Weblogloop Uden; of hoe een regenachtige dag een gouden randje kreeg

27-02 's Morgens vroeg: terwijl ik nog in bed lig, hoor ik het buiten waaien, af en toe draait de wind zodat de regen hoorbaar is op mijn raam... brrr! Toch kom ik (zeker voor mijn doen) gemakkelijk mijn bed uit, want vandaag is de weblogloop in Uden. Jee, wat een weer! Ik kijk expres niet meer op buienradar, ik geloof het wel vandaag, maar pak mijn tas in en probeer in te schatten hoe warm/koud/nat ik onderweg zal worden. Mijn grote sporttas zit dan ook bommetje vol, het lijkt wel of ik een week weg ga! Op naar Uden! Vreemd, ik heb er 7 jaar gewoond maar ik ben nog nooit op (of zelfs dichtbij) de atletiekbaan van De Keien geweest. Mooie locatie hebben ze daar, zeg! De koffie (en het gebak) staat klaar en de eerste lopers zijn er ook al. Leuk om weer zoveel bekenden te zien! Zoenen, kletsen en nieuwe mensen ontmoeten het is al gauw erg gezellig!

Rond 12:00 uur vertrekken we met ruim 30 man/vrouw voor de loop, ik ben redelijk zenuwachtig, kan ik de groep wel bijhouden? We gaan de regen in, de eerste km-ers gaan lekker vlot (5:50/km) iedereen heeft er duidelijk zin in. Ondertussen hoop ik dat het tempo dadelijk wat zal zakken want als ik op dit tempo Bedaf (Bedaf is een gebied rond Uden met los zand en zandduinen)over moet vrees ik het ergste!
De eerste zandheuveltjes dienen zich aan en ja hoor, weer blijkt: ik ben geen klimgeit, ik loop welliswaar achteraan, maar kan de groep bijhouden. Gelukkig kan ik daarna weer even herstellen, ondertussen zijn we nat, natter, natst. Mijn schoenen, sokken en broek alles zit onder de modder. De km-er tijden liggen nu zo gemiddeld rond de 6:20 niet gek als je bedenkt dat we door mul zand en modder ploeteren. Bij km 13 vind ik mijn Waterloo :( weer een stijl heuveltje op en ik moet lossen (lees lopen, shame) ik zeg nogmaals: geen klimgeit, deze km gaat dan ook in 7:35. Gelukkig vind ik ook daarna herstel en gaat de km erna in 5:48 en blijven de km onder de 6:00 tot aan het rustpunt op 16,5 km. Nu we stilstaan en een kopje warme thee drinken voelen we pas hoe koud het is...
Zoals afgesproken maak ik hier een doorsteek. Terwijl de groep 9 km rent loop ik met Esther, Erik en Marcel de doorsteek van 4 km, wat zijn we nat en koud als we na iets meer dan 20 minuten wandelen bij het samensmelt-punt aankomen. Het duurt nog minstens een half uur voordat de groep hier langs komt dus op zoek naar een schuilplaats en die hebben we gevonden bij de kinderboerderij. Eerst onder een afkapping (maar in ieder geval uit de regen en wind) en nadat de beheerder ons uitnodigde om in de "kantine" te wachten, geplakt tegen de verwarming....
Ineens ging de tijd weer snel en voordat we het wisten zagen we de groep ineens aankomen, weer op weg, de regen en kou in! Rustig aan lopen we die laatste 5 km uit tempo zo rond de 6:30 en het wonder geschiedde ik had het niet koud meer! Die laatste 5 km gingen ook zo gemakkelijk dat ik betwijfelde of het wel 5 km was, maar Garmin is onverbiddelijk het waren er toch echt 5! Op dat moment had ik er nog wel 10 kunnen lopen!

Als verzopen katten arriveerden we bij De Keien, voor een heerlijke warme douche. Daarna was het tijd voor een lekker drankje en kregen we heerlijk eten aangeboden van Sjan en Tiny, want deze loop had een bijzondere aanleiding! Zowel Sjan als Tiny worden dit jaar 65 én ze zijn dit jaar 40 jaar getrouwd! Een bijzonder jubileumjaar dus voor 2 bijzondere mensen!
Lopen, drinken, eten en heel veel gelachen, dus! Om een uur of 19:00 is het tijd om naar huis te gaan, een mooie, lange, natte dag! Sjan en Tiny bedankt voor deze geweldige dag, het was er één met een gouden randje, die staat in mijn geheugen gegrift.
Enne o ja, de volgende keer loop ik de hele 30 mee!


