... Hoe het verder ging

Waar te beginnen?
Veel gebeurd... maar het lopen gaat door!

Bloggen ja, maar wel als ik zin en inspiratie heb. Laatste tijd had ik gewoon geen zin; bloggen moet vooral geen verplichting worden.

Augustus begon met een nieuwe baan en een nieuw ritme.. het ochtendrunnen werd geïntroduceerd en werd onderdeel van mijn leven. Terwijl mijn lange duurlopen in het weekend steeds langer werden. Zo lang dat ik het zelfs aandurfde om op 21-08 bij Tiny me aan een 30 km te wagen. Nee, dat ging niet goed en een deuk in mijn ego was opgelopen... dat moest wel even opgepoetst worden!
De trainingen gingen verder.

September kwam en begon met de Ten Miles en wat een luxe ik werd verwend: ik werd gehaast door Tiny. Al kreeg ik onderweg van het publiek wel te horen dat ik het rustig aan moest doen met hem ;-). Maar ook daar liep ik niet zoals ik graag had gewild, een flinke buikkramp gooide roet in het eten. Weer een deukje erbij..
Ook dit deukje werd opgelapt en opgepoetst... de trainingen gingen verder.

Oktober meldde zich en begon met een heel warm en bijzonder weekend. Ik ging supporteren bij de kustmarathon in Zeeland, wat bijzonder! Rik en Ilonka die beiden wonnen en niet te vergeten Tiny die eerste werd in zijn leeftijdscategorie. Zou ik dat ooit kunnen? Ach eerst maar eens 30 km zien te lopen, toch?
Direct daarna was een eveneens warme halve marathon in Breda, die ik bewust rustig heb gelopen. Rustig? Ja echt wel, maar uiteindelijk alsnog sneller dan mijn allereerste halve marathon een jaar eerder in Eindhoven.

De trainingen gingen weer verder, dat moest ook wel want inmiddels had ik me ingeschreven voor de marathon in Rotterdam! Eind oktober lukte me (na veel getwijfel) bovendien voor het eerst een echter 30-er te lopen, yeah!
De trainingen gingen verder....

In november werd er een horrorwinter aangekondigd. Ja hoor, zul je zien de winter dat ik "moet" trainen wordt het een horrorwinter.

Niet zeuren nu, dit heb je zelf gewild dus aan de bak! De zevenheuvelenloop werd gelopen samen met Esther weer wat sneller dan het jaar ervoor en wat een gezellige nazit! Een uniek verschijnsel deed zich voor, ik had last van langzamere lopers!
De trainingen gingen verder en verder.

December ging (bijna) geruisloos voorbij, maar ook in deze maand slaagde ik erin een paar 30'ers te lopen, dat gaf vertrouwen... de opgelopen deukjes waren goed opgepoetst en bijna niet meer te zien ;-)
De trainingen gingen verder...

Januari een nieuw jaar met opgewonden tweets over de inschrijving van de kustmarathon. Zou ik...? Een voorzichtig mailtje naar Tiny, zou ik het kunnen?
Het briljante antwoord van Tiny wil ik jullie niet onthouden...
"Wat kan er concreet gebeuren?
Je schrijf niet in zul je ook nooit weten of je het kon.
Je schrijft wel in. Je gaat van start en het lukt.”eeuwige roem”
Je schrijft wel in het lukt niet. “deukje in je ego” Strijken we wel weer glad.
Je schrijft wel in en het lukt niet kost het je je inschrijfgeld. Schadepost van ong. 50€"
Als je kijkt op de deelnemerslijst van de site van de kustmarathon kun je zien wat mijn conclusie is geweest van deze mail.

Op 7 januari werd de Florijn Winterloop gelopen, waar ik ingeschreven stond voor de 25 km. Samen met haas Erik slaagde ik erin 3 min 20 van mijn pr op de halve marathon af te lopen (2:03:10) Jippie! Bovendien slaagde ik erin om de 25 km af te leggen met een gemiddeld tempo van 5:52/km, dat had ik niet verwacht!
Komend weekend staat het loopje bij Petra op de planning, alweer een loopje van 25 km. Geen deukje meer te bekennen... nu goed bijhouden, dat moet ook wel, want over 85 dagen sta ik (als het goed is) aan de start van de Rotterdam marathon!
Eén ding staat vast: de trainingen gaan verder!