5:58, 6:14, 5:52
Best een pittige training maar toen er na 64 min 9,87 km op de garmin stond, kon ik niet anders dan even een RR-etje doen en dus even doorlopen naar de 10 km waardoor er uiteindelijk een training van 1:05:42 op de teller stond.
En die lente? Die laat nog even op zich wachten, de sneeuw is weg :), maar daarvoor in de plaats is het nu druilerig met af en toe wat regen, de vraag blijft wat nou beter is?

baantraining

Vandaag is het Valentijnsdag dus extra lang op bed blijven liggen in afwachting van een Valentijns-ontbijtje op bed. Toen dat maar niet kwam (wat een verrassing) ben ik maar opgestaan en werd ik alsnog verrast, want voor de verandering sneeuwde het weer eens en lag er een verse laag wit spul op de grond. Zoon kwam ook zijn ontbijt nuttigen en bij het zien van de sneeuw kwam het K-woord er spontaan uit. Dat vat het wel kort en krachtig samen.
Uitgerekend vandaag stond er een baantraining op het programma. Dat betekende dus dat ik door de sneeuw mocht gaan ploeteren en aangezien ik niet bij een club train was het zoeken naar een enigzins begaanbaar (fiets)pad dat bovendien ook nog vlak was. Het enige dat hiervoor in aanmerking komt is het fietspad langs jawel het industrieterrein, welliswaar niet erg inspirerend maar het voldoet aan de randvoorwaarden.

De training bestond uit 2x(1.000-800-600) met één minuut pauze en in twee minuten als de serie gelopen is.
1.000; doel 5:31; 1x 5:14; 2x 5:25
800 ; doel 4:21; 1x 4:22; 2x 4:29
600 ; doel 3:14; 1x 3:42; 2x 3:18

Waaruit weer eens blijkt dat als je te hard start je het later weer mag bekopen. Toch ben ik niet ontevreden, ik had tot voor kort nog geen enkele ervaring met dit soort trainingen, soort groentje ;)! Ik schat mijn snelheid dan ook regelmatig volkomen verkeerd in (zowel te hard als te zacht). Wat (meestal) wel goed gaat is het inschatten van de afstanden.
Wat ikzelf leuk vind om terug te zien is dat ik mijn nieuwgierigheid ook duur moet betalen, zo dook ik in de eerste serie bij de 600 meter in een tunneltje omdat ik graag wou weten waar ik dan uitkwam. Blijkt dat de tunnel een draai maakt en daarna lekker stijl omhoog, heerlijk hoor als je net een tempo probeert vast te houden :) en waar dat tunneltje uitkwam? Tussen de banen van de snelweg op de A27 precies op de brug over de Bergse Maas, weten we dat ook weer!