NB: foto's zijn gemaakt door een verkleumde Maurice!

Halve zolen

"Halve zolen" zo worden we wel eens genoemd en met "we" bedoel ik dus hardlopers. Sinds ik aan de Spoordijk woon, weet ik dat ik dat hier vroeger een spoorlijn liep; officieel heet deze de Langstraatspoorlijn maar deze staat in de volksmond bekend als de Halve Zolenlijn. De spoorlijn liep oorspronkelijk van Lage Zwaluwe via Geertruidenberg, Waalwijk, Vlijmen naar Den Bosch.
De bijnaam Halve Zolenlijn refereert aan de schoenenindustrie die vroeger in Waalwijk gevestigd was en is natuurlijk ironisch bedoeld voor de inwoners van deze streek. Er was tijdens de aanleg wel rekening gehouden met het eventueel in een later stadium dubbelspoors maken van de lijn, wat nog te zien is aan de brugpijlers van bijvoorbeeld de Moerputtenbrug in het natuurgebied de Moerputten.
De spoorlijn werd geopend tussen 1886 en 1890 en was volledig gefinancierd met de opbrengsten uit Indië. Met deze spoorverbinding werd voornamelijk leer en aanverwante artikelen van en naar de Langstraat vervoerd. Lage Zwaluwe fungeerde als overlaadpunt voor scheepvaart naar Rotterdam. Tegenwoordig is alleen nog een deel vanuit Lage Zwaluwe naar Oosterhout als goederenspoorlijn in gebruik. Op het talud tussen Raamsdonksveer en 's-Hertogenbosch ligt een fietspad, het Halve Zolenpad genaamd.
Tussen Vlijmen en 's-Hertogenbosch gaat het oude tracé door het natuurgebied de Moerputten. De 600 meter lange Moerputtenbrug is in oktober 2006, na een uitvoerige restauratie, als wandelpad geopend. Het laatste stuk spoorlijn werd pas in 1997 opgebroken. In 2008 is door de gemeente Waalwijk een stuk spoor van 250 meter aangelegd ter hoogte van de Cartografenweg in Waalwijk, dit ter nagedachtenis aan de Halve Zolenlijn. Tot en met 1997 lag ter hoogte van het Koning Willem I College in 's-Hertogenbosch ook nog een stuk van het Halve Zolenlijn. In 1996 heeft de NS dit stuk spoor nog wel gebruikt, tijdens de eerste etappe van de Tour de France. Als verkapte reclame werd daar een treinstel van het toen gloednieuwe dubbeldeks interregiomaterieel gestald, opdat de hele wereld het kon aanschouwen. Tegenwoordig is de lijn vanaf Waalwijk in westelijke richting een fietspad.
(bron Wikipedia)
Regelmatig loop ik een gedeelte van dit Halve Zolenpad, en al lopend is stilletjes de uitdaging geboren. Na overleg met Tiny hebben we een voorlopige datum geprikt. Op 09-09 gaan we (Tiny en ik) het Halve Zolenpad lopen vanaf mijn voordeur tot de "gouden draak" in Den Bosch een loop van 32,5 km; als dat geen mooie uitdaging is!

Midwinter (mini)Marathon in Apeldoorn

"Waar blijft toch mijn startnummer voor de Midwinter marathon?" Diverse lopers op Chat 'n Run hadden al een tijdje aangegeven dat ze hun startnummer binnen hadden, maar bij mij nog niets! Checken bij Esther, die had ook nog niets binnen, maar die had toch al besloten dat ze niet van start zou gaan. Op maandag toch maar een mail geschreven naar de organisatie, een snelle reactie terug: "mevrouw, u staat niet ingeschreven.." *vloek* hoe kan dat nu weer? Gelukkig is daar twitter en al gauw kreeg ik van Marco het aanbod om zijn marathon startnummer 63 over te nemen. Nogmaals thanks Marco!
Even mailen naar de organisatie (complimenten!) en binnen no time stond het nummer op mijn naam en hoefde ik het alleen nog maar om te wisselen voor een startnummer op de 18,5 km!
Dus op zondagmorgen fris om half 8 uit bed... nou niet echt dus, mopper, mopper (ik ben nu eenmaal GEEN ochtendmens) uit bed, douchen kleren pakken, wat eten en onderweg naar Den Bosch, waar ik met Esther had afgesproken om samen naar Apeldoorn te rijden.
Dat ging eigenlijk heel voorspoedig en na even zoeken in naar een geschikte parkeerplaats vonden we Orpheus heel snel! Mooie locatie, wel druk!
En al gauw zagen we bekenden langskomen.Nee, ik ga niet iedereen opnoemen veels te veel en ik zal er echt wel vergeten. Nog even dubben, wat trek ik aan? Trui of shirt? Uiteindelijk viel de keuze op mijn trui, vanwege de toch wel harde wind. Achteraf had ik beter voor een shirt kunnen kiezen, maar ja, dat wist ik toen nog niet, hé?
Het startvak in en nog even met Esther kletsen, die met haar nieuwe foon de foto maakte die nu boven dit blog staat (ben dus officieel jaloers op je mooie foon). Terwijl ik stond te wachten op het startschot, keek ik het startvak rond zag Maurice (die mij op dat moment overigens niet zag) en hoorde ik opeens: "hi" naast me! Annemarie, surprise, surprise...!
Al snel mochten we van start voor 18,5 km door het mooie gebied rond Apeldoorn/het Loo. Samen met Annemarie passeerde ik "de Naald" is nu toch een punt waarop je gemengde gevoelens hebt... maar al snel daarna was ik haar opeens kwijt (...) maar goed het plan was om een constant tempo te lopen van 6:00/km mijn eindtijd zou dan net boven de 1uur50 uitkomen. Hmm aan mijn benen voelde ik wel dat het parcours omhoog ging, maar ik had dus geen flauw idee of dat lang zou zijn of kort, wat het 1 "berg" of zou het net als bij de 7 heuvelen op en neer gaan (notitie voor mijzelf: parcours vooraf beter bestuderen ;-)) rustig doorlopen beetje voorsprong op het schema want wie weet wat voor "berg" er nog zou komen.
Met een km of 9 liep ineens Maurice weer naast me, even een paar woorden gewisseld, maar aangezien het bergop ging, toch maar mijn adem gespaard. Het is dan leuk om te merken dat iedereen aan het zwoegen is, het was gewoon stil bij alle lopers.
Net na de 10 km was daar ineens de omslag, we mochten omlaag: heerlijk! Nog steeds hield ik mijn tempo in, want ja, ik verwachtte nog wel een "berg" maar hoe langer ik doorliep, hoe harder ik ging én er kwam gewoon geen berg meer, dus liep ik een hartstikke mooie negatieve split!
Pas vandaag kom ik erachter dat ik op de 15km nog bijna een pr had gelopen, het scheelde maar 3 seconden! Het laatste stuk (weer langs de naald) en over de Loolaan, was dan ook genieten. Blij dat ik kon finishen in een hele mooie tijd van 1:48:14 kwam ik in het uitloopvak de jarige Jaco tegen; die ondanks een flinke verkoudheid een mooie 1:49:55 wist te lopen! Jaco bij onze volgende ontmoeten, kletsen we eens wat langer door. Bij de finish stond ook Annemarie te joelen
Opfrissen, trainer Tiny sms-en, nog even napraten en dan de stad in met Esther.. Nou over het winkelen in Apeldoorn kunnen we kort zijn, hiervoor hoef je niet naar Apeldoorn te gaan! Uiteindelijk zijn we neergestreken in hotel et le café de Paris waar we voor een heel aangename prijs heel lekker (en veel) hebben gegeten, complimenten! Waarna we weer naar Den Bosch zijn gereden, hier presteerde ik het om tot 3x toe de verkeerde afslag te nemen *shame* om Esther bij haar auto af te zetten (ter verdediging ze hebben daar zoveel veranderd en als je dan van een andere kant komt...) waarna ik om 19:30 na een vermoeiende maar gezellige dag weer thuis was! Als het aan mij ligt volgend jaar weer!