Kit loopt de Safarirun

Afgelopen zondag, om 08.00 uur staat de wekker maar al om 07.00 uur meldt zich een hyper nerveus kind aan mijn bed. "Mam, opstaan vandaag is de Safarirun! Dadelijk zijn we te laat!" Rustig aan, het is welliswaar een uur rijden maar uiteindelijk is de start rond een uur of 11, dus nog meer dan genoeg tijd voor een rustig ontbijtje. Veel wordt er deze morgen niet gegeten, 'teveel kriebels in mijn buik' en om half 10 zitten we in de auto op weg naar Arnhem.
Onderweg probeer ik zijn intresse te wekken door hem te wijzen op opvallende plaatsnamen (Wadenoijen) of windmolens, maar nee vandaag geen intresse. Dicht bij Arnhem presteer ik het ondanks een TomTom toch nog verkeerd te rijden. Nu slaan de zenuwen helemaal toe! "Mam, dadelijk zijn we ECHT te laat!"
Gelukkig weten we het verder allemaal goed te vinden en al gauw is zoon klaar voor zijn eerste hardloopwedstrijd over 1.600 meter Startnummer goed vastgemaakt, chip aan zijn schoen bevestigd (met dank aan Anne-Marie :))het startvak in, nog een laatste tip 'niet te snel starten' en weg zijn ze.. Dan rest een moeder niets meer dan afwachten. 2 Rondjes moeten ze lopen, dankzij zijn feloranje outfit zie ik hem van verre aankomen, flink aanmoedigen: "DOORGAAN, HOU VOL!" en de 2de keer "SUPER, JE BENT ER BIJNA". Kapot is hij als hij over de finish gaat, maar het trotse gevoel, een echte medaille en het resultaat 9:27, maken alles goed!
Hier een link naar een filmpje van de Welpenloop. (Met dank aan "kiekjesdief")

Hierna was ikzelf aan de beurt in de 5 km grrrauwww leeuwinnenloop, rustig gestart samen met Anne-Marie onder de aanmoediging van Esther, die door een hardnekkige blessure niet mee kon doen :(. Wat ik niet had verwacht, was dat het zo heuvelachtig zou zijn en dat we dus ook nog moesten klimmen. De ondergrond vond ik zwaar, lag toch nog redelijk wat ijs/sneeuw/boomwortels dus goed opletten waar je liep. De loop zelf was hartstikke gezellig! Veel bekende gezichten en ook weer een paar "nieuwe" :)) Super om opeens te worden aangemoedigd door een stel "heren"/malloten langs het parcour! Dat was genoeg om er nog een sprintje uit te gooien! Uiteindelijke tijd 29:57 (pff, binnen dat half uur) waarmee ik best tevreden was, zeker gezien de ondergrond (je kunt maar een excuus hebben:)) Wie geen excuus nodig had was Moon die gewoon een vet PR liep!
Daarna volgde de 5km Miauwww Leeuwenloop waarin Denis en nog een heel aantal bekenden liepen. Ook voor hem geen smoezen over de ondergrond, gewoon een vet PPR!
Tijd voor de warme dranken, Burgers Zoo, en de prijs uitreiking van het ChatnRun-Circuit.
En wat denk je: prijs!
Ik was de winnaar van de enige echte Calimero Award:
En voor diegene onder ons die Calimero niet meer kennen: "want zij zijn groot en ik ben klein en da's niet eerlijk, O nee!"
Daarnaast mocht ik een hele mooie, exclusieve kalender in ontvangst nemen van Erki Pictures
Als afsluiting veel, erg veel taart!
Dank directie, dank!

Kit is verhuisd!

Eindelijk! Na bijna 2 jaar wachten werd op 20 november mijn nieuwe woning opgeleverd, want in januari 2008 kocht ik een huis dat toen alleen maar op papier bestond.
Vele hordes moesten genomen worden, zo waren er problemen met de bouwvergunning, discussies over boren of heien, enz. Maar inmiddels staat mijn paleis fier overeind en is er een hoop gebeurd. Want als een huis wordt opgeleverd, dan begint het werk pas.
Eerlijk is eerlijk, zonder de voortvarende kracht van mijn vader en zijn broer (mijn ome Leo) zou er niet veel van terecht zijn gekomen. Wat hebben die een hoop werk verzet! Ongelooflijk! Alle muren, vloeren, plinten, trappen, inbouwspotjes en alle andere talloze kleine en grote klussen. Het schoonmaken was ook een klus waar je U tegen kunt zeggen! Petje af, tante Bep heeft bijna alles voor haar rekening genomen, super werk! Mijn moeder op de achtergrond heeft ook bergen verzet, vaak de ondankbare taak om voor de opvang van zoon te zorgen, eten klaar te maken en te wachten tot wij klaar zijn. Nu is bijna alles gedaan en dus (bijna) tijd om te relaxen.

Ook raar om me te realiseren dat ik toen helemaal nog niet liep, ja... van en naar de auto en af en toe een flinke wandeling, maar hardlopen? Nee, dat nooit!
Deze week ben ik definitief verhuisd naar mijn nieuwe huis en dat was een mega-operatie, doodmoe was ik. Maar toch, wat ik het ergste vond in deze dagen? Dat ik niet kon hardlopen, tja....

Kit heeft nieuwe schoenen (alweer)

Een maandje of 2 geleden besloot ik dat het tijd werd voor nieuwe schoenen. Omdat mijn eerste paar bijna een jaar oud waren en van het type: 'op goed geluk echte, vooral niet te dure, renschoenen, want ik weet nog niet hoe lang ik dat rennen ga volhouden' maar ze bevielen me erg goed. Ze gingen mee naar Italië, liepen alle trainingen en ze begeleidde me naar de eerste wedstrijden. Maar toch, ik liep nu bijna een jaar, tijd om bij een echte hardloopwinkel schoenen aan te laten meten. Zo gezegd, zo gedaan en je bent in bezit van nieuwe schoenen. Aardige mensen in die winkel, vriendelijk, deskundig en werd mij verzekerd ga er maar rustig een keer 5 km op lopen en bevallen ze niet mag je ze gewoon terugbrengen.

Zo gezegd, zo gedaan en niet viel later liep ik mijn eerste 5km op mijn nieuwe, veel te witte Asics 2150. Dit beviel prima lekker soepel mijn rondje gedraaid, nu konden de schoenen echt ingelopen worden. Rustig opbouwen en ook afwisselen met je oude schoenen. Na een eerste duurloopje klein blaartje, maar ach, je bent aan het inlopen, dus dat zal wel overgaan. Nou dat heb ik geweten, de blaren bleven komen, totdat ik het, na de Kangoeroeloop op tweede kerstdag, helemaal zat was. Ja, ik liep een PR, maar ik voelde de blaren weer komen, au. Toen besloot ik het: dit was vanaf nu een officiele miskoop en er moesten (weer) nieuwe schoenen komen. Nu had ik al een tijdje mijn oog laten vallen op de Nike LunarGlide+, zeker nadat ik er een artikel over had gelezen. Ik had er zelfs in de winkel al nagevraagd, maar hij had ze niet, maar zou ze wel krijgen. Dus het internet afgespeurd, genoeg te krijgen zeker vanuit Amerika én niet onbelangrijk: zelfs met verzendkosten nog zeker EUR 25 goedkoper dan hier in de winkel. Alleen die maten, hé? Had al gehoord dat de Nikes klein vielen, maar hoe klein is klein...?

Dus toen ik een net na de kerst bij diverse sportzaken binnen liep (op zoek naar een trainingspak voor zoon; overigens niet gevonden) zag ik een paar staan. Tja, die moest ik natuurlijk passen! Maat 41 stond er, dus vroeg ik naar mijn eigen maat (40) maar die was er niet en: 'de Nike valt klein, mevrouw', dus gepast en ze zaten, goed! 'Maar', zegt de verkoper 'het is een herenmodel, mevrouw en de dames hebben hebben we op dit moment niet' (grrrr). Dus met pijn in mijn hart afscheid genomen, maar bedacht ik me toen ik buiten stond, 'heb ik toch weer EUR 120 bespaard'. Thuis aangekomen zag ik op het forum van chatnrun dat er een aanbieding is voor exact dezelfde Nikes als die ik net gepast heb voor EUR 69 + verzendkosten totaal voor EUR 74!! Maar dus nog steeds het herenmodel, twijfel, twijfel, twijfel.....

Knoop doorgehakt. Bestelling geplaatst en keurig op tijd geleverd, intussen inmiddels 2x ruim een uur erop gelopen en.... geen blaren (wat een zegening!), geen pijntjes (heerlijk) en dus ben ik er blij mee.
Welke vage, in hardlopen gespecialiseerde internetaanbieder hiervoor verantwoordelijk was? Euuhhh Wehkamp!

Kit loopt in de sneeuw

"Je gaat vandaag toch niet lopen hé?" Al heel vroeg in de morgen gaat de telefoon. Een bezorgde ouder die zich vertwijfeld afvraagd waarom ik in godsnaam deze hobby heb uitgezocht (ik had toch ook postzegels kunnen gaan verzamelen?). Te vergeefs probeer ik uit te leggen dat hartstikke mooi buiten is en dat ik echt heel voorzichtig zal doen, en ja, ik neem mijn mobiel mee.

Toch hebben ze natuurlijk een punt(je): de hardloopwedstrijd die ik voor vandaag gepland had de nieuwjaarsloop in eindhoven werd niet voor niets afgelast. Jammer, maar helaas, het is niet verantwoord om een paar honderd lopers over een pad te sturen. Maar dat wil niet zeggen dat je alleen niet prima in de sneeuw kunt lopen. Zeker verse sneeuw heeft genoeg grip om lekker te kunnen lopen, dat verandert als er een dik pak ligt, dan wordt het ploegen door de sneeuw. Ook je looppatroon is anders, kleinere passen, voorzichtig met afzetten en landen (je weet immers maar nooit wat er onder de sneeuw verborgen ligt) en ook het tempo ligt (i.i.g. bij mij) een stukje lager... Maar daar tegen over staat dat het genieten is!

Zondagmorgen, de auto's rijden voorzichtig en in het bos zijn nog weinig mensen een paar ATB-ers en een aantal hondenbezitters, voor de rest het bos voor mezelf. En ach, als het dan toch niet snel gaat, en de mobiel moest verplicht mee dan er maar direct gebruik van maken en onderweg de tijd ervoor nemen om wat foto-tjes te maken.

In gedachten loop ik verder, genietend van de mooie omgeving, om hardhandig te worden wakker geschud door een harde: "hoi" van een medeloper. Gelukkig er zijn nog meer "gekken